Bij haar aankomst in het opvangcentrum was Ili Pika, een babyzeehond, zichtbaar beladen met angst en verdriet, haar acties schetsten een beeld van een jong dat dringend de troost van haar moeder nodig had. Haar ongelukkige hachelijke situatie begon toen ze werd ontdekt bovenop een oesterschraagbed op een aquacultuurboerderij, een omgeving die vreemd en gevaarlijk is voor zo’n kwetsbaar wezen. De aanwezigheid van zware machines in haar buurt was een waarschijnlijke factor in de verdwijning van haar moeder, waardoor Ili Pika alleen en bang achterbleef.
In een innovatieve en hartverwarmende poging om troost te bieden aan de verweesde zeehond, introduceerden de reddingswerkers een “wetsuitmoeder” aan Ili Pika. Deze ingenieuze oplossing omvatte het maken van een draagmoeder van gerecyclede wetsuits, ontworpen om het gevoel en de warmte van een echte zeehondenmoeder na te bootsen. Het effect van de wetsuitmoeder op Ili Pika was onmiddellijk en diepgaand. Ze voelde zich er instinctief toe aangetrokken, op zoek naar de troost en veiligheid die ze had verloren. De aanblik van Ili Pika die tegen haar moeder aan kroop en in slaap viel, was een ontroerend moment van rust en geruststelling voor zowel de babyzeehond als haar verzorgers.
Deze doordachte interventie gaf Ili Pika niet alleen de emotionele steun die ze zo hard nodig had, maar onderstreepte ook de toewijding van het reddingsteam aan het welzijn van het zeeleven in nood. De creatie van de wetsuit-moeder vertegenwoordigt een mix van creativiteit en mededogen en biedt een glimp van moederlijke zorg aan een jonge zeehond die zonder haar moeder door de wereld navigeert.
Het uiteindelijke doel voor lli Pika was om haar gezond en op een goed gewicht te krijgen, zodat ze weer in het wild kon worden vrijgelaten. In het begin was ze stil en gereserveerd. Maar toen ze zich settelde, liet ze zich van haar pittige kant zien. Ze hield van haar badkuip en wilde niemand anders in de buurt hebben. Als haar verzorgers het probeerden schoon te maken, sloeg ze de borstel weg en schreeuwde tegen hen. Dit gedrag was eigenlijk een goed teken, omdat het aantoonde dat ze steeds wilder werd en goed zou kunnen concurreren in haar natuurlijke habitat.
Toen lli Pika gezonder werd en 13 kilo woog, was ze klaar om zich bij de andere zeehonden in de revalidatiebaden te voegen. Dit was de eerste keer dat ze in contact kwam met andere zeehonden, wat een cruciale stap is omdat zeehonden sociale dieren zijn. Het was als de eerste schooldag van een klein kind. Ze sloot al snel vriendschap met een andere zeehond genaamd Pangolin, en ze zwommen samen rond om te wennen aan hun nieuwe omgeving.
De zwembaden zijn de laatste fase van de revalidatie voor lli Pika, waar ze sociale signalen van andere zeehonden zal leren, haar spieren zal opbouwen en zal leren strijden om voedsel. Ze is al begonnen te bloeien en komt gezond aan. Zodra ze 30 kilo heeft bereikt, wordt ze klaar geacht voor het wild.
Terwijl het herstel van lli Pika doorgaat, is het opvangcentrum verheugd dat sommige van hun andere zeehonden klaar zijn om terug te keren naar de oceaan. Het vrijlaten is bitterzoet voor de verzorgers, die al sinds het begin van hun leven bij deze dieren zijn. Maar zodra de zeehonden zijn vrijgelaten, komen hun instincten in actie en is het duidelijk dat de open oceaan is waar ze moeten zijn.