Smokey werd als jonge puppy geadopteerd door een familie die hem overlaadde met tonnen speelgoed. Maar het was een opgezette olifant met grote oren die zijn absolute favoriet was. Ondanks het feit dat hij het gemakkelijk in enkele minuten aan flarden had kunnen scheuren, was hij er altijd uiterst voorzichtig mee. Hij nam het zelfs mee op wandelingen en sliep er elke nacht mee.
Hij woonde tot zijn vijfde in een liefdevol gezin, maar toen veranderde alles.
Zijn baasje verloor zijn baan en ze begonnen te worstelen. Ze verkleinden hun huis, maar het was nog steeds niet genoeg. Het werd moeilijk om Smokey gevoed te houden. Dus besloten ze te kijken of iemand die ze kenden voor hem zou kunnen zorgen. Maar niemand was in staat om zo’n grote hond te huisvesten.
Toen ze erachter kwamen dat ze hun huis zouden verliezen, deden ze nog meer hun best om een nieuw thuis voor hem te vinden. Maar uiteindelijk moesten ze de feiten onder ogen zien dat ze niet langer voor Smokey konden zorgen. Ze namen de buitengewoon moeilijke beslissing om hem over te geven aan een opvangcentrum. Ze zetten hem af met zijn favoriete speeltje en namen voor altijd afscheid.
Smokey was verbrijzeld. Zijn hart was helemaal gebroken. Nadat hij zijn mensen had verloren en zich moest aanpassen aan het leven in het asiel, begon Smokey last te krijgen van ernstige angsten. Hij had geen interesse om te spelen of interactie te hebben met een van de vrijwilligers van het asiel. Hij lag gewoon in de hoek van zijn kist en hield zijn olifant in zijn bek.
Het asiel haastte zich om hem zo snel mogelijk te laten adopteren, omdat de accommodaties voor het opnemen van dieren uiterst beperkt waren. De foto’s van hem met zijn olifant trokken de aandacht van potentiële adoptanten en het asiel had goede hoop dat hij snel zou worden geadopteerd.
Maar elke keer als een familie kwam kijken of ze contact met hem hadden, verstopte hij zich in de hoek. Toen ze hem probeerden te benaderen, was hij zo bang dat hij zou grommen. Omdat hij tekenen van agressie begon te vertonen, werd het asiel gedwongen hem van de lijst van ‘adopteerbare honden’ te halen. Helaas bracht dit hem in wezen in de dodencel en stond hij op het punt te worden afgemaakt.
Het asiel had niet de ruimte of het vermogen om een hond te huisvesten die ze niet konden laten adopteren. Dus de datum werd geprikt. Hij moest tegen die tijd geadopteerd zijn, anders zou hij worden geëuthanaseerd. Maar het asiel was niet van plan op te geven. Ze wilden niet dat Smokey zou sterven.
Dus gingen ze op zoek naar andere reddingen die Smokey konden meenemen. Ze wisten dat hij het zoveel beter zou doen vanuit een stressvolle opvangomgeving. Gelukkig De reddingsorganisatie I Have A Dream dook op het nippertje binnen om hem te redden. Ze beloofden dat ze de perfecte pleegouder voor hem zouden vinden en dat ze bereid waren ongelooflijk geduldig te zijn om hem de eeuwige familie van zijn dromen te vinden.
Zodra hij bij een pleeggezin introk, veranderde alles. Alle stress die hij in het asiel voelde, leek weg te smelten. Plots had hij zoveel energie en was hij bereid om te spelen. Veel eerder dan ze hadden verwacht, besloot de redding hem weer beschikbaar te stellen voor adoptie.
Maar eerst wilden ze contact opnemen met zijn voormalige familie en kijken of ze weer voor hem konden zorgen. Helaas waren ze nog steeds niet in een passende financiële positie om hem terug te nemen. Ze waren gewoon zo dankbaar dat hij gered was van de ondergang en dat hij een mooi leven zou kunnen leiden.
De foto’s waarop hij zijn geliefde knuffelolifant vasthoudt, maakten hem erg populair op sociale media. Dus het duurde niet lang nadat hij officieel ter adoptie was dat Smokey, met zijn favoriete knuffel op sleeptouw, een prachtige nieuwe familie voor altijd vond.
Zie hieronder Smokey’s oprechte verhaal van hoop.
Uitgelichte afbeelding: YouTube