In het leven waren Daniel Hove en zijn hond Gunner onafscheidelijke beste vrienden. In de dood bleef hun band ongebroken omdat de twee binnen enkele uren na elkaar stierven, beiden niet in staat om een wereld zonder de ander te verdragen. Nu zullen ze voor altijd samen zijn in het grote hiernamaals dat ons allemaal te wachten staat.
En hoewel het verhaal van Daniel en Gunner verdriet en tranen kan brengen, zwelt het ook het hart aan met het wonder dat alleen ware liefde kan inspireren. Hoewel we rouwen om hun verlies, zijn degenen die van Daniel en Gunner hielden rijker omdat ze hen hebben gekend. Wij, die hen alleen door hun verhaal zullen ontmoeten, worden beïnvloed omdat we de liefde tussen een hond en zijn persoon begrijpen.
Een leven vol liefde
Kanker is een vreselijke ziekte die te veel gezinnen heeft gescheiden. Daniel Hove was een van degenen die door de ziekte werd geteisterd en kreeg in 2011 de diagnose alvleesklierkanker. Het nieuws was een harde klap voor velen, omdat Daniel zeer gerespecteerd werd in zijn gemeenschap in Minnesota. Daniel, een vader en grootvader met een schat aan vrienden en familie, diende trots bij de luchtmacht, waar hij zijn start als brandweerman kreeg. En als assistent-brandweercommandant van de brandweer van Burnsville werd hij een vader en vriend voor degenen die naast hem werkten.
Daniel’s dochter, Heather, vertelde KARE 11: “Hij was iemand waar zijn afdeling echt op vertrouwde om te innoveren, op te leiden, te trainen en bij te blijven met de nieuwe brandbestrijdingstechnieken.”
Maar zijn pensioen kwam in 2012 toen zijn strijd tegen kanker toenam. Heather vertelde: “Hij had whipple-operatie in februari 2012 en volgde dat door rondes en rondes en rondes chemotherapie.”
Zijn reis zou er een zijn waar hij jarenlang tegen heeft gevochten, maar hij had zijn meest gouden vriend aan zijn zijde gedurende de hele acht jaar durende beproeving. Zelfs toen de strijd erop zat, gingen de twee samen de dood in.
Een man & zijn hond
Daniel en zijn 11-jarige Labrador Gunner waren meer dan alleen een hond en meester. Ze waren beste vrienden. En net als zijn liefste mens werd ook Gunner ziek.
“Wanneer mijn vader geagiteerd zou raken, zou de hond geagiteerd zijn, mijn vader was rusteloos, de hond was rusteloos,” zei Heather. “Mijn vader reageerde niet, de hond reageerde niet. Dus toen we eenmaal zagen hoe het met de hond ging – hij bewoog niet veel meer, deed het niet goed – wisten we dat het eraan zat te komen.”
En toen Daniel achteruitging, leek Gunner te weten dat het bijna het einde was. Heather zag dat gunners einde ook nabij was.
“Ik belde de dierenkliniek waar ik vroeger werkte, ze haalden me meteen binnen en ik haastte me daarheen, bracht hem in slaap. En zo’n anderhalf uur later was mijn vader ook weg.”
Heather maakte zich zorgen over hoe Gunner zou omgaan met het verliezen van Daniel en legde uit: “Ik had gezegd dat ik niet weet wat traumatischer voor hem zal zijn, om te proberen hem weg te nemen om te eindigen – om hem in slaap te brengen – om zijn lijden te beëindigen, of als je hem laat leven door papa te sterven.”
Hoe dan ook, Heather wist dat Daniel en Hunter moesten gaan, zodat het lijden kon eindigen.
“We wisten dat ze samen zouden gaan. We wisten gewoon niet dat het uren na elkaar zou liggen.”
“Ze waren beste maatjes tot het einde,” vertelde Heather. “Het waren jachtmaatjes, ze gingen overal samen naartoe.”
“Gunner kon niet zonder mijn vader. Ik denk dat hij ervoor koos om met hem mee te gaan.”
En hoewel ze hier weg zijn, zijn Daniel en Gunner nog steeds samen en zullen ze voor altijd zijn.
GERELATEERD: Waarom het verliezen van een hond pijnlijker kan zijn dan de dood van een familielid
Feature Afbeelding: screenshot, KARE 11 via Heather Hove