Subvalvulaire Aorta Stenose bij Honden

Subvalvulaire aortastenose (SAS) (subaortastenose) is een ongewone, niet-inflammatoire, progressieve ziekte die de algehele gezondheid van de hond aantast en problemen kan veroorzaken in het dagelijks leven. Meestal gaat het om het ontstaan van een duidelijk fibreus membraan (>75% van de honden) of een lange tunnelvormige stenose van de linker ventrikel uitstroomkanaal die meestal gespierd is net onder de aortaklep. Dit veroorzaakt een permanente belemmering van de bloedstroom over de linker ventrikel outflow tractus.

Hoewel het wordt gecategoriseerd als een aangeboren hartafwijking, is het belangrijk dat het niet voorkomt bij de geboorte en de puppytijd, het progressieve verloop en het postoperatieve recidief suggereren dat het misschien een verworven aandoening is.

Subvalvulaire aortastenose heeft een reeks varianten die geïsoleerd of samen met de andere voorkomen. De meest voorkomende laesie is een slank discreet membraan. Andere varianten zijn een verspreide fibromusculaire tunnelachtige samentrekking van de linker ventrikel outflow tract (LVOT), fibromusculaire richel, en afwijkend of accessoir mitralisklepweefsel.

SAS wordt in verband gebracht met andere aangeboren hartafwijkingen, waaronder patent ductus arteriosus, bicuspide aortaklep, ventrikelseptumdefect, samentrekking van de aorta, atrioventriculair septumdefect en atypische linker ventrikelpapillaire spier. Meestal wordt SAS incidenteel gevonden bij onderzoek van honden naar andere aangeboren hartafwijkingen.

• Abnormale pulsen
• Moeite met ademhalen
• Luide hartruis
• Achterblijvende groei
• Inspanningsintolerantie
• Vermoeidheid/ Hoest
• Ademhalingsmoeilijkheden
• vochtophoping in de longen (longoedeem) en buik (ascites)

Ballon valvuloplastiek (valvotomie):

• Dit is een minimaal-invasieve niet-chirurgische procedure die nuttig is wanneer de kleppen dun en samengevoegd zijn en er geen annulaire hypoplasie aanwezig is.
• Er wordt een kleine incisie gemaakt in de hals of de lies en een dunne, flexibele katheter wordt via de halsader ingebracht en naar de pulmonale klep geleid.
• Fluoroscopie (live röntgen) wordt uitgevoerd om de exacte locatie en de ernst van het defect te bepalen.
• Op de plaats van de pulmonale klep wordt een ballon geplaatst en deze wordt gebruikt om het gebied op te blazen om het bloed vrij te laten stromen en wordt uiteindelijk verwijderd.
• Het succespercentage van deze procedure is goed, met een klein percentage recidieven.

Bètablokkers: Propranolol, Atenolol

• Zodra de operatie voorbij is, moeten de activiteiten van uw hond gedurende ongeveer 2 weken worden beperkt om herstel en genezing van de incisie mogelijk te maken.
• Een beperkende e-collar kan gedurende 2 weken worden gebruikt.
• Thuis gekookt dieet, met gezond, voedzaam voedsel als vervanging voor commerciële diëten.

De oorzaken van SAS bij honden zijn divers, zodat preventie niet mogelijk is. Behandeling en overlevingskansen variëren afhankelijk van het type en de ernst van de afwijking.

Preventie van SAS is erfelijk. Honden met SAS en met eerstegraads verwanten (ouders en nestgenoten) moeten tijdens het fokken worden gescreend om te voorkomen dat de aandoening wordt overgedragen op de volgende generatie.

Bichon Frise, Grote Hondenrassen, Reuzenrassen, Newfoundland, Golden Retriever, Boxer, Rottweiler, Duitse Herder, Engelse Bulldog, Duitse Dog, Duitse Kortharige Pointer, Bouvier Des Flandres, Dogue De Bordeaux, Bull Terrier, Mastiff, Samojeed…

1. Oorzaken

• Meestal aangeboren
• Toxicologisch
• Ondervoeding
• Milieu
• Infecties
• Geneesmiddelen

2. Morbiditeit:

SAS is een zeer zeldzame aandoening die voorkomt bij honden (1 op 10.000 geboorten) en met een man/vrouw verhouding van 2:1.

SAS veroorzaakt klinisch aanzienlijke bloedstroomobstructie die uit de linkerventrikel wordt gegoten, wat leidt tot de ontwikkeling van concentrische linkerventrikelhypertrofie, vaak met een septale uitstulping. Bijgevolg resulteert dit in de bijkomende belemmering en hyperdynamische functie.

Bij geïsoleerde SAS blijven systolische functie en cardiale output goed behouden tot de ontwikkeling van ernstige obstructie.

De progressiesnelheid van SAS is ongelijk en onvoorspelbaar bij pups, terwijl bij volwassenen de progressie langzaam verloopt.

3. Sterfte:

De onbehandelde SAS manifesteert klinische symptomen typisch binnen een jaar. Indien onbehandeld, hebben honden met SAS een sterftecijfer van meer dan 50% op de leeftijd van één jaar.

4. Diagnose:

• Routine hematologie, urineonderzoek
• Serum chemie profiel
• Cardiale echografie
• Elektrocardiogram
• Echocardiografie

5. Prognose:

Bij een vroege diagnose en een snelle behandeling met succesvolle sluiting van de SAS hebben de meeste honden een comfortabel leven. Na de operatie zijn verdere medicijnen alleen nodig als er complicaties zijn van eerder ontwikkelde hartaandoeningen, anders zijn er in de toekomst nauwelijks medicijnen nodig.

Neem meteen contact op met uw dierenarts als u een van de volgende zaken opmerkt:

• Proteïnerijk dieet met complexe koolhydraten en goede vetten
• Eiwit moet 40% van de calorieën van honden uitmaken, en ten minste 30% eiwit op basis van vlees (op basis van droge stof) wordt aanbevolen.
• Vers, mager eiwit (Magere witte vis zoals kabeljauw, tandbaars, schelvis, mager rundvlees, varkenslende)
• Vetten: zalm, haring, makreel, meerforel, tonijn en sardines.
• Complexe koolhydraten: bruine rijst, havermout, volle granen, zoete aardappelen, enz.
• Vitaminerijke groenten en fruit: Peulvruchten, doperwten, groene bonen, wortelen, bloemkool, broccoli, kool, tomaten, citrusvruchten, bosbessen, aardbeien, kersen, enz.

De prognose voor SAS bij honden hangt af van de omvang van de schade en de algehele gezondheid van het huisdier.

Vroege opsporing en passende behandeling bieden de gunstigste prognose. In het algemeen is de overlevingskans van honden met een chirurgische reparatie voor SAS goed.