Ik weet dat dit vrij normaal, standaard hondengedrag is (of misschien houdt je hond zich er meer mee bezig dan de meesten!), maar vraag je je niet af waarom je hond niet face-to-face een vergadering begint?? Er is toch evenveel informatie uit te wisselen met de voorkant als met de achterkant?
Voor mensen lijkt neus-tot-staartcontact misschien onbeleefd, maar mensen zijn hier de uitzondering, niet de regel.
Het ziet er misschien ‘intiem’ uit voor jou, maar voor een hond is het beleefder om een bescheiden billensnuifje aan te bieden bij wijze van introductie dan om moedig oog in oog te komen.
Mensen, opgevoed om direct een blik te ontmoeten en hun hand uit te steken, begrijpen meestal niet de typische introductie van honden. Honden leren veel van snuffelen en de achterkant van nieuwe kennissen, vanwege de geurklieren die zich daar bevinden.
Omdat het reukvermogen van een hond 44 keer sterker is dan dat van ons, is het niet verwonderlijk dat je labrador bij zijn neus gaat in plaats van een gezichtsgesprek te beginnen.
Als je een paar groepsbijeenkomsten van honden bekijkt, zul je merken dat sommigen aanzienlijk beleefder zijn dan anderen met hun inleidende ‘snuffel’. De meer beleefde hond zal vanaf de zijkant naderen, kort snuffelen en verder gaan. Een ‘onbeschofte’ hond kan opdringerig binnendringen, lang en hard snuffelen en soms veel uitbundiger onderzoek bieden dan de hond aan de ontvangende kant rekent! En kan de hond alarmeren aan de ontvangende kant (no pun intended!).
Honden kijken elkaar ook niet direct in de ogen totdat ze goed bekend zijn… en toch zul je geen langdurig oogcontact met honden zien, of dat nu met een andere hond of een mens is. Als je hond lange tijd diep in je ogen staart, beschouw het dan als een ENORM compliment!!!
Zie de BUTT-SNIFF als de ‘handdruk’ van de hond, of een ‘hoe doe je dat’, waarin belangrijke feiten worden verzameld. Neus aan neus kan helaas leiden tot een agressievere fase van introductie, die de meeste honden niet willen initiëren.
