Tracheale instorting bij honden – Oorzaken & Behandeling

Tracheale collaps is een erfelijke, chronische, onomkeerbare, progressieve ziekte van de luchtpijp (trachea) en de bronchiën (lagere luchtwegen). Honden van kleine en speelgoedrassen hebben meer aanleg voor trachea-instorting en gaan vaak gepaard met ademnood en/of hoesten. Ineenstorting van de luchtpijp komt meestal voor bij honden van middelbare tot oude leeftijd, maar kan voorkomen bij honden van alle leeftijden, groottes en rassen.

Genetica is van grote invloed op de ernst van de luchtpijpverzakking. Ernstig aangetaste honden worden meestal zelf op jonge leeftijd herkend; bij minder ernstig aangetaste honden kunnen de verschijnselen pas op middelbare of oudere leeftijd zichtbaar worden.

De luchtpijp is een flexibele buis die het strottenhoofd verbindt met de bronchiën van de longen. C-vormige hyaliene kraakbeenringen die met elkaar verbonden zijn door elastisch bindweefsel dat uitwendig langs de wand van de luchtpijp is geplaatst, handhaven de buisvorm van de luchtpijp. Bij de hond omsluiten deze ringen de luchtpijp niet volledig, maar bijna 83% van de omtrek is bedekt. De cirkel wordt voltooid door een dun membraan van weefsel.

Wanneer de kraakbeenringen wat turgiditeit (stijfheid en sterkte) verliezen, of het membraan verslapt, wanneer tijdens de inspiratie lucht in de luchtweg wordt gezogen, worden de tracheale ringen samengedrukt. Dit wordt tracheale collaps genoemd. Het inzakken van de luchtpijp betekent dat de lucht moeilijk bij de longen kan komen.

Tracheale collaps kan de thoracale, cervicale of intrathoracale luchtpijp treffen, en de progressie van de ziekte resulteert in bijkomende gebieden van collaps. De intrathoracale ziekte wordt geassocieerd met expiratoire distress/ collaps en de cervicale ziekte wordt geassocieerd met inspiratoire distress/ collaps.

• Acuut begin van een droge, harde hoest.
• Luide hoest (beschreven als een “ganzengehuil”)
• Snelle/snelle ademhaling
• Abnormale ademhalingsgeluiden
• Blauwachtige zweem op het tandvlees
• Koorts
• Lopende ogen en neus
• Verlies van eetlust
• Opgezwollen amandelen
• Piepende

Ernstige gevallen

• Tachypnea
• Bronchopneumonie
• Ademhalingsmoeilijkheden
• Pyrexia

Er is geen specifieke behandeling beschikbaar voor Tracheale Collaps bij honden.

• Voor ernstige instorting: Inbrengen van interne of externe stents
• Ontstekingsremmende medicijnen: Cyclosporine (Atopica), Cortison (dexamethason, prednison, prednisolon), Azathioprine, leflunomide en mycofenolaat mofetil.
• Antibiotica: Metronidazol(Flagyl), Amoxicilline/Clavulanaat (Clavamox), Gentamicine, Chloramphenicol, Sulfamethoxole, Tetracycline, enz.
• Hoestonderdrukkers: Dextromethorfan, Hydrocodone Maropitant, Balminil, Delsym, Benylin)
• Anti-angst medicijnen: Alprazolam (Niravam), Clomipramine (Anafranil), Dexmedetomidine (Dexmedesed), Diazepam (Diastat, Valium), Fluoxetine (Sarafem, Reconcile of Prozac), Paroxetine (Brisdelle), Sertraline (Altruline, Anilar), enz.
• Bronchodilatoren: Theofylline, pentoxifylline, terbutaline en aminofylline

• Zorg voor een calorie- en vetarm dieet voor uw hond.
• Zorg ervoor dat uw hond de juiste medicijnen krijgt.
• Het is raadzaam om de leefruimte van uw hond schoon en steriel te houden.

