Hallo, ik ben Dr. Karyn. Lees mijn inleiding om meer te weten te komen over mij en mijn vijf grappige honden, Poppy, Bailey, Kodah, Ned en Fred.
Iedereen die mij al langere tijd kent, zal je vertellen dat ik een kattenmens ben. Begrijp me niet verkeerd, ik hou ook van honden, maar ik zou mezelf niet hebben geclassificeerd als een hondenmens, en tot 2021 zou ik mezelf ook zeker niet als een Chihuahua-persoon hebben beschouwd. Toen kwam er een kleine man genaamd Potato (kortweg Tate) in mijn leven en alles veranderde.
Tate werd afgestaan aan mijn dierenartsenpraktijk toen zijn eigenaar niet langer in staat was om met zijn epilepsie om te gaan, en ik bracht hem tijdelijk naar huis totdat er een permanent thuis kon worden gevonden. Nou, ik ben nog nooit zo snel verliefd geworden. Binnen 48 uur wist ik dat deze kleine kerel zijn permanente thuis al had gevonden, en een permanente plek in mijn hart.
Ondanks dat hij het kleinste dier in ons huis was, vestigde hij zich al snel als tophond en won hij zelfs de vriendschap en het respect van onze vijf katachtigen. Hij ging overal heen waar ik ging en opende mijn ogen voor de prachtige persoonlijkheden van de kleinste hoektanden.
Toen Tate na Kerstmis 2022 plotseling stierf, was ik er kapot van; Zijn verlies stuurde me naar de ergste depressieve episode van mijn leven. Een paar weken later begon mijn hart te genezen, dankzij de verschijning van een nieuw klein wezentje: Ned.
Van hartzeer naar genezing
Ned, Nedrick, Ned-Ned, of Neddy, was 14 weken oud, met ongeveer 3 ton persoonlijkheid verpakt in zijn lichaam van 1,2 kg. Hij was brutaal, knuffelig, dapper, behoeftig, speels en hulpeloos, en hij laat me altijd glimlachen. Net als Tate voor hem, slaagde hij erin om naar de top van de hondenhiërarchie te racen, figuurlijk en letterlijk, vaak te vinden op de rug van een Labrador of Duitse Mechelaar, en gebruikte ze als een bed of een manier om dichter bij voedsel te komen. Ondanks zijn vraatzuchtige eetlust stopte Ned met groeien toen hij 1,8 kg had bereikt (net geen 4 lbs), en ik blijf erbij dat het komt omdat hij met deze maat nog steeds perfect op de warmwaterkruik past.
Een paar maanden nadat Ned zich een weg naar ons hart had gebaand, hoorde mijn man dat Ned’s neef (uit het nest van de zus van zijn moeder) een thuis nodig had. En dus, toen ik terugkwam van een reis met mijn zus, was ik verrast om te horen dat Ned een nieuw favoriet speeltje had: Fred.
Ik ga niet liegen; In het begin was ik woedend. Een nieuwe hond mee naar huis nemen zonder er met mij over te praten? Niet cool! Mijn woede woog echter al snel op tegen de smekende bruine ogen van dit mollige nieuwe familielid, en de vreugde om te zien hoe hij en Ned urenlang achter elkaar aanzaten, worstelden en samenspanden tegen de arme Kodah, onze Belgische Mechelaar. Terwijl Ned piepklein is, is Fred iets meer… robuust. Ik noem hem gekscherend de kleine theepot, omdat hij “kort en stevig” is, hoewel dat misschien een beetje de ketel is die de theepot zwart noemt!
Vermenigvuldigde problemen zich
Omdat ik al een tijdje ervaring had met het leven met chihuahua’s, was ik gewend geraakt aan hun verrassende voorliefde voor eten, dramatische uitbarstingen van speelse energie en hun vermogen om dat allemaal op te geven voor de mogelijkheid om uit te slapen. Wat ik me niet had gerealiseerd, is dat deze kenmerken niet alleen verdubbelen als je een tweede chihuahua aan de mix toevoegt, dat aantal vermenigvuldigt zich blijkbaar exponentieel, en ik ontdekte dat de dagelijkse routine van Ned & Fred kon worden opgesplitst in drie hoofdgebieden: eten, slapen en iets doen.
Misschien heb je het citaat gelezen:
“Zwijgen is goud… tenzij je een puppy hebt. Dan is het zeer, zeer verdacht.”
Nou, dit geldt ook voor mijn dynamische duo. Als ze niet wanhopig om eten bedelen of diep in slaap vallen op mijn schoot, pakken ze elkaar meestal aan, pesten ze Kodah of houden ze zich bezig met verschillende andere delinquente activiteiten, zoals
- poepen onder mijn bed of bureau
- Kattenvoer stelen
- Toiletrollen ontrafelen
- Sokken stelen
- plinten kauwen
- De post opeten
… de lijst gaat maar door!
Ik zou niets veranderen
Ze zijn verreweg thDe stoutste honden die we ooit hebben gehad! Maar op de een of andere manier maakt hun kleine gestalte hun onverbeterlijke gedrag minder frustrerend dan wanneer ze zo groot waren als onze andere honden. We staan niet toe dat ze gewoon door het huis rennen als een paar kleine hooligans, en ze hebben alle regels, manieren en zindelijkheidstraining geleerd zoals elke andere hond die we hebben, maar ik kan zeker begrijpen waarom veel Chihuahua-eigenaren het moeilijk vinden om deze kleine gremlins te trainen. Niet alleen maakt hun kleine formaat het voor hen gemakkelijker om hun illegale heldendaden te verbergen, het is vrijwel onmogelijk om boos te blijven op hun schattige gezichtjes. En weet je wat? Ik zou het niet anders willen.
Ik kan me maar beter afmelden – ze zijn al een tijdje verdacht stil!
