Vogt Koyanagi Harada syndroom bij honden

De ziekte van Vogt Koyanagi Harada (VKH) is een zeldzame, multisystemische, granulomateuze ontstekingsaandoening die specifiek gepigmenteerde structuren aantast, zoals het binnenoor, het oog, hersenvliezen, haar en de huid.

Beschrijvingen over deze aandoening dateren van enkele eeuwen geleden, maar de immuungemedieerde granulomateuze ziekte is vernoemd naar drie 20-eeuwse onderzoekers die de gecombineerde manifestaties van deze aandoening illustreerden. Aanvankelijk beschreef de Zwitserse arts Alfred Vogt wenkbrauwdepigmentatie en bilaterale iridocyclitis in 1906, gevolgd door de Japanse onderzoeker Yoshizo Koyanagi’s beschrijving uit 1926 van cerebrospinale vloeistof (CSF) pleocytose in verband met bilaterale sereuze onthechtingen. En kort daarna ontdekte een andere Japanse onderzoeker Einosuke Harada de integumentaire symptomen van de aandoening.

In zowel de vroege als de late manifestaties heeft deze relatief zeldzame aandoening een duidelijk fenotypisch beeld. Het pathofysiologische mechanisme achter VKH is moeilijk te categoriseren, ongeacht exclusieve klinische bevindingen. In het afgelopen decennium zijn enkele immunologische en genetische facetten van VKH geëxpliceerd als gevolg van recente technologische vooruitgang. Er zijn verschillende oogheelkundige complicaties van deze aandoening en vroege diagnose en behandeling kunnen de morbiditeit verminderen.

De exacte etiopathogenese van VKH is niet doorslaggevend vastgesteld, maar recente theorieën veronderstellen dat honden na herstel van een verontrustende virale omgevingsfactor T-cel-gemedieerde immuniteit tegen melanocyten opbouwen. Epstein Barr-virus en Cytomegalovirus zijn betrokken bij de progressie van de ziekte, maar er is geen significante associatie geïdentificeerd. VKH wordt beschouwd als veroorzaakt door de intolerantie van melanocyten, waardoor een niet-necrotiserende granulomateuze ontsteking in het binnenoor, oog, haar en huid ontstaat.

• Bloeddoorlopen ogen
• Ontsteking van de ogen
• Scheel
• Overmatig scheuren
• Lichtovergevoeligheid
• Bleken van de huid, vacht, lippen, neus, scrotum, voetzolen en nagels

Netvliesloslating, staar of secundair glaucoom kunnen de volgende symptomen veroorzaken:

• Zwelling van de bol
• Troebel hoornvlies
• Verminderd gezichtsvermogen of blindheid
• Het voorste deel van het oog raakt ontstoken/verkleurd
• Uitpuilende ogen
• Verwijde pupillen zonder of langzame pupilreflex

• Er is geen behandeling nodig totdat de ontsteking stabiel is. Wanneer de pupil wordt belemmerd of andere secundaire complicaties worden waargenomen of het gezichtsvermogen wordt aangetast, is stapsgewijze medische interventie vereist.
• Ontstekingsremmende medicijnen, pijnstillers zoals NSAID’s en antibiotica zullen worden gebruikt om infecties en ontstekingen onder controle te houden.
• Rhegmatogeen onthechting: chirurgie die vitrectomie, titanium tacking, laserretinopexie en gebruik van uitbreidbare gassen omvat.
• Intraveneuze vloeistoffen voor hyperviscositeit en andere stoornissen in de bloedsomloop.
• Aangeboren loslatingen en degeneratie van de netvlies-geassocieerde loslatingen- Er zijn geen behandelingen voor dit type netvliesloslating.
• Voor glaucoom

β Blokkers: Levobetaxolol/ Betaxolol

Koolzuuranhydraseremmers: Acetazolamide, methazolamide, Dorzolamide en Brinzolamide

Cholinerge middelen: Neostigmine, galantamine, edrophonium, rivastigmine

Prostaglandine Analogen: Bimatoprost, Travoprost en Latanoprost

Hyperosmotische middelen: Orale glycerine / Mannitol

VKH-gevoelige rassen moeten hun ogen regelmatig laten controleren, zodat gevallen zo vroeg mogelijk kunnen worden geïdentificeerd en behandeld.

