Nou, als ik een dollar had voor elke keer dat ik hoorde: “Zwarten zijn de ENIGE echte Labrador” onder de meest elite fokkers, ringside …. (bla bla …) Ik kan zeggen dat ik had to onderzoek, wetenschappelijk en ervaringsgericht (onder onze oprichters in de VS) als dit al waar was! Bijna 36 jaar geleden begon ik onderzoek te doen naar foklaboratoria en kocht ik de boeken waarvan ik dacht dat ze me zouden helpen de geheimen te leren van de oude fokkers die oorspronkelijk de variëteiten ontwikkelden die we in de AKC zien. Zo vaak ga ik naar de “oude boeken” en WALLAH, de oude wijze fokker SPREEKT! O, wat koester ik hun decennia en levens van ervaring en kennis!
Ik wist niet dat een van de boeken die ik kocht, REIKEN NAAR DE STERREN (“Advanced Labrador Breeding”) lang geleden toen ik begon met fokken, was een boek dat ik geveild zag op onze jaarlijkse Labrador World Specialty. (De Labrador Retriever Club van de Potomac) voor $1.400,00 30 jaar later! Het is zeldzaam, het is niet opnieuw gepubliceerd, maar we weten allemaal, in het ras, dat dit onze LABRADOR-BIJBEL is!! Ik heb het net gezocht op Amazon en vond een exemplaar voor $ 119,00!! Dit boek, samen met vele anderen zoals THE BOOK OF THE LABRADOR RETRIEVER gepubliceerd in 1995, REACHING FOR THE STARS (“Advanced Labrador Breeding”) werd voor de laatste keer gepubliceerd, de oorspronkelijke publicatiedatum was in het jaar 2000, waar een beperkte 500 exemplaren werden gedrukt waarvan ik # 219 van 500 bezit! (Oh ik koester de kopie!) Ik zou het niet verkopen voor ELK bedrag, maar de manier, dus geen aanbiedingen 🙂
Hoewel velen van ons fokkers in de loop der jaren zoveel hebben geleerd en met nieuwerwetse technologie die ons zo heeft geholpen, is het de JOB / ART van het fokken die we niet kunnen verliezen (en als je nieuw bent – luister naar de oudere, doorgewinterde fokkers!) — en zovelen van ons verzamelen ZOVEEL informatie wanneer we teruggaan naar de oude fokkers en ons herinneren WAT ze aan het doen waren, welke kenmerken ze reproduceerden, en welke dingen we moeten doen en niet afgeleid of “kennelblind” worden. En natuurlijk moet ik je eraan herinneren dat hier veel van de geschiedenis van de Engelse Labrador wordt gegeven. De britten houden ervan om zowel te exposeren als in het veld te werken met hun Labradors. Zelfs de koningin zelf had een kennel van Labs, genaamd “Sandringham Labradors.” (Leer hier op onze blog over Her Majesty’s Labradors!)
In feite zullen bepaalde rechters geen andere kleur dan ZWART “ophangen” (of een lint geven) – daar zei ik het hardop. (!!) Velen zullen het hun naaste vertrouwelingen influisteren, maar zullen het niet toegeven – anders verliezen ze beoordelingsopdrachten omdat 50% of meer van ons natuurlijk nooit zou komen opdagen. Maar gaat deze theorie op of is het een ‘oude vrouwenverhaal’? Laten we ons verdiepen in de oorsprong en kenmerken van het Black Lab en wat de oude, doorgewinterde, Top Breeders zeggen van oud en nieuw!
Laten we beginnen met wat Mary Roslin Williams te zeggen heeft, de ‘koningin’ van de Labradorbijbel, ‘Reiken naar de sterren’. (Vergeet niet dat ze tientallen jaren oordeelde terwijl het ras werd ontwikkeld en haar invloed tot op de dag van vandaag uitbreidde!)
‘Na de verschillende onorthodoxe kleuren te hebben behandeld, sommige beschouwd als “in orde” door de oudere Labrador Beeders, maar sommige onwelkom en inderdaad duidelijk verkeerd, zal ik iets zeggen over de erkende kleuren van vandaag – onthoud dat de Standaard zegt ‘andere hele kleuren toegestaan’. Beginnend met het zwart, is er weinig te zeggen, behalve hoe zwarter de bloedlijnen, hoe meer geneigd tot een bruinachtige tint bij het gieten van de vacht, en ook hoe zwaarder en correcter de ondervacht, hoe doffer het zwart. De echt gitzwarte, extreem glanzende zwarten hebben zelden veel ondervacht (maar is toch goed als de fokker de juiste vachtdikte en textuur-Donn is). Maar zelfs het zwart met de bruinachtige tint mag nooit worden gemarkeerd als een zwartbruine Gorden Setter. … De “bruine” zwarten bij het werpen van de vacht, ze zullen precies het tegenovergestelde zijn en hun hoofden, poten en staart zullen zwart blijven, alleen de plaatsen waar een zwartbruine hond rood of bruin is … Grijze of witte duimsporen op de hielen van de zwarten duiden altijd op een uitstekende vacht en een zeer goed type. Ik hou erg van die op mijn zwarten en zoek en verwelkom ook de witte wortels in de haren op mijn zwarte topjassen, vooral een derde van de weg langs de staart.
