Pitbulls worden vaak geconfronteerd met oneerlijke stereotypen als agressief en ongeschikt voor gezinnen, maar het verhaal van Sweet Pea, een zwarte pitbull, biedt een overtuigend tegenverhaal. Gered uit een leven van verwaarlozing, werd Sweet Pea alleen gevonden, extreem ondergewicht en met de fysieke littekens van uitbuiting voor de fokkerij. Haar oren waren ruw afgesneden en niet goed genezen, wat haar ruwe verleden aangaf.
Ondanks deze tegenslagen, toen Caitlyn ervoor koos om Sweet Pea in huis te halen, ontmoette ze een hond die, hoewel aanvankelijk doodsbang, met grote ogen van angst, al snel het ongelooflijke vermogen tot liefde en vertrouwen zou tonen dat inherent is aan dit onbegrepen ras. Dit is het reddingsverhaal van Sweet Pea.
Veiligheid en gezelschap vinden
Ondanks deze uitdagingen besloot Caitlyn Sweet Pea te adopteren, denkend: “Ik dacht: waarom zou ik haar geen thuis geven,” Wetende dat zwarte pitbulls het vaak moeilijker hebben om huizen te vinden. De eerste keer dat Caitlyn haar mee naar huis nam, was Sweet Pea duidelijk bang, met “grote walvisogen die uit haar hoofd sprongen”.
Het aanpassen aan haar nieuwe leven verliep traag voor Sweet Pea. Aanvankelijk was ze te bang om zelfs maar het huis uit te gaan of te gaan wandelen. Het was pas met de hulp van Caitlyn’s andere hond, Tater, dat Sweet Pea zich naar buiten begon te wagen. Caitlyn merkte hoe ze elkaar steunden en zei: “Zelfs tot op de dag van vandaag gaat ze niet wandelen tenzij we met z’n drieën samen zijn.”
Naarmate Sweet Pea zich meer op haar gemak voelde, kwam haar liefdevolle karakter meer naar voren. Caitlyn vertelde: “Ze vindt het heerlijk om haar pootjes op je hand te houden en gewoon een aai over de bol te krijgen.” Wanneer Caitlyn van streek was, troostte Sweet Pea haar door op haar schoot te gaan zitten en haar tranen te likken.
Uitdagingen overwinnen
De gezondheidsproblemen van Sweet Pea waren echter een belangrijke hindernis. Ze moest in slechts een paar maanden tijd vijf operaties ondergaan. In deze moeilijke tijden maakte Caitlyn zich zorgen over haar overleving, maar ze vond kracht in de veerkracht van Sweet Pea. Terugkijkend op die momenten, zei Caitlyn: “Er waren dagen dat ik niet wist of ze het zou halen… Maar ze heeft zichzelf nooit opgegeven.”
Nu geniet Sweet Pea van een rustig en gelukkig leven. Ze vindt het heerlijk om te ontspannen in de zon en speelt maar kort, en blijft liever dicht bij haar familie. Caitlyn beschrijft hun band als volgt: “We zijn een soort trein; Ik ga ergens heen, Tater Tot zal volgen, Sweety zal volgen.”
Het verhaal van Sweet Pea benadrukt de impact van een verzorgende omgeving op het gedrag en het welzijn van een hond. Caitlyn gelooft dat “Veel van hun gedrag dat ik heb geleerd, is eigenlijk gewoon gebaseerd op de omgeving en de persoon met wie ze zijn.”