Systemische Lupus Erythematosus bij Honden

Systemische lupus erythematosus (SLE) is een complexe, auto-immune, systemische ziekte met betrokkenheid van meerdere systemen. De aandoening kent verschillende varianten, met uiteenlopende klinische presentaties van milde mucocutane (discoïde) manifestaties tot de ernstige betrokkenheid van het centrale zenuwstelsel en meerdere organen. Hargraves beschreef de ziekte voor het eerst in 1948. Verschillende immunopathogene pathways spelen een rol bij de ontwikkeling van SLE en sindsdien zijn vele pathogene auto-antilichamen geïdentificeerd.

De erfelijke aanleg van onbepaalde modaliteit is verantwoordelijk voor een immunologische afwijking die het lichaam in staat stelt immuuncomplexen (eiwitclusters) te vormen. Wanneer deze clusters vast komen te zitten in bepaalde organen van het lichaam worden deze waarschijnlijk aangetast. De belangrijkste plaatsen zijn de huid, de gewrichten, het zenuwstelsel, de nieren en het bloed, maar het kan elk orgaan beschadigen.

Ondanks recente vooruitgang in de veterinaire wetenschap en kennis van de pathologische risicofactoren voor SLE, wordt de exacte etiopathogenese nog steeds slecht begrepen. De diagnose van SLE kan verwarrend zijn en hoewel er verschillende classificatiecriteria naar voren zijn gebracht, is hun effectiviteit in de veterinaire omgeving nog steeds een punt van discussie.

De behandeling van SLE is gebaseerd op de ernst van de orgaanbetrokkenheid. Ondanks verschillende medicijnen waarvan is aangetoond dat ze effectief zijn bij de behandeling van SLE, vormt de aandoening nog steeds een aanzienlijk ziekte- en sterfterisico bij honden.

• Gezicht, tong, kaak, of bekken atrofie
• Artritis (in verschillende gewrichten)
• Abnormale beenreflexen
• Verminderde mobiliteit in de gewrichten
• Kreupelheid of stijfheid
• Zweren in de neus of mond
• Netvliesbloeding of netvliesloslating
• Depigmentatie van de huid
• Erytheem/rode vlekken
• Droge huid/haar
• Gezwollen lymfeklieren
• Erosie, ulceratie en korstvorming van het getroffen gebied
• Schilfering/korst als een huid die roos ontwikkelt

• Cephalexine 30 mg/kg/2 doses per dag.
• Alternatieven voor prednison/methylprednisolon – Celebrex, Mobic, Diclofenac, Naproxen, Ibuprofen en Celecoxib.
• Corticosteroïden en immunosuppressieve middelen – Cyclosporine (Atopica), Cortison (dexamethason, prednison, prednisolon), Azathioprine, leflunomide en mycofenolaatmofetil.
• Niet-steroïde immunosuppressieve geneesmiddelen – Azathioprine, cyclosporine, leflunomide of mycofenolaatmofetil.
• Antihistaminica – Cyproheptadine, Chloorfeniramine, Cetirizine, Clemastine, Hydroxyzine en Trimeprazine.
• Antipruritica – Pentoxifylline (Trental), Misoprostol (CytotecR), Zileuton.
• Antibiotica en antischimmelmiddelen – Deze zijn nodig om secundaire infecties te behandelen.

1. Gebruik huisdiervriendelijke medicinale baden (wekelijks of om de week) met medicinale shampoos, en antimicrobiële en schimmelwerende middelen.
2. Gebruik zalven/crèmes om jeuk en irritatie te verlichten.
3. Gebruik zo nodig koude kompressen.

• Preventie is niet mogelijk voor DLE.
• Raadpleeg uw dierenarts dermatoloog voor hypoallergene vaccinaties.
• De beste manier om Pyodermie te voorkomen is de huidontsteking en jeuk in het beginstadium aan te pakken.
• Gebruik medicinale doekjes die een huiddesinfectiemiddel bevatten; houd de vacht/mond/kaken schoon. Vergeet niet het gebied na het schoonmaken zorgvuldig te drogen.

1. Oorzaken:

• Meestal aangeboren/ idiopathisch
• Immunosuppressie/ auto-immuunziekten

2. Sterfte:

SLE is geen potentieel levensbedreigende ziekte bij honden en het sterftecijfer bij honden is niet gedocumenteerd.

3. Diagnose:

• Routine hematologie/Urinalyse
• Chirurgische biopsie
• Histopathologisch onderzoek van de huid
• Gespecialiseerd bloedonderzoek (IgE-bloedonderzoek).
• Intradermale testen (IDT)
• Serologische allergietesten met behulp van ELISA

4. Differentiële diagnose:

• Cutaan lymfoom
• Pemphigus complex
• Acantholytische actinische keratose
• Slijmvliesontsteking
• Stafylokokken verbrande huid syndroom
• Uveodermatologisch syndroom
• Zonne-dermatitis (collie neus)

5. Prognose:

De prognose voor herstel van SLE varieert van goed tot voorzichtig. Bij honden met een genetische predispositie hebben de Scaling/crusting/ erosies de neiging terug te vallen na behandeling, terwijl honden die slechts een enkele episode van SLE hebben een uitstekende prognose hebben.

Tijd om de dierenkliniek te bezoeken voor een onderzoek, als je een van de volgende zaken opmerkt:

• Gezicht, tong, kaak, of bekken atrofie
• Artritis (in verschillende gewrichten)
• Depigmentatie
• Huid erosies en korsten

• Kies gezond voedsel dat vrij is van additieven, chemicaliën en andere conserveringsmiddelen.
• Voeg voedingsmiddelen toe die veel antioxidanten bevatten (bestrijden van vrije radicalen)
• Zorg voor een hypoallergene (allergeenvrije), evenwichtige voeding (controleer op additieven, coatings, smaken)
• Mager vlees, zoals 90 % mager Gemalen vlees (rundvlees, bizon, kip, kalkoen)
• Vetarm, eiwitrijk voedsel – Turkije, varkenshaas, verse vis, zalm, garnalen, tonijn in blik Huidloos, Bonen, spliterwten en linzen
• Omega3 vetzuren – Makreel, tonijn, sardines, zalm, haring, lijnzaad, chiazaad, enz.
• Bladgroenten zoals spinazie, groene bonen. Broccoli, bloemkool, enz.

De hersteltijd voor SLE is voor elke hond anders. De behandeling moet vaak worden geëvalueerd om herhaling te voorkomen. De prognose is uitstekend als de diagnose vroeg wordt gesteld. Meestal blijft de prognose voor honden met SLE goed, afhankelijk van co-morbiditeiten en negatieve respons op de behandeling.

Alleen bij genetisch gepredisponeerde honden is het meestal een blijvende aandoening die voortdurend beheer vereist.