Syringomyelia bij honden – Symptomen, diagnose & behandeling

Syringomyelia (SM) wordt gedefinieerd als een aandoening die resulteert in de ontwikkeling van kleine zakken van vloeistof binnen het parenchym van het ruggenmerg als gevolg van de veranderde stroom van cerebrospinale vloeistof door het foramen magnum.

De exacte etiopathogenese is onbekend, maar aangenomen wordt dat SM zich ontwikkelt als gevolg van een belemmering van de cerebrospinale vloeistofstroom ter hoogte van het foramen magnum. Andere gedocumenteerde etiologieën die SM veroorzaken zijn het verminderde volume van de caudale fossa als gevolg van een onjuist klein achterhoofdsbeen, waardoor het cerebellum hernieert aan de basis van de schedel. Net als bij Chiari type I malformatie bij de mens, kan deze misvorming van de fossa caudalis en de daaropvolgende compressie van de subarachnoïdale ruimte leiden tot vochtophoping in het ruggenmerg, wat Syringomyelia veroorzaakt.

Neoplasie in het gebied van de hersenstam of het foramen magnum en werveltrauma zijn andere oorzaken van SM. Pijn in de halswervelkolom is het meest voorkomende klinische teken bij honden met SM. Veel eigenaren verklaren dat hun hond houdingspijn vertoont na het springen, aangetoond door onverwacht vocaliseren.

Syringomyelia komt vaker voor bij brachycephale rassen, waarbij de cavalier King Charles spaniel tot de meest getroffen behoort, aangezien de incidentie van CM naar schatting 95% is. Klinische verschijnselen kunnen bij Cavalier King Charles spaniels al op de leeftijd van 3 maanden optreden en het voorkomen neemt toe met de leeftijd. Syringomyelia komt voor bij meer dan 50% van de honden met Chiari-type malformatie.

• Extreme gevoeligheid voor aanraking van de bovenkant van het hoofd, nek, schouders, borst en rug.
• Slapen met opgeheven hoofd/Hoofd hoog houden in een bepaalde hoek om pijn te voorkomen
• Allodynie – Pijn door een niet-pijnlijke prikkel
• Fantoom krabben (wanhopige krabactie naar de schouder zonder de huid daadwerkelijk aan te raken)
• Dysesthesie – Brandend gevoel
• Zwakte van de ledematen
• Onvermogen om te spelen of te lopen
• Aanvallen
• Prikkelbaarheid/Depressie
• Verlamming

Cervicale of craniale decompressie chirurgie: Hierbij worden structuren in het bot die de wervelkolom blokkeren verwijderd en wordt het foramen magnum verbreed. Bijna 80% van de ingrepen is succesvol, maar in sommige gevallen (20%) komen de symptomen terug doordat de syrinx weer geblokkeerd raakt. Dit kan het gevolg zijn van hergroei of littekenvorming van de syrinx.

NSAID’s zoals

• Carprofen (Novox, Rimadyl, Canidryl, Rimifin, Vetprofen)
• Meloxicam (Loxicom, Metacam, Rheumocam, OroCAM)
• Firocoxib (Equioxx, Previcox)
• Deracoxib (Deramaxx, Novartis)
• Etodolac (Etobest , Etomax , Etofree)

Pijnstillende medicijnen:

• Amantadine (Symmetrel, Osmolex, Gocovri)
• Tramadol (Ultram, Durela Rybix)
• Gabapentin (Encentin, Gabacent, Gabaciz)

Thuis gekookt dieet, met gezond, voedzaam voedsel als vervanging voor commerciële diëten.

Wanneer bij honden erfelijke vormen van SM worden vastgesteld, is het belangrijk om maatregelen te nemen om het fokken te voorkomen, zodat aangetaste honden uit de genenpoel verdwijnen.

Bespreek met uw veterinaire neuroloog wat het geschikte dieet is voor de ogen van uw hond en zijn algemene gezondheid.

