Nathan Binney, een goedhartige man en vuilnisman, ging op een typische novemberochtend door met zijn dagelijkse routine. Wat er gebeurde, was echter vrij onverwacht. Terwijl hij vuilnisbakken in de vrachtwagen leegde om weggegooid afval te verwijderen, trok iets hem naar een bepaalde bak die geen deel uitmaakte van zijn gebruikelijke route. Deze vuilnisbak zou zijn leven voor altijd veranderen! Het lot zette Nathan ertoe aan om met zijn vrachtwagen door smalle straatjes te rijden, waardoor hij een over het hoofd geziene container moest inspecteren. De inhoud van de container sloeg Nathan bijna van zijn voeten.
Toen Nathan het deksel opende, vond hij een rillende puppy tussen het afval. De hond was broos en uitgemergeld. De moed zonk Nathan in de schoenen. Hij schepte de trillende bontbal op. De smekende ogen van de puppy smeekten stilletjes om Nathan’s hulp. Gevoed door een nieuw doel nam Nathan contact op met een plaatselijke dierenwelzijnsorganisatie en wiegde de ondervoede pup, die nu Oliver heette, op de passagiersstoel.
In het opvangcentrum hapte het personeel naar adem bij het skelet van Oliver. De dierenarts, ontroerd door de ernst, ondernam onmiddellijk actie. Toen Oliver tien maanden oud was, woog hij slechts 15 pond, ver onder de verwachte 48. Ondanks de uitdagingen bedacht de dierenarts een gespecialiseerd dieet, en Nathan, nu Oliver’s toegewijde metgezel, kwam dagelijks langs met traktaties en aanmoedigingen.
Weken gingen voorbij en onthulden Oliver’s ontzagwekkende veerkracht. Zijn eens zo skeletachtige gestel vulde zich en zijn ogen fonkelden van dankbaarheid. Er bloeide een liefdevolle en vertrouwensrelatie op tussen Oliver en zijn verzorgers. Naarmate Olivers kracht groeide, groeide ook de vreugde in het opvangcentrum, een waar bewijs van de transformerende kracht van mededogen.
Vernederd door de impact van zijn beslissing om die ene container te controleren, dacht Nathan na over ‘de serendipiteit die hem leidde’. “Ik weet niet wat me ertoe heeft aangezet om in die vuilnisbak te kijken, maar ik ben dankbaar dat ik dat heb gedaan”, zei hij. Vandaag de dag leeft Oliver zijn beste leven dankzij Nathan en de geweldige mensen in het opvangcentrum.