Een man ontdekte een kleine, opgerolde puppy midden op het trottoir. Ze rilde in de koude wind. De man wist niet zeker of ze daar was gedumpt door een wrede mens of in de steek was gelaten door haar moeder. De pup staarde hem aan en smeekte om naar huis te worden gebracht. De man, bewogen door medelijden, besloot haar op te pakken en haar te helpen. Hij bracht haar naar de trimsalon voor een broodnodige scheerbeurt. Ze was zo kostbaar! Zelfs met haar gematteerde, vuile vacht was de puppy onmiskenbaar. De redder wist dat het noodlot tussenbeide was gekomen en ze vonden elkaar niet voor niets.
De trimmer schrobde elke centimeter van haar en waste haar pootjes. en lichaam. De man, nu gecharmeerd, vroeg zich af wat het ras van de puppy was. Hij besloot haar ‘Peach’ te noemen. Toen Peach klaar was met verzorgd worden, nam de man haar mee naar huis. Na een stevige maaltijd werd Peach een bundel energie, bijtend en spelend met het nieuwe speelgoed dat de man uit de winkel had gehaald.
Na verloop van tijd kwam de ondeugende kant van Peach naar voren. Ze genoot van het buitenleven en sloot zich tijdens haar eerste uitje aan bij een kudde schapen. Ze hield van wandelen en bergen beklimmen, en de man had moeite om haar tomeloze energie bij te houden. Toch koesterde hij elk moment en begreep hij dat de energieke en ondeugende capriolen van Peach deel uitmaakten van de puppytijd.
De aanwezigheid van Peach bracht vreugde en gezelschap in het leven van de man. Met Peach aan zijn zijde vond hij troost en geluk, zich realiserend dat hij haar niet alleen had gered – zij had hem in ruil daarvoor genezen. Samen trotseerden ze de veranderende seizoenen en creëerden ze een band die elke dag helderder en vreugdevoller maakte.