Aan de kant van de weg op een bitter koude dag nestelden twee honden zich tegen elkaar aan om warm te blijven. De twee pups, Heart en Soul, hadden samen talloze ontberingen doorstaan. Met geen andere keuze dan voor zichzelf te zorgen, vormden de honden een onbreekbare band. Ze vertrouwden op elkaar voor middelen, liefde en gezelschap. Hun uitdagende dagen werden een beetje gemakkelijker gemaakt omdat ze elkaar hadden. Maar toen sloeg het noodlot toe. Alsof het niet erger kon, werd Heart and Soul geconfronteerd met het ondenkbare. Een snel rijdende auto raakte Soul, waardoor de pup gewond en bang achterbleef.
Een vrouw schoot hen gelukkig te hulp nadat ze getuige was geweest van het ongeval. Ze legde Heart op de voorstoel van haar auto, wikkelde Soul in een deken en legde hem achterin. Ze rende naar het asiel waar een dierenarts aanwezig was. De honden werden naar binnen gebracht. Als iemand in de buurt van Soul kwam, blafte Heart wild, omdat ze niet wilde dat iemand haar beste vriendin kwaad zou doen.
De verwondingen van Soul waren ernstig en er was niet veel aan te doen. Donna zei: “Het hart was aan de zijde van de ziel [every moment] tot het laatst.” Het personeel van het asiel, samen met Donna, huilde treurig toen Soul overleed. Haar hart was er kapot van, maar ondanks het verlies van haar beste vriendin, wist ze dat het leven door moest gaan.
Het asiel vond Heart een eeuwige familie, maar voordat ze afscheid namen, kochten ze een medaillon ter nagedachtenis aan Soul. Er zat een engelenvleugel op. Ze bevestigden het medaillon aan de halsband van de hond, zodat de herinnering aan haar beste vriendin overal mee naartoe zou gaan en altijd dicht bij haar hart zou blijven.