Bij haar aankomst in het huis van Madison en Nick werd Mavyn, een reddingshond met een verleden dat werd ontsierd door misbruik, voelbaar overspoeld door angst. Het trauma dat ze doorstond, liet diepe sporen achter in haar gedrag, waardoor haar eerste dagen met haar nieuwe familie een bewijs waren van haar overlevingsinstincten. Madison en Nick, zich volledig bewust van de hindernissen die in het verschiet lagen als gevolg van Mavyn’s traumatische ervaringen, bereidden zich voor op een reis van geduld en begrip.
In haar eerste week zocht Mavyn haar toevlucht op de enige plek waar ze zich veilig voelde: haar kennel. Dit werd haar toevluchtsoord, een plek waar de onvoorspelbaarheid van de buitenwereld haar niet kon bereiken. Vijf dagen lang bleef ze genesteld in deze veilige haven, aarzelend om de onbekende omgeving van haar nieuwe huis te omarmen.
De doorbraak kwam geleidelijk toen Mavyn’s nieuwsgierigheid zwaarder begon te wegen dan haar angst, gedreven door de basisbehoefte om te eten. Het verlaten van haar kennel was een monumentale stap voor haar, waarbij ze elk instinct uitdaagde dat haar vertelde verborgen te blijven. De handeling van het verlaten van haar kennel, het plaatsen van alle vier de poten in een wereld die niet altijd vriendelijk was geweest, was beladen met angst en onzekerheid.
Madison en Nick waren getuige van deze momenten met een mengeling van hartzeer en hoop, in het besef dat elke kleine stap die Mavyn zette een overwinning op haar verleden was. Deze aanpassingsperiode was nog maar het begin van Mavyn’s reis naar genezing, een pad dat ze niet alleen zou hoeven te bewandelen. De niet-aflatende steun en liefde van haar adoptiefamilie zou het leidende licht worden en haar helpen door haar trauma heen te navigeren naar een toekomst vol veiligheid en genegenheid.
Madison en Nick deden het rustig aan en vierden onderweg kleine overwinningen. Op een dag, terwijl ze buiten zaten te wachten tot ze weer binnen zou komen, rende Mavyn in Madison’s armen en begon haar met genegenheid te overladen. Het was alsof er een knop was omgedraaid en Mavyn houdt sindsdien van haar nieuwe familie.
Nu wil Mavyn van iedereen houden die ze ontmoet. Ze is een knuffelaar en houdt ervan om knuffels te geven. Als ze iemand vertrouwt, gaat ze er helemaal voor, wil ze recht in hun gezicht zijn en hen overladen met genegenheid. Haar familie noemt haar een “forever puppy” omdat ze nu doet wat ze wil, genietend van haar hernieuwde vrijheid en geluk.
Mavyn heeft een favoriet speeltje, dat ze bij zich draagt alsof het haar werk is. Ze begroet haar familie aan de deur met haar knuffel in haar mond. Ze wisten dat Mavyn het beter zou doen met een hulphond, dus adopteerden ze Luna ongeveer zes maanden nadat ze Mavyn naar huis hadden gebracht. Het klikte meteen tussen de twee honden en ze zijn constant samen aan het spelen.
Mavyn’s transformatie van een angstige hond naar een hond die vreugde vindt in het alledaagse, is iets waar haar familie ongelooflijk trots op is. Er zijn zoveel honden zoals Mavyn die gewoon de juiste mensen nodig hebben om ze een kans te geven om weer te leren vertrouwen.