Toen meelevende mensen een pup in een kartonnen doos op een stortplaats zagen, waren ze geschokt door de gedachte dat ze harteloos in de steek zou worden gelaten. Ze namen onmiddellijk contact op met de dierenreddingsdiensten, die zich naar de plaats delict haastten, maar ontdekten dat de hond de doos niet wilde verlaten, schijnbaar wachtend op de terugkeer van haar voormalige eigenaren. De reddingswerkers merkten op dat de hond al ongeveer drie dagen in de box zat en in zwaar weer verkeerde. Ze had geen vacht, haar huid was ernstig beschadigd en onbehandelde wonden bedekten haar lichaam. Haar ogen waren bijna gesloten en leken zeer geïrriteerd.
De reddingswerkers realiseerden zich de urgentie van haar toestand en brachten haar naar een dierenarts, waar ze uitgebreid werd onderzocht. De dierenartsen waren diep ontroerd door haar benarde situatie en diagnosticeerden haar met bijna totale blindheid en een ernstige oorontsteking. Ze vertoonde een uitgesproken zwelling over haar hele lichaam, inclusief haar hoofd en ledematen, en ontstekingen in haar voortplantingsgebied.
Voordat ze de nodige medicijnen toedienden, gaven ze haar een voedzame maaltijd, die ze gretig consumeerde, waarmee ze haar onmiddellijke dankbaarheid toonde. Laboratoriumtests onthulden haar verleden als fokhond, die vervolgens werd weggegooid toen ze niet langer bruikbaar was. Vastbesloten om haar trauma ongedaan te maken, zette het veterinaire team zich in om de beste zorg te bieden, te beginnen met oogchirurgie om haar zichtproblemen aan te pakken en haar beschadigde huid te behandelen.
Toen hij het medeleven en de zorg voelde die werden aangeboden, werd de pup opmerkelijk opgevrolijkt. Ze begon vrolijk met haar staart te kwispelen naar iedereen die langs haar verblijf kwam en vertoonde snel tekenen van herstel. Haar huidconditie verbeterde, de zwelling nam af en, het meest indrukwekkende, ze kreeg haar gezichtsvermogen volledig terug.
Het was een vreugdevol moment toen een liefhebbende familie, die haar verhaal had gehoord, besloot haar te adopteren, haar de naam Sofi te geven en een kans op een nieuw begin. Nu leeft Sofi gelukkig, gekoesterd door haar nieuwe familie en genietend van het gezelschap van haar hondenbroer of -zus in een huis vol liefde en zorg.