Kleine hondenrassen, Brusselse Griffon, Cavalier King Charles Spaniel, Bichon Frise, Boston Terrier, Bull Terrier, Chihuahua, Franse Bulldog, Havanezer, Engelse Toy Spaniel, Maltezer, Dwergteckel, Dwergpoedel, Speelgoedpoedel, Papillon, Pomeriaan, Mopshond, Shih Tzu, Staffordshire Bull Terrier, Yorkshire Terrier…

1. Oorzaken:

• Aangeboren/geërfd
• Immuungemedieerde
• Spinale tumoren
• Trauma

2. Soorten:

• Graad 0 – Pre-syrinx of Geen syrinx/ geen dilatatie
• Graad 1 – < 2 mm centrale kanaaldilatatie (CCD)
• Graad 2 – > 2mm CCD met een pre-syrinx / syrinx

Aangezien SM een progressieve aandoening is, bevat elke graad een letter die overeenkomt met de leeftijd van de hond:

• A – > 5 jaar oud
• B – 3-5 jaar oud
• C – 1-3 jaar oud

3. Sterfte:

Syringomyelia kan permanente schade en andere complicaties veroorzaken. Hoewel het sterftecijfer in verband met deze aandoening nog niet gedocumenteerd is, veroorzaakt deze aandoening toch motorische problemen, zoals stijfheid in de beenspieren en zwakte die het lopen van een huisdier kunnen beïnvloeden.

4. Diagnose:

• Volledig bloedbeeld (CBC), een elektrolyten panel, en een urineonderzoek.
• CT SCAN/MRI
• Echografie
• Elektrofysiologie
• Weefselmonster (biopsie)

5. Prognose:

Het is echt moeilijk om prognose kansen op volledig herstel te voorspellen, omdat de omvang en ernst van de aandoening zo sterk varieert van hond tot hond. Uw huisdier kan onverwacht vrij zijn van klinische symptomen, maar kan zich binnen korte tijd presenteren met een nieuwe reeks symptomen.

De oorzaak van Syringomyelia kan meestal nooit worden vastgesteld, de aandoening van de wervelkolom zal blijven verergeren en de ziekte van uw hond zal verslechteren.

Neem meteen contact op met uw dierenarts als u een van de volgende zaken opmerkt:

• Extreme gevoeligheid voor aanraking op het hoofd, nek, schouders, borst en rug.
• Slapen met opgeheven hoofd/Hoofd hoog houden in een bepaalde hoek om pijn te voorkomen
• Allodynie – Pijn door een niet-pijnlijke prikkel

• Antioxidanten: Aardbeien, Bosbessen, Veenbessen, Frambozen, Gekookte gele pompoen, Rode kool, Gestoomde broccoli, boerenkool, spinazie en groene bonen.
• Complexe koolhydraten: Bruine rijst, havermout, volle granen, zoete aardappelen, enz.
• Omega-3 vetzuren: Zalm, haring, makreel, meerforel, tonijn, sardines, enz.
• B-vitaminen: Peulvruchten, erwten, groene bonen, wortelen, bloemkool, broccoli, kool, tomaten, citrusvruchten, bosbessen, aardbeien, kersen, enz.
• Vitamine E: Avocado, forel, zalm, spinazie, zonnebloemolie, saffloerolie, enz.
• L-Carnitine: Kipfilet, gemalen rundvlees, schaaldieren, pindakaas en avocado’s.
• Alfa-liponzuur: orgaanvlees, tomaten, spinazie, broccoli, spruitjes, enz.
• Triglyceriden met middellange keten: Boter, melk, kaas, yoghurt, enz.

Ongeacht het verloop van de ziekte is volledig herstel van het huisdier naar de oorspronkelijke toestand of de toestand van voor de ziekte niet mogelijk. Dierenartsen stellen daarom meestal voor de symptomen regelmatig te controleren en de levenskwaliteit van uw huisdier te beoordelen.