De liefde en loyaliteit van onze honden metgezellen is absoluut onwrikbaar. Combineer dat met een geweldig reukvermogen en je hebt de perfecte combinatie voor het vinden van een verloren geliefde.
Dus toen een doggy dad bijna een week verdwaald was in de Sonorawoestijn en zoekpartijen hem niet konden vinden, wendden ze zich tot zijn harige beste vriend voor hulp.
Op 27 november verliet Gregorio Romero zijn huis in Moctezuma, Mexico om een lange, ontspannen wandeling te maken. Maar wat bedoeld was als een eenvoudige middaginspanning, veranderde in een acht dagen durende beproeving nadat hij verdwaalde in de Sonorawoestijn.
Het was vier dagen nadat ze hem voor het laatst hadden gezien dat zijn familie het eindelijk nodig vond om hem als vermist op te geven. Van Gregorio is immers bekend dat hij te voet op pad gaat om nabijgelegen dorpen te bezoeken. Maar toen hij na vier lange dagen nog niet thuis was, begon zijn familie zich zorgen te maken.
Hoewel het misschien in zijn gebruikelijke routine is om lange wandelingen te maken, is Gregorio 84 en lijdt hij soms aan geheugenverlies.
De Nationale Garde, Gemeentelijke Politie, Gemeentelijke Civiele Bescherming Eenheid, en zelfs getrainde speurhonden (speurhonden) hebben een hele week naar hem gezocht. Toch konden ze hem nog steeds niet opsporen. Als laatste redmiddel wendden ze zich tot Gregorio’s eigen hond, “El Palomo”, voor hulp bij het vinden van zijn verdwijnende vader.
Ondanks dat er zoveel hoogopgeleide professionals aan het werk waren, slaagden zoekpartijen er niet in om Gregorio te vinden. Maar zijn toegewijde hond leidde de politie naar zijn geliefde beste vriend.
“De onvoorwaardelijke liefde voor zijn huisdier zorgde ervoor dat Gregorio herenigd kon worden met zijn familie, omdat het El Palomo was die de autoriteiten naar waar hij was leidde”, aldus de politie.
Met de hulp van El Palomo konden ze uiteindelijk Gregorio vinden. Hij leidde hen twee mijl over heuvels, paden en ravijnen voordat iemand in de zoekgroep hem zag. Niet alleen was het zijn viervoeter die de reden was dat hij werd gered, maar de toewijding van zijn hond nam niet af nadat zijn vader eindelijk werd gevonden.
Gregorio werd naar een nabijgelegen ziekenhuis gebracht, waar hij werd behandeld voor uitdroging en ondervoeding, en twee hele dagen lang wachtte zijn trouwe, liefhebbende metgezel vlak voor de deuren van het ziekenhuis.
“El Palomo bleef dag en nacht bij de deur van het ziekenhuis wachten op het herstel van zijn geliefde Gregorio”, aldus de autoriteiten.
Die ongelooflijke hoeveelheid loyaliteit is precies waarom we zoveel van onze harige familieleden houden. Hun liefde is onwrikbaar en onvoorwaardelijk. Wat een goeie jongen!
https://www.youtube.com/watch?v=4bBfxao9gIA
Uitgelichte afbeelding: YouTube