Toen Olivia voor het eerst vrijwilligerswerk begon te doen bij haar plaatselijke SPCA in het zuidwesten van Michigan, had ze geen idee dat ze binnenkort verliefd zou worden op een hond genaamd Otis. Vanaf het moment dat ze hem zag, wist ze dat er iets speciaals was aan deze uniek uitziende hond. Otis had een moeilijk verleden. Hij werd overgegeven aan het asiel nadat het huis van zijn familie in brand vloog en ze niet langer voor hem konden zorgen. Ondanks zijn ontberingen bleef Otis zachtaardig, lief en braaf. Hij was de gemakkelijkste hond om uit te laten, en het was duidelijk dat hij veel liefde te geven had.
Terwijl Olivia vrijwilligerswerk bleef doen in het asiel, raakte ze steeds meer gehecht aan Otis. Ze liep elke dag met hem en merkte zijn verlatingsangst op wanneer ze wegging. Otis jammerde en wachtte reikhalzend uit naar haar terugkeer, zijn geluk bleek toen hij haar zijn kooi zag naderen.
De band tussen Olivia en Otis werd met de dag sterker. Er waren nachten dat Olivia thuis was, en ze huilde, denkend aan Otis alleen in zijn kooi. De SPCA van Southwest Michigan heeft een geweldig programma om het geluk van hun honden te garanderen, maar Olivia wist dat Otis een liefdevol thuis nodig had om echt te gedijen.
De vrolijke geest van Otis was aanstekelijk. Als hij buiten was, haalde hij de “zoomies” en speelde hij met tomeloze energie. Olivia voelde een gevoel van voldoening, wetende dat ze Otis gelukkig maakte door hem mee uit te nemen en hem te laten genieten van de eenvoudige geneugten van het leven van een normale hond.
Het nieuws van Otis’ lieve houding verspreidde zich onder Olivia’s familie en vrienden en ze kwamen hem bezoeken. Iedereen die hem ontmoette, werd verliefd op hem en haar moeder noemde hem zelfs liefkozend een ‘zoete aardappel’. De persoonlijkheid van Otis bleef bloeien naarmate hij zich meer op zijn gemak voelde bij de mensen om hem heen.
Op een dag toonde een familie interesse om Otis te adopteren. Hoewel Olivia blij was met het vooruitzicht dat hij voor altijd een thuis zou vinden, kon ze niet anders dan een steek van verdriet voelen bij de gedachte haar geliefde vriend te verliezen. De familie realiseerde zich echter al snel dat ze Otis niet konden hebben waar ze woonden, en hij werd teruggebracht naar zijn kennel.
Ondanks haar drukke schema maakte Olivia er een punt van om Otis zo vaak mogelijk te bezoeken. Ze was zelfs van plan om hem zelf te adopteren zodra ze in juni naar een nieuwe plek verhuisde als hij van tevoren was geadopteerd. Is Otis bij Olivia terechtgekomen of heeft hij daarvoor zijn eeuwige thuis gevonden? Bekijk de onderstaande video om erachter te komen.