- Maat: Groot
- Hoogte: 60-68 cm
- Gewicht: 28-42 kg
- Levensverwachting: 12 jaar
- Type vacht: Korthaar
- Kleuren: rood-wit, licht-wit, tarwe
- FCI Groep: Rennende Honden – Zweethonden – aanverwante rassen
De Rhodesian Ridgeback is geen eenvoudige hond. Vroeger hielpen de dieren bij de jacht op groot wild. De intelligentie en moed van hun voorouders zijn ook nu nog terug te vinden in hun temperament. Opvoedkundig vraagt de Rhodesian Ridgeback om kennis. Hij heeft een consequente begeleider nodig. In de juiste handen ontwikkelt hij zijn loyale en zachtaardige karakter. Het ras is geschikt voor een leven in een gezin met kinderen, met een paar bedenkingen.
Karakter en eigenschappen
De Rhodesian Ridgeback (rugkam) dankt zijn naam aan de typische haarkam van het ras. Deze groeit op de rug tegen de richting van de vacht. Volgens de rasstandaard van de FCI wordt de Rhodesian Ridgeback ingedeeld in groep 6. De vacht van deze elegante en krachtige dieren varieert van licht tarwekleurig tot roodbeukig. Hij is glad (zonder ondervacht) en lijkt kort en dicht.
De Rhodesian Ridgeback is een hond die graag beweegt en leert. Hij heeft veel beweging nodig en wil bezig gehouden worden. Te weinig van een van beide zal de Ridgeback doen verhongeren en opvallend gedrag vertonen. Ridgebacks zijn relatief ongevoelig voor warmte en weer. Robuust en alert, zijn ze het best geschikt om op het terrein te houden. De Ridgeback zal niet gelukkig zijn in een kennel of hut.
Hij verdraagt een gebrek aan gezelschap niet goed! Het ras is ook niet zo goed in de vlakte. Een Ridgeback heeft veel ruimte nodig en veel beweging. Door hun grootte zijn ze vatbaar voor heupdysplasie en artritis. Dagelijks traplopen is vergif voor de gewrichten van de Ridgeback. Als de hond ziek wordt, moet zijn eigenaar tot 40 kilo tillen. De auto of een aanhangwagen voor de fiets worden aanbevolen.
De Ridgeback is loyaal en hecht zich sterk aan zijn roedelleden. Dit maakt hem een uitstekende metgezel en gezinshond. De Ridgeback kan ook floreren in de rol van hulphond. Zijn onverschrokken en vreedzame aard toont kalm bloed in uitzonderlijke situaties. Op voorwaarde dat de eigenaar zijn onstuimig temperament in de juiste richting stuurt.
Een gevoelige en consequente hand is noodzakelijk. Agressie en ruwe straffen overbelasten de Ridgeback. Hij reageert op een slecht humeur of woede uitdagend en met koppigheid. De Rhodesian Ridgeback is een dominante hond. Hij zal zichzelf ondergeschikt maken uit eerlijk respect. Zijn hoge sociale intelligentie stelt hem in staat veel dingen waar te nemen. Dit houdt ook in dat hij kinderen in de familiegroep als kittens herkent. Hij zal eerder speels aan hen toegeven. Hij aanvaardt geen strikte gehoorzaamheid van iedereen.
De Ridgeback in een gezin met kinderen heeft duidelijke hiërarchieën nodig. In geval van twijfel, neemt de hond de opvoedkundige taken over. Rhodesian Ridgebacks worden beschouwd als late ontwikkelaars. Zij zijn lichamelijk en karakteristiek pas volgroeid als zij twee tot drie jaar oud zijn. Ze zijn wantrouwig tegenover vreemden. Aan de andere kant zijn ze niet bang om hun roedelleden te verdedigen.
Als hij met soortgenoten speelt, is de Rhodesian Ridgeback onstuimig en ruw. Mannetjes spelen de macho tijdens de puberteit en hebben een sterke hand nodig aan het andere eind van de leiband. Vrouwtjes houden ervan om bitchy te zijn tegen andere vrouwtjes. Als ze ouder worden, worden ze rustiger en evenwichtiger.
Als u een Rhodesian Ridgeback in huis haalt, moet u niet lichtvaardig kiezen. Hondenliefhebbers met kennis van zaken en genoeg tijd zullen een geweldige metgezel krijgen. Met een Rhodesian Ridgeback, kan je letterlijk door dik en dun gaan.
Het juiste dieet
De voeding van de Rhodesian Ridgeback is afhankelijk van de individuele energiebehoefte. Een hoogwaardige voeding houdt de hond fit en gezond tot op hoge leeftijd. Rhodesian Ridgebacks hebben aanleg voor gewrichts- en botaandoeningen.
Te veel koolhydraten tijdens de puppy-tijd bevorderen een misvorming van het skelet. Overmatige snelle groei zet druk op de botten. Jonge dieren van dit ras hebben een verhoogde behoefte aan calcium en fosfor. Zij hebben een op hun leeftijd afgestemde toevoer van vitaminen, mineralen en sporenelementen nodig. De volwassen Ridgeback heeft niet de neiging dik te worden. Zijn dagelijkse calorie-inname is gebaseerd op zijn inspanningsmetabolisme. Een hond die aan sport doet, heeft meer calorieën nodig.
