Een meelevende vrouw genaamd Katharine had nooit verwacht dat een simpele beslissing om een hond te adopteren haar leven en dat van haar vriend, Cody, voor altijd zou veranderen. Toen ze Simon op de lijst van het asiel zag staan om geëuthanaseerd te worden, wist ze dat ze niet kon toekijken en het kon laten gebeuren. Hoewel het echtpaar nog niet helemaal klaar was om een tweede hond te hebben, besloten ze Simon op te voeden om zijn leven te redden. En jongen, wat was Simon dankbaar! Zodra ze vanuit het asiel aan hun reis naar huis begonnen, maakte Simon duidelijk dat hij dicht bij Katharine moest zijn. Hij stond erop dat een deel van zijn lichaam haar de hele rit zou aanraken.
Bij thuiskomst was de eerste grote uitdaging om Simon voor te stellen aan Bub, de huidige hond van het stel. Katharine wist dat de aanpassing in sommige opzichten moeilijk zou zijn, gezien de enorme omvang van het hebben van twee grote pitbulls met een ruw verleden. Beide honden waren op geen enkel moment in hun leven goed gesocialiseerd of getraind, dus ze maakte zich aanvankelijk zorgen over hoe ze zouden reageren op het delen van dezelfde ruimte, speelgoed en de aandacht van het paar.
Tot Katharine’s verbazing klikte er iets tussen Simon en Bub, en ze werden meteen beste vrienden. Simon is meer “happy-go-lucky en go with the flow”, terwijl Bub hun geliefde “kleine snotaap” is die pruilt of mokt als hij zijn zin niet krijgt.
Het echtpaar leidt een actieve levensstijl, woont in een nationaal park, en ze hoopten dat Simon erbij zou horen en van de activiteiten zou genieten. Ze begonnen hem mee te nemen op korte uitstapjes en wandelingen door het park, waardoor hij de natuur en zijn nieuwe omgeving kon verkennen.
Ongeveer twee weken lang bleef Katharine zichzelf eraan herinneren dat ze niet te gehecht moest raken aan Simon, omdat hij gewoon haar pleeghond was. Ze adverteerde aan vrienden en collega’s dat hij binnenkort op de lijst voor adoptie zou staan, maar elke keer dat ze probeerde een adoptiepost te schrijven, begon ze te huilen.
Het keerpunt kwam toen ze Simon voor het eerst meenamen naar het strand. Toen ze hem de oceaan zagen ervaren en zagen hoe gelukkig hij was in zijn nieuwe leven, kregen ze tranen in hun ogen. Katharine keek naar Cody en wist dat ze Simon moesten houden. Cody stemde toe en ze besloten Simon een permanent onderdeel van hun gezin te maken.
Katharine gelooft dat Simon het begreep toen ze hem vertelde dat hij voor altijd bij hen zou blijven. De hond had de grootste glimlach op zijn gezicht. Achteraf vraagt ze zich af hoe het ooit een discussie is geweest – het was duidelijk dat het de bedoeling was dat ze Simon al die tijd aan de kant moesten houden!