Wobbler Ziekte Bij Honden – Diagnose & Behandeling

Wobbler-syndroom is een overkoepelende term voor de neurologische ziekte van honden met een aantal aandoeningen die de cervicale wervelkolom van grote en gigantische rashonden beïnvloeden. Deze aandoening wordt ook wel cervicale wervelinstabiliteit (CVI), cervicale malarticulatie / malformatiesyndroom en cervicale spondylomyelopathie genoemd. Het onvrijwillige, progressieve syndroom wordt veroorzaakt door een gecomprimeerd ruggenmerg en wordt gekenmerkt door een wiebelige ongecoördineerde gang als gevolg van de aangetaste achterpoten van de hond.

Bij getroffen honden kunnen er verschillende morfologische problemen van de nekbotten zijn. Meestal zijn deze afwijkingen in deze botten vatbaar voor complicaties met de tussenwervelschijven, die verslechteren en zich uitstrekken tot voorbij het ruggenmerg. Geassocieerde problemen zijn spinale instabiliteit in het nekgebied en uitslagveranderingen van het synoviale gewricht dat de eenheid van de wervelkolom (facetgewrichten) stabiliseert. Deze veranderingen kunnen leiden tot meer compressie van het ruggenmerg.

Bovendien beïnvloedt de verschillende positionering van de nek de compressie van het ruggenmerg. Bijgevolg kan bij getroffen honden beweging van de nek leiden tot terugkerend trauma aan het ruggenmerg. Soms kunnen deze honden ook worden beïnvloed door spasmen van de nekspieren.

Er zijn 2 verschillende categorieën van het wobbler-syndroom die worden benadrukt door verschillen in bepaalde klinische kenmerken. Type I wobbler-syndroom (of een jonge hondenvorm) treft reuzenrassen vroeg in het leven (4 – 12 maanden oud), maar vertoont mogelijk pas later tekenen. (Mastiffs, Duitse Doggen, etc).

Type II wobbler syndroom (“schijf-geassocieerde” vorm of een vorm van middelbare leeftijd) treft grote rassen zoals de Berner Sennenhond en Dobermann Pinschers. Dit type manifesteert meestal tekenen in de vroege tot middenvolwassenheid (3 – 8 jaar), maar zullen zelden tekenen in de puppytijd hebben.

• Wiebelige, wankele gang in de achterpoten
• Stijve voorpoten met korte, schokkerige of spastische pas
• Benen gespreid voor een betere balans
• Spierverlies bij de schouders
• Kan instorten of knikken als de nek is uitgestoken
• Hoofd naar beneden gehouden.
• Quadriplegisch (vaak een gevolg van trauma)
• Rillen
• Draaien zorgt er vaak voor dat de hond in de achterkant omvalt
• Moeite met opstaan vanuit een liggende positie

NSAID’s: Rimadyl, Previcox, Deramaxx, Galliprant, Metacam

Opioïden: Morfine, hydromorfon, butorfanol, codeïne, fentanyl en buprenorfine

Ventrale decompressie: Dit is de meest populaire chirurgische procedure voor hernia van de cervicale wervelkolom. De techniek wordt uitgevoerd vanaf de ventrale (onderkant) van de nek, waarin tussenwervelschijven worden gevonden. Door het midden van de schijf wordt een klein gaatje (sleuf) doorboord en door een klein deel van de nabijgelegen wervels wordt het wervelkanaal op de plaats van de hernia onderzocht. Alle vrije fragmenten van gebroken of hernia-materiaal worden uit het ruggenmerg verwijderd.

Vertebrale afleiding/fusie: Dit type operatie maakt het inbrengen van transplantaten mogelijk en verhoogt de chirurgische blootstelling voor daaropvolgende decompressie

Dorsale decompressie: De benadering wordt uitgevoerd vanaf de dorsale kant van de nek

• De behandeling van de ziekte van Wobblers die tegenwoordig wordt aangeboden, is om de incidentie en ernst van de tremoren te verminderen.
• De hond kan een gezond leven blijven leiden met regelmatige follow-ups door uw dierenarts.

Na de diagnose met het wobblersyndroom is het belangrijk om actie te ondernemen om te stoppen met het fokken van de honden om verdachte honden uit de genenpool te verwijderen.

Grote hondenrassen, gigantische hondenrassen, Doberman, Weimaraner, Duitse Dog, Rottweiler, Dalmatiër, Borzoi, Basset Hound, Berner Sennenhond, Duitse herder, Ierse Wolfshond, Mastiff

1. Oorzaken:

• Erfelijke/congenitale aandoening
• Conformatie van de nek-schouder stropdas

2. Soorten:

• BACS: Bony-Associated Cervicale Spondylomyelopathie vorm. Een benige afwijking veroorzaakt het ruggenmerg en de zenuwcompressie. Dit komt het meest voor bij honden van reuzenrassen, meestal ung volwassenen < 3 jaar. De rassen die het meest worden getroffen, zijn Duitse Doggen en Dobermanns.
• DAWS: Disc-Associated Wobbler Syndroom vorm. In dit type lijdt een hond aan een hernia tussen wervels, wat een “slipped disc” betekent. Meestal wordt dit type gevonden bij honden van reuzenrassen >4 jaar oud.

3. Mortaliteit:

Wobblers-syndroom zelf wordt meestal niet beschouwd als de dood veroorzaken, maar is meestal meer een oorzakelijke factor voor andere gezondheidscomplicaties.

4. Diagnose:

5. Prognose:

De prognose voor honden met het wobblersyndroom wordt bepaald door de ernst van de aandoening. Honden met milde symptomen na een operatie hebben een grote kans op herstel, maar in vergevorderde gevallen kunnen honden nooit meer normaal lopen, ongeacht de uitkomst van de operatie. Na de operatie, als de ernstig getroffen hond een betere motorische functie en regelmatig herstel krijgt, kan het maanden van intensieve fysiotherapie nodig hebben. Eigenaren moeten echter proberen een behandeling te vinden om zoveel mogelijk van de pijn van hun hond te verminderen.

Neem onmiddellijk contact op met uw dierenarts als u een van de volgende dingen opmerkt:

• Wiebelige, wankele gang in de achterpoten
• Stijve voorpoten met korte, schokkerige of spastische pas
• Benen gespreid voor een betere balans
• Spierverlies bij de schouders

1. Hoogwaardige eiwitten (mager rundvlees, zeevruchten, pindakaas, cottage cheese, linzen, eieren)
2. Bladgroenten (collard greens, Boerenkool, spinazie, sla)
3. Essentiële vetzuren (zalm, witvis, makreel, kabeljauw, tonijn, haring, sardines, forel, enz.)
4. Plantaardige eiwitten: Kikkererwten, Pinda’s, linzen, Gekiemd Volkorenbrood, etc
5. Antioxidanten: Bosbessen, Frambozen, Aardbeien, Veenbessen, Gestoomde broccoli, Gekookte gele pompoen, Rode kool, etc

Hoewel de ziekte van Wobbler te genezen is, hebben de meeste honden een combinatie van medicatie en speciale voeding nodig. Huisdieren kunnen een langer, kwalitatief goed leven leiden met de juiste ondersteunende zorg en medicijnen.