Er is een heel speciale plek verborgen in de bergen van North Carolina die kan helpen het pijnlijke hart te verlichten van iedereen die rouwt om het verlies van een geliefd harig familielid. Het verliezen van de onvoorwaardelijke liefde, het troostende gezelschap en de levenslange loyaliteit van onze hondenvrienden laat ons verbrijzeld achter wanneer ze overlijden.
Dat is precies wat kunstenaar Amy Wald motiveerde om zo’n bijzondere ruimte te creëren.
Hoewel we ons allemaal pijnlijk bewust zijn van het feit dat we hoogstwaarschijnlijk onze harige familieleden zullen overleven, is het toch een hartverscheurende ervaring. Ze overladen ons immers voortdurend met liefde en staan altijd voor ons klaar, wat er ook gebeurt.
Het was na het verlies van een van haar geliefde hondengezellen dat Wald werd geïnspireerd om deze prachtige regenboogbrug te maken. Geïnspireerd door het Rainbow Bridge-gedicht geschreven door Edna Clyne in 1959, creëerde ze een plek waar gezinnen of individuen kunnen komen en een speciale ruimte hebben om hun geliefde huisdieren gelukkig te herinneren.
“Voor eigenaren van gezelschapsdieren is het fijn om een magische ruimte te hebben. Er is geen lijn tussen hemel en aarde die we kunnen zien. Maar als je naar de brug gaat, kun je het je voorstellen”, zegt Amy Wald.
Ze schilderde zelfs pootafdrukken die over de brug liepen. De eerste paar pootafdrukken zijn heel, de volgende zijn een halve voetafdruk en de laatste paar zijn elk een kwart voetafdruk. Het creëert de illusie dat ze verdwijnen. Je kunt je bijna voorstellen dat je harige beste vriend over de brug loopt en dan overgaat naar wat er daarna komt.
In plaats van dagelijks langs de lege halsband en tags van je huisdier te moeten lopen, zou je ze op deze prachtige brug kunnen komen hangen. Dan heb je altijd een speciale plek om ze te eren en te herinneren.
Zodra je over de prachtige brug loopt, staat er een lief bord met een versie van het Rainbow Bridge-gedicht erop gekrabbeld. Het originele verhaal werd geschreven door Edna Clyne uit Inverness, Schotland, nadat haar geliefde Labrador Retriever, Major, was overleden.
“Alleen al deze kant van de hemel is een plek die Rainbow Bridge wordt genoemd. Wanneer een dier sterft dat hier bijzonder dicht bij iemand is geweest, gaat je huisdier naar Rainbow Bridge. Er zijn weiden en heuvels voor al onze speciale vrienden, zodat ze samen kunnen rennen en spelen. Er is voldoende eten, water en zon, en vrienden zijn warm en comfortabel. Alle dieren die ziek en oud zijn geweest, worden weer gezond en sterk, degenen die gewond zijn geraakt, worden weer beter en sterker, zoals we ze herinneren voordat ze naar de hemel gaan. Ze zijn blij en tevreden op één klein dingetje na, ze missen elk iemand die heel speciaal voor hen is en die achtergelaten moest worden. Ze rennen en spelen allemaal samen, maar de dag komt dat er een plotseling stopt en in de verte kijkt, zijn heldere ogen schijnen (sic), zijn lichaam trilt. Plotseling begint hij weg te rennen van de kudde, rent over het gras, zijn benen dragen hem steeds sneller, en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk ontmoeten, knuffel je in een gelukkige knuffel om nooit meer uit elkaar te zijn. Jij en je huisdier zijn in tranen. Je handen knuffelen weer zijn hoofd en je kijkt weer in zijn vertrouwende ogen, zo lang uit het leven verdwenen, maar nooit afwezig uit je hart, en dan steek je samen de Regenboogbrug over.”
Je kunt een interview met de kunstenaar die deze prachtige brug heeft gemaakt bekijken in de onderstaande video.
Uitgelichte afbeelding: YouTube