Het is beter om grote honden een graanvrije voeding te geven. Dit helpt om gewrichtsproblemen te voorkomen.
De beste tijd om de Ridgeback te voeden is nadat het werk gedaan is. Joggen, trainen of rennen op de fiets. Het belangrijkste is om hem zijn maaltijd te laten verdienen. Dan zal de temperamentvolle Hans Dampf zich terugtrekken om te rusten. De Ridgeback loopt ook het risico om een maagdraaiing te krijgen. Het is beter om meerdere keren per dag in kleine porties te voeren.
Na het eten, gelieve een strikte rustperiode aan te houden! Beloningssnacks zijn een welkome aanvulling. Zij spelen een belangrijke rol in de opleiding van de Ridgeback. Hij reageert koppig op straf. Trek de calorie-inname van snacks en dergelijke af van de basale stofwisselingssnelheid. Overgewicht is een risico voor spier- en skeletaandoeningen.
Rhodesian Ridgeback verzorging
De behendige Rhodesian Ridgeback is ongecompliceerd in de dagelijkse verzorging. Het trimmen van klauwen is geen probleem als de hond regelmatig op asfalt loopt. Rhodesian Ridgebacks zijn robuust en gehard door hun oorspronkelijke habitat. In dit land kan alleen een onophoudelijke regen hun humeur bederven.
De vacht van de Ridgeback ziet er gezond en glanzend uit, zelfs zonder veel verzorging. Eén of twee keer per week borstelen (tegen de draad in) is voldoende. Dit werkt het beste met een rubberen borstel. Verzorging verwijdert overtollig haar en helpt bij de acceptatie. De hond moet later toestaan dat hij zonder weerstand op alle delen van het lichaam wordt aangeraakt.
Constante haaruitval kan niet vermeden worden bij de kortharige Ridgeback. Regelmatig borstelen zal de hoeveelheid haar in huis verminderen. Waar de Ridgeback niet van houdt is water (vroegere savanne habitat). Alleen baden als het niet vermeden kan worden. Vanwege deze waterschuwheid, wordt de Ridgeback zelden gezien in politiewerk. Hoewel zijn slimme en moedige aard hem een uitstekende diensthond maken.
Om gebitsproblemen te voorkomen, worden botten van buffelhuid aanbevolen. Ze bevorderen op natuurlijke wijze de verwijdering van tandsteen. Bij oudere dieren moet de eigenaar het gebit regelmatig controleren. Een bezoek aan de dierenarts kan nodig zijn. De dierenarts kan ook de klauwen knippen. Als de hond er van jongs af aan aan gewend is, kan de eigenaar het beste zijn eigen tondeuse gebruiken.
In de winter beschermt een dot melkvet de gevoelige kussentjes van de dieren tegen kou en barsten. Het is beter om gestrooide paden te vermijden. Na de wandeling, reinig de poten van alle resten. De Ridgeback zal sneller afkoelen als hij niet in beweging wordt gehouden.
Geschikte accessoires
Het grote, krachtig gebouwde lichaam van een Ridgeback is beter gediend met een tuigje. Ook de neiging tot heup- en elleboogproblemen kan op deze manier worden tegengegaan. Het harnas verdeelt de druk van de riem beter over het lichaam. De halsband en het tuig mogen niet te strak zitten. Als er drukpunten en snijwonden ontstaan, kies dan een maat groter.
Een warme vacht vervangt de ontbrekende ondervacht in de vacht van de Ridgeback. Het beschermt hem tegen kou op koude, natte winterdagen.
Mentaal actieve Rhodesian Ridgebacks zijn blij met educatief speelgoed. Zaken als de Kong of een voederstation scherpen intelligentie en zintuiglijke kracht aan.
Oorsprong & Geschiedenis
Leeuwenjagers, zo worden de machtige Ridgebacks in een tweede naam genoemd. Het ras komt oorspronkelijk uit het zuiden van Afrika. De oorsprong van de Rhodesian Ridgeback gaat vele eeuwen terug. De eerste blanke kolonisten meldden honden met de typische rugkam. Ze waren nogal klein en hyena-achtig. Hun moed en uithoudingsvermogen waren indrukwekkend. De kolonisten kruisten deze zogenaamde “Hottentottenhonden” met hun eigen dieren.
In het midden van de 19e eeuw ontstond hieruit een nieuw ras. Hij deed in niets onder voor de honden van de inheemse bevolking, maar was groter en sterker. De dieren ondersteunden de kolonisten bij de jacht op groot wild en beschermden de boerderijen. De naam leeuwenjager of leeuwenhond is afgeleid van het feit dat de honden assisteerden bij de jacht op groot wild. Als de roedel een leeuw had opgespoord, hielden ze hem op afstand met schijnaanvallen. De jager hoefde alleen het geweer aan te trekken.
In zo’n jacht, overleefden alleen de meest vaardige en onbevreesde. Deze natuurlijke selectie is nog steeds duidelijk in de aard van de Ridgeback vandaag. In 1879, kruiste een missionaris de Zuid-Afrikaanse hond met Duitse Doggen en Europese jachthonden. De hedendaagse Rhodesian Ridgeback is officieel erkend als ras sinds 1924. Zijn standaard was gemodelleerd naar de Dalmatiër. Het is het enige Zuid-Afrikaanse ras dat in de standaardlijsten is opgenomen.