Controleer altijd op eventuele onregelmatigheden met de ogen en neem zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts.

• Er is geen echte manier om het VKH-syndroom te voorkomen. Sommige rassen erven de aandoening en anderen verwerven het door andere gezondheidsproblemen
• Raadpleeg fokkers / dierenartsen om erachter te komen of het ras een geschiedenis van vaginale ontsteking heeft
• Preventie van VKH is een erfelijke zorg. VKH affected Honden inclusief eerstegraads familieleden (ouders en nestgenoten) mogen niet worden gefokt om te voorkomen dat de aandoening wordt doorgegeven aan de volgende generatie

Amerikaanse Cocker Spaniel, Bedlington Terrier, Beagle, Border Collie, Cocker Spaniel, Franse Bulldog, Golden Retriever, Gordon Setter, Labrador Retriever, Rottweiler, Pekinees, Samojeed, Schotse Terriër, Schnauzer, Shetland Sheepdog, Shih Tzu, West Highland White Terrier, Akita, Ierse Setter, Siberische Husky, Sint Bernard, Australian Shepherd, Puppy’s, Senior Dogs

1. Oorzaken:

• Erfelijk
• Auto-immuunziekte

2. Mortaliteit:

Er is geen gedocumenteerde sterfte verbonden aan VKH. Oudere honden lopen een groter risico om arbeidsongeschikt te worden dan jongere honden.

3. Diagnose:

• Een volledig bloedbeeld (CBC), chemieprofiel
• Tonometrie, spleetlamp en fundoscopie
• Biomicroscoop
• Gonioscopie in het binnenoog
• Testen van hoornvliesvlekken
• Conjunctivale cytologie of biopsie
• Intraoculaire druktesten

4. Prognose:

De prognose voor herstel voor honden met de diagnose Vogt-Koyanagi-Harada-syndroom wordt bewaakt met de beschikbare medicijnen van vandaag. Hoewel er geen bekende remedie is voor het VKH-syndroom bij honden, genieten de meeste honden van een pijnvrij leven met langdurige immunosuppressieve medicatie.

Opvolging van het behandelplan van de dierenarts is cruciaal. Wanneer de aandoening niet eerder in de loop van de progressie wordt geïdentificeerd of als het zich heeft ontwikkeld tot een ernstige aandoening zoals glaucoom, reageert het huisdier mogelijk niet volledig op de behandeling of verliest het zijn gezichtsvermogen.

• Bloeddoorlopen ogen
• Ontsteking van de ogen
• Scheel
• Overmatig scheuren

• Niet-dierlijke/plantaardige eiwitbronnen zoals aardappelen, noten, linzen, bonen, quinoa kikkererwten, sojabonen, groene erwten, enz
• Kruisbloemige groenten, zoals kool, collards, broccoli, bloemkool en boerenkool
• Verse groenten/fruit (banaan, wortelen, sperziebonen, appel, sinaasappel)
• Omega 3 vetzuur voedingsmiddelen (avocado’s, lijnzaad, Sardines, zalm, Makreel, Haring, etc)
• Antioxidant bessen zoals bosbessen, aardbeien
• Zinken voedingsmiddelen zoals rood vlees (inclusief rundvlees, kip, lamsvlees, varkensvlees en eend), tonijn, koningskrab, pompoenpitten en oesters

De prognose voor terugkeer van het gezichtsvermogen is slecht tot bewaakt. Zodra de therapie is gestart, kan enig verlies van gezichtsvermogen omkeren, maar de volledige terugkeer van het gezichtsvermogen is onzeker.

Na de eerste behandeling worden maandelijkse controles aanbevolen en moet het gezichtsvermogen nauwlettend worden gevolgd. Oogmedicijnen moeten worden toegediend volgens de instructies van de dierenarts.