Uveitis Bij Honden – Oorzaak, Symptomen, & Behandeling


Uveïtis wordt gedefinieerd als een ontsteking van het vasculaire intra-oculaire uveale kanaal, dat bestaat uit de iris, het vaatvlies en het ciliarium. Anterior uveïtis (iridocyclitis) verwijst naar een ontsteking in de middelste laag van het oog (voorste segment) die de iris en het ciliaire lichaam aantast. Posterieure uveïtis (choroïtis) beschrijft een ontsteking van het achterste deel van de uvea, het vaatvlies, terwijl chorioretinitis een type posterieure uveïtis is waarbij ook het netvlies betrokken is. Panuveïtis (diffuse uveïtis) beschrijft een ontsteking van alle uveale weefsels zonder specifieke plaats van de belangrijkste ontsteking.

Uveïtis kan acuut of chronisch zijn en unilateraal (één oog) of bilateraal (beide ogen). Systemische oorzaken kunnen zowel unilaterale als bilaterale uveïtis tot gevolg hebben. In het algemeen zijn er talrijke en vaak ongrijpbare oorzaken voor uveïtis. De behandeling van uveïtis is afhankelijk van de mogelijke onderliggende oorzaak, omdat deze noodzakelijk is voor het behoud van comfort en zicht.

De etiologie hangt ook af van de omgeving van de hond, de geografische locatie, het ras, de leeftijd, het geslacht en zelfs de reisgeschiedenis. Om de onderliggende oorzaken van uveïtis verder te helpen classificeren, zijn verschillende groeperingscategorieën voorgesteld. Etiologieën kunnen worden ingedeeld op basis van systemische of endogene oorzaken (bijv. neoplastisch, infectieus) en externe of exogene oorzaken (bijv. traumatisch, toxisch, straling).

In het algemeen kunnen exogene oorzaken onmiddellijk worden vastgesteld (b.v. per ongeluk bleekwater, schoonmaakmiddelen of penetrerend oculair letsel, enz.) Hoewel ongezien trauma vaak een zeer aannemelijke “reden” is voor de eigenaar en de dierenarts, is dit een zeldzame oorzaak van uveïtis, vooral als er geen andere systemische of perioculaire symptomen van trauma zijn.

Exogene oorzaken van uveïtis komen veel vaker voor dan Endogene en kunnen op zich moeilijk te achterhalen zijn. Endogene oorzaken kunnen verder worden ingedeeld naar primaire oculaire ziekte (b.v. pigmentaire uveïtis, intra-oculaire neoplasie, lens-geïnduceerde uveïtis) versus systemische ziekte (b.v. immuungemedieerde, infectieuze, metabole, toxische, neoplastische, idiopathische).

De meest voorkomende onderliggende etiologie zijn systemische oorzaken, die een diagnostische uitdaging vormen voor de dierenartsen. De belangrijkste oorzaak van secundair glaucoom bij de hond is Anterior uveïtis en het is vaak een aandoening die de wereldbol en het gezichtsvermogen bedreigt.