Een oudere hond genaamd Bruno schudde zo hard dat hij op een ‘bobblehead’ leek. Toen Shira een video ontving van Bruno die trilde in zijn kennel, stopte haar hart. De 10-jarige hond was zo bang dat hij ongecontroleerd trilde in zijn kennel. Shira wist dat ze iets moest doen om hem te helpen. Toen de medewerker van het asiel Bruno naar buiten bracht, kon hij nog steeds niet stoppen met trillen. Shira, die al honderden bange honden had gered, had nog nooit een hond zo zien schudden. Terwijl ze hem naar haar auto droeg, probeerde ze hem te kalmeren. Na ongeveer 10 minuten stopte Bruno eindelijk met trillen, in het besef dat hij eindelijk veilig was.
Bruno zat onder de huidschilfers van vlooien en zijn vacht was plakkerig. Shira wist dat deze oudere heer een bad nodig had. Nadat hij alle smurrie van hem had afgehaald, voelde Bruno zich veel meer op zijn gemak en had hij eindelijk een vredige slaap. Chekechea, die Bruno meteen wilde opvoeden, voelde zich tot hem aangetrokken omdat hij zo gesloten was. Ze besefte pas hoeveel hij had meegemaakt toen hij midden in de nacht huilde. Naarmate ze hem beter leerde kennen, begon Bruno’s persoonlijkheid naar voren te komen – hij was als een kleine knorrige oude man.
Chekechea wilde Bruno heel graag voor zichzelf houden, maar als drukbezet persoon die voor een zieke moeder zorgde, vond ze dat Bruno iemand nodig had die meer tijd met hem kon doorbrengen. Het was drie en een halve week geleden dat Bruno uit het asiel was gered, toen een potentiële adoptant, Armen, hem kwam ontmoeten.
Terwijl Bruno veel aandacht kreeg, was de toepassing van Armen perfect. Hij wilde een oudere hond waar hij bijna 24/7 bij kon zijn. Toen ze elkaar ontmoetten, klikte het meteen tussen Bruno en Armen. Armen was ongelooflijk zachtaardig voor Bruno en de pup liet hem hem zelfs een uur vasthouden – iets wat Bruno Chekechea nooit toestond.
Het afscheid van Bruno was bitterzoet voor Chekechea, maar ze was blij dat hij iemand vond die hem veel liefde en een geweldig leven zou geven. Ze was opgewonden om Bruno in zijn nieuwe huis te zien, waar hij als een koning zou worden behandeld. Eenmaal gesetteld bij Armen, kwam Shira op bezoek. Bruno zag er zo gelukkig uit in zijn ruitjestrui en comfortabele bed. Hij had een knusse deken en leek een nieuwe hond. Hij werd actiever, vooral tijdens uitstapjes naar het park. De hond genoot zeker van zijn nieuwe leven met zijn nieuwe vader.
Van een trillende asielhond tot een liefdevol thuis, Bruno’s reis is het bewijs dat elke hond een kans verdient om nog lang en gelukkig te leven. Overweeg vandaag nog om een oudere hond op te voeden of te adopteren!