Een zwerfhond genaamd Marcel zwierf door de straten. Een vrouw genaamd Penny had hem vele malen gezien. De pup bezocht bushaltes en volgde mensen rond, met zijn expressieve ogen smekend om voedsel. Hij was als een verloren ziel op zoek naar een thuis. Marcel was heel benaderbaar. Hij zwaaide vrolijk met zijn staart naar elke vreemdeling die hij tegenkwam.
Marcel, met zijn lieve houding en behoeftige hart, trok aan Penny’s hartsnaren telkens als ze hem zag. Op een dag zag Penny de hond wachten bij de bushalte. Penny wist noodlottig dat het tijd was om Marcel mee naar huis te nemen. Penny kwam op Marcel af en hij zwaaide met zijn staart alsof hij op haar had gewacht.
Terwijl Penny naar Marcel keek, kantelde hij zijn hoofd en alsof hij begreep dat het tijd was voor hem om haar te volgen terwijl ze wegliep van de bushalte. Marcel bleek een Collie te zijn, met een vacht ‘zo zacht als een wolk’. De dierenarts zei dat hij slechts negen maanden oud was. Eenmaal in Penny’s appartement paste Marcel er perfect in. Zijn gezelschap verhief Penny’s geest alsof hij er al die tijd al was geweest.
Op een dag waren Marcel en Penny aan het spelen in het park. Een vrouw kwam naar hen toe en vroeg Penny of de hond van haar was. Ze zei ja en dat ze hem op straat aantrof. De vrouw legde uit dat ze de foto van Marcel al eerder had gezien. Penny was in de war en vroeg waar ze hem had gezien. De vrouw legde verder uit dat het gezicht van Marcel op een poster van een vermiste hond stond. Marcel had een gezin en was vermist geraakt terwijl ze op vakantie waren. Zijn oorspronkelijke familie zocht overal naar hem! Ze wilden hem dolgraag naar huis hebben.
Penny’s hart zonk. Marcel was helemaal geen zwerfster. Ze voelde zich schuldig dat ze, onbewust, een hond had meegenomen die eigenlijk van iemand anders was. De vrouw gaf haar de contactgegevens van de familie. Penny was bang om te bellen, maar wist dat dit het juiste was om te doen.
Al snel werd Marcel herenigd met zijn familie en moest Penny afscheid nemen. Hoewel het haar hart brak om gescheiden te zijn van Marcel, hield ze van hem en wilde ze alleen het beste voor hem. Zijn familie was dolgelukkig om hun geliefde huisdier terug te hebben en bedankte Penny herhaaldelijk.