Lady Howe (Volgens mevrouw Williams) schreef in Our Dogs: “… wat betreft de mousy of grijze kleur bij puppy’s, dit duidt altijd op een typische Labrador-vacht. Mijn Banchory Danilo had grijze flanken en kwartjes toen hij jong was. Bij de beste soorten zijn andere haarwortels op de staart vaak wit.”
De heer J.C. Severn schrijft ook: “Alle beste Labradors die ik heb gekend (zwart) hebben een besnorde ondervacht gehad en velen van hen vertonen een grote hoeveelheid grijs aan de wortel van de ondervacht.” (Maria vermeldde dat ze eenlso stemde hiermee in) Later zullen we deze serie voortzetten en het hebben over de eerste “goudkleurige (gele)” Labrador die rond 1848 te zien was, wiens naam Bernadine was. (LEUK LABRADOR FEITJE!)
Ik zal hier aan het einde gewoon mijn eigen ervaring invoegen. Donna, hier. Ik hoor al 36 jaar dat de “zwarten de ware labrador zijn”. Ik heb het gehoord. Ik heb het gehoord van showhandlers. Ik heb het van rechters gehoord (en toen ik het navraag deed, werd ik vermaand en gezegd: “laat dat niet rondkomen, ik krijg geen beoordelingsopdrachten!) Ja — ik zweer het god, een van de meest invloedrijke fokkers die ik ken, zei dat tegen mij. Zo is er ook sprake van vooringenomenheid. JA!! Zijn er geeltjes en chocolats die vandaag met zwart in de ring kunnen gaan? JA! Ik heb mijn missie als fokker besteed om chocolade, specifiek, naar een concurrerend niveau te brengen in Labradors. Ik heb het gedaan. En ik ben er trots op dat ik grote kampioenschappen op ALLE kleuren heb gezet , behalve alleen kampioenschap op mijn chocolade. (Ok, dus ja, mijn meest succesvolle labs in de SHOWRING waren zwarten… ok, daar geef ik op… maar het is niet erg wetenschappelijk! –hoor mijn gelach!)
Ik heb een “mousy” -achtige jas gevonden in de ondervacht van BLACKS THAT CARRY CHOCOLATE. Maar interessant genoeg worden die zwarten die chocolade dragen niet zo vroeg “wit” – maar dat zijn MIJN lijnen – mijn ZWARTEN DIE GEEL DRAGEN hebben niet de mousy ondervacht en hebben de neiging om een “beetje” eerder wit te worden, maar niet zo veel. En let op, ik merk dit alleen als ze afstoten of in misschien een bepaald licht zitten waar ik een lichte chocoladeondervacht kan zien. Dat zie ik niet zo bij de zwarten die geel dragen. Maar BEIDE moeten altijd een goede vacht hebben zoals beschreven in de AKC Rasstandaard voor de Labrador Retriever.
Ik zou veel fokkers crediteren voor het doen van opmerkelijk werk met chocolaatjes, die me enorm hebben beïnvloed (en ik heb veel van hun dekreuen gebruikt om mijn mooie lijnen te zaaien), zoals Cheryl Curtis, Sue Willumsen en de Hyspire-dames. Je hebt ongelooflijke dingen gedaan voor chocolaatjes, je hebt me zoveel geleerd en mijn bloedlijnen voor altijd geïnspireerd en beïnvloed. Ik moet ook Tana Carpenter van Carowby Labradors bedanken die me “Dreams” schonk, een van de mooiste chocolaatjes die ik ooit heb gezien, die toen de moeder was van mijn BISS GCH Endless Mt.’s Mack Truck (“Mackie”), die “winnaarshond” werd op onze 2009 Annual World Labrador Specialty (LRCP)! Hij was een Bc (een zwarte chocolade) en heeft onze chocolade en zwarte lijnen onuitwisbaar beïnvloed.
(“Dromen”)
(“Mackie”, hierboven)
Na 36 jaar heb ik tikken, spetters en allerlei interessante dingen voorbij zien komen (vooral bij het bouwen van mijn EIGEN bloedlijnen concentreerde ik me op het uitroeien van alle fouten). Jas is één. In onze volgende “vintage serie” zullen we het hebben over de (GASP!) eerste gele Labrador fokkers van English Labs en hoe ze begonnen!