Reddingswerkers doen er alles aan om dieren in nood te beschermen. Hoewel dierenmishandeling verontrustend is, is het een realiteit waar veel honden en katten mee te maken hebben. Het is onze taak om iets te zeggen als we iets zien! Toen Sarah van de Wichita Animal Action League Bowie voor het eerst ontmoette, een uitgehongerde Pit Bull-puppy, liet de arme jongen onmiddellijk zijn hoofd zakken en klom op haar schoot. Vanaf dat moment wist ze dat ze er alles aan zouden doen om deze hond het allerbeste leven te geven, want hij verdiende het.
Bowie’s reis begon toen een van de artsen van de Animal Action League haar vuilnis buiten zette. Ze hoorde iets in de afvalcontainer en toen ze naar binnen keek, vond ze Bowie opgesloten in een draadkennel, weggegooid als afval. Hij werd onmiddellijk naar binnen gebracht, waar hij een week lang 24 uur per dag 24 uur per dag zorg kreeg.
Na zijn verblijf in het ziekenhuis werd Bowie overgebracht naar een medisch pleeggezin met Lee en Darcy. Hij bracht daar ongeveer twee maanden door, kwam aan en leerde mensen weer te vertrouwen. Bowie verslond zijn eten, onzeker of hij ooit nog zou eten. Om zijn eten te vertragen, moesten ze hem slowfeeders geven of zijn eten in puzzels stoppen.
Connie, Bowie’s volgende pleeggezin, probeerde haar man ervan te overtuigen dat ze Bowie moesten opvoeden. Hoewel ze aanvankelijk terughoudend was, nam Connie Bowie uiteindelijk in huis, en toen ze op hun oprit stopten, hing er een groot bord op de deur met de tekst: “Welkom Bowie.” Het was duidelijk dat dit was waar hij moest zijn.
Bowie’s ogen waren vol emotie en het was duidelijk dat hij hulp nodig had. Connie en haar man Matt wisten dat ze iets voor deze hond moesten doen. Na slechts twee dagen vroeg Connie aan Matt of ze Bowie permanent konden houden. Matt was het daarmee eens en zei dat hij niet kon geloven dat het haar twee dagen kostte om het te vragen.
Toen Bowie zich in zijn nieuwe huis vestigde, begonnen ze hem mee te nemen op korte wandelingen van 20 meter. Na verloop van tijd werden deze wandelingen langer en veranderden ze uiteindelijk in runs rond het blok. Bowie’s plezier in hardlopen was duidelijk en hij vierde zijn hernieuwde leven en kracht door urenlang Zoomies te rennen. Hoe meer hij rende, hoe meer hij ervan genoot. Hij werd als het Energizer-konijn, dat dag en nacht als een renpaard rende, ongeacht het weer.
Bowie’s liefde voor hardlopen was niet zijn enige ontdekking. Hij ontwikkelde ook een voorliefde voor “pup cones” van Andy’s Frozen Custard. Deze zoete traktatie werd een weekendtraditie voor het gezin, en Bowie kon er geen genoeg van krijgen.
De ooit timide en bange Pit Bull-puppy die zijn hoofd laag hield, staat nu rechtop en trots. Bowie’s inspirerende reis van weggegooid worden in een afvalcontainer naar het vinden van een liefdevol thuis voor altijd is wonderbaarlijk. Elke pup verdient een gelukkig leven! Om Bowie te ontmoeten en zijn inspirerende transformatie te zien, bekijk de onderstaande video (en vergeet niet te delen!)