Cricket, een jonge Staffordshire Bull Terrier, had een moeilijke start in het leven. Toen ze nog maar zes maanden oud was, werd ze uit een rijdend voertuig gegooid en aan haar lot overgelaten. Gelukkig nam haar leven een positieve wending toen Josh, een militaire veteraan met een geschiedenis van het redden en rehabiliteren van vechthonden in Detroit, over haar situatie hoorde en besloot actie te ondernemen. Josh confronteerde de man die ontdekte dat Cricket haar anderhalf jaar in een kooi had gehouden en haar nooit zonlicht had laten zien. Hij stelde hem voor twee opties: ofwel Cricket vrijwillig opgeven, ofwel de gevolgen onder ogen zien van contact opnemen met de autoriteiten. De man koos ervoor om Cricket aan Josh te geven, wat het beste scenario bleek te zijn voor zowel de hond als haar nieuwe vader.
Toen ze Cricket redde, nam Josh haar mee voor een ijsje en liet haar voor het eerst in haar leven vrij rondrennen in een open veld. Er waren meerdere baden nodig om het vuil weg te spoelen dat ze had verzameld door in een kooi te leven, maar uiteindelijk begon Cricket te gedijen onder de hoede van Josh met een glanzende vacht en een lust voor avonturen.
Als veteraan die leed aan PTSS en een blijvende handicap, had Josh een hulphond nodig om hem te helpen met dagelijkse taken en emotionele steun te bieden. Hij besloot Cricket te trainen als zijn hulphond, en hun band werd elke dag sterker. Ondanks haar traumatische verleden is Cricket nu een baken van puur geluk en vreugde, altijd enthousiast om iedereen die ze ontmoet met een glimlach en een kwispelende staart te begroeten. Ze was zelfs getraind om naar kinderen te zwaaien als ze als eerste naar haar zwaaien!
Hoewel de man die Cricket aanvankelijk in een kooi had gehouden, had gewild dat ze een beschermingshond zou worden, maakte haar zachtaardige en vrolijke karakter haar ongeschikt voor die rol. In plaats daarvan blinkt ze uit in het helpen van Josh met verschillende taken, zoals het oppakken van items op lagere planken in de supermarkt, ondersteuning bieden wanneer hij uit bed komt en tussen zijn benen lopen om hem te ondersteunen terwijl hij loopt.
De aanwezigheid van Cricket helpt Josh ook om te gaan met PTSS, vooral wanneer ze zich in grote groepen bevinden. Hoewel sommigen in eerste instantie misschien bang zijn voor haar ras en uiterlijk, wint Cricket’s schattige persoonlijkheid en liefde voor iedereen hen even snel voor zich.
Josh noemt Cricket liefkozend een “dekenhond” vanwege haar liefde om onder dekens te kruipen, zelfs bij warm weer. Ze is ongelooflijk aanhankelijk en wil altijd haar vader aanraken of knuffelen. Ondanks haar moeilijke verleden heeft Cricket een lange weg afgelegd en leidt ze nu een gelukkig en bevredigend leven als Josh’s hulphond.