Hondenasielen dienen als cruciale toevluchtsoorden die basiszorg en veiligheid bieden aan dieren in nood, maar ze zijn niet ideaal als langdurig thuis voor huisdieren. De omgeving in veel opvangcentra kan overweldigend zijn, gevuld met continu geblaf en een over het algemeen chaotische sfeer, wat bijzonder stