Waarom het verliezen van een hond nog pijnlijker kan zijn dan de dood van een geliefde


Heeft een vriend je ooit toevertrouwd dat het verlies van zijn hond meer verdriet veroorzaakte dan de dood van een naast familielid? Heb je je zelf ooit zo gevoeld?

De maatschappij heeft ons geconditioneerd om ons te schamen voor dergelijke emoties, maar onderzoek suggereert dat we meer dan gerechtvaardigd zijn wanneer we diep rouwen om het verlies van een harige vriend.

Toen onze eerste gezinshond, Spike, overleed, leed mijn vader vreselijk. Hij kwam thuis van zijn werk en zat gewoon in zijn auto, niet in staat om door de deur te lopen zonder onze kleine Poedelmix om hem te begroeten. Hij maakte lange wandelingen en bezocht online steungroepen voor het verlies van huisdieren. Hij werd ’s nachts huilend wakker.

Dit was dezelfde man die me jaren later praktisch uit een familiebegrafenis zou dragen toen mijn eigen verdriet mijn knieën kromde. Destijds was ik in de war door zijn wisselende reacties, maar een recent artikel van Business Insider werpt licht op het onderwerp. Het blijkt dat het eigenlijk heel normaal is dat mensen intensere pijn ervaren bij het verlies van een huisdier dan die van een goede vriend of zelfs een familielid.

Voor veel mensen is de dood van een huisdier in bijna alle opzichten vergelijkbaar met het verlies van een geliefde. Er is zelfs onderzoek om dit te ondersteunen, maar er zijn vrijwel geen culturele rituelen om ons te helpen ermee om te gaan. Wanneer een mens overlijdt, zijn er necrologieën, lofredes, religieuze ceremonies en bijeenkomsten van familie en vrienden. We krijgen verlof – sommige werkgevers bieden zelfs een rouwvergoeding aan. Er zijn zoveel manieren waarop we worden aangemoedigd om te rouwen en onze emoties te uiten.

GERELATEERD: 20 + Dog Memorial Gifts

Wanneer een huisdier sterft, hebben we vaak geen van deze tradities of sympathieke supporters om ons tot te wenden. Van de meeste mensen wordt verwacht dat ze meteen terugkeren naar alle verantwoordelijkheden van het leven, met weinig of geen afsluiting. Het huis is vreemd stil en gevuld met bitterzoete herinneringen. We hebben een beste vriend en trouwe metgezel verloren, maar de diepte van die pijn wordt bijna niet erkend.

Eigenaren van gezelschapsdieren krijgen het gevoel dat hun verdriet dramatisch, buitensporig of zelfs beschamend is. Immers, “het was gewoon een hond.” De ongelooflijke band tussen mens en dier die we met honden hebben gevormd, wordt over het hoofd gezien. Onze pups geven ons constant positieve feedback. Ze aanbidden ons gewoon omdat we ‘ons’ zijn. Ze verlagen onze bloeddruk en verhogen onze stemming. Hoe konden we niet kapot zijn als dat verloren gaat?

Er is ook de kwestie van de plotselinge levensveranderingen die optreden wanneer een huisdier overlijdt. Er zijn geen 6 UUR ’s ochtends natte-neus wake-up calls, dagelijkse wandelingen of warme groeten meer na een lange dag op kantoor. Voor veel mensen geven hun huisdieren hen een gevoel van doel – zelfs een reden om te zijn. Als dat ineens verdwijnt, is dat begrijpelijkerwijs levensveranderend.

Een andere interessante factor waar Business Insider op wijst, is een fenomeen dat bekend staat als ‘verkeerde naamgeving’. Het beschrijft onze neiging om per ongeluk naar een kind, partner of geliefde te verwijzen met de namen van onze huisdieren. Dit geeft aan dat we onze honden in dezelfde mentale categorie plaatsen als onze naaste familieleden. Wanneer ze sterven, is dat in wezen wat we hebben verloren. Een gekoesterd familielid.

De dood van een huisdier betekent het verlies van een bron van onvoorwaardelijke liefde, een toegewijde metgezel en een leverancier van veiligheid en comfort. Onze honden zijn genaaid in de stof van ons dagelijks leven. Dus ja, het Doet pijn. Soms zelfs meer dan de dood van een vriend of familielid. En er is absoluut geen reden om je daarvoor te schamen.

GERELATEERD: 3 geweldige manieren om een hond te eren die is overleden

H/T naar BusinessInsider.com