• Er zijn geen betrouwbare methoden om Tracheale Collaps bij honden te voorkomen omdat het erfelijk is. t is beter om de aangetaste honden uit te roeien wanneer fokkers denken aan fokken of de wortels te controleren voordat je een hond krijgt uit een vatbare lijn.
• Controleer de gewoonten van uw hond omdat sommige honden een sterker instinct kunnen hebben om vreemde voorwerpen op te eten.
• Houd kleine voorwerpen die ingeslikt kunnen worden buiten hun bereik.
• Controleer alle kauwspeeltjes en knuffels goed voordat u ze aan uw honden geeft.
• Laat geen resten, scherpe stukken en afval achter buiten het bereik van uw huisdieren.
• Raadpleeg onmiddellijk uw dierenarts als u vreemde hoestbuien of ademhalingsgeluiden vaststelt.

1. Oorzaken:

• Genetisch bij kleine en speelgoedrassen (Chihuahua, Lhasa Apso, Maltezer, Mopshond, Pomeriaan, Shih Tzu, Toy Poedel, Yorkshire Terrier).
• Leeftijd (meest voorkomend bij honden > 5 jaar)
• Geschiedenis van luchtweginfecties
• Te veel activiteit
• Obesitas

Andere risicofactoren:

2. Morbiditeit:

• Tracheale collaps symptomen beginnen met symptomen vergelijkbaar met virale infecties
• Tekenen variëren van luide hoest en lichte koorts tot longontsteking

3. Sterfte:

Jonge honden hebben het hoogste sterftecijfer en in het algemeen varieert het van 0,1%

4. Diagnose:

• Abdominale radiografie
• Gecomputeriseerde tomografie
• Gastro-intestinale transit studies
• Barium dunne darm series

5. Prognose:

Het belangrijke om op te merken is dat tracheale collaps een progressieve ziekte is, aangezien het tracheale kraakbeen in de loop van de tijd zal blijven verslechteren, ongeacht de behandeling. Zelfs huisdieren die geopereerd worden hebben vaak levenslang medicijnen nodig. Hoewel volledig herstel niet mogelijk is, kunnen huisdieren doorgaans hun dagelijkse activiteiten voortzetten. Over het algemeen kan een behandeling effectief zijn als de instortingskanker in een vroeg stadium wordt ontdekt, voordat er sprake is van verdere progressie.

Neem meteen contact op met uw dierenarts, als u een van de volgende zaken opmerkt:

• Acuut begin van een droge, harde hoest.
• Luide hoest (beschreven als een ‘ganzengehuil’)
• Snelle/snelle ademhaling
• Abnormale ademhalingsgeluiden

• Koolhydraatarm hondenvoer: Wortelen, erwten, pompoen, zoete aardappelen, spinazie, yams, pompoen, enz.
• Mager, zelf gekookt, of gekookt vlees (kip, rundvlees, kalkoen, vis)
• Groene bladgroenten: Boerenkool, kool, spinazie en snijbiet.
• Antioxidanten: bosbessen, bramen, spinazie, gestoomde broccoli, boerenkool, gekookte gele pompoen en groene bonen.
• IJzer: Mager vlees zoals lam, gemalen rundvlees en vis, zoals sardines en zalm, wortels, bladgroenten en pompoenen.
• Vette vis zoals zalm, ansjovis, tonijn, sardines, kabeljauw, haring, meerforel en makreel (omega-3 vetzuren)

De behandeling en de daaropvolgende prognose variëren afhankelijk van de specifieke onderliggende afwijking van de hond.

Aangeboren aandoeningen kunnen levenslange behandeling vereisen en kunnen vaak niet worden “genezen”.

De klinische symptomen die het gevolg zijn van de meeste onderliggende aandoeningen (met uitzondering van maligniteiten en enkele andere chronische aandoeningen) kunnen onder controle worden gehouden door een goede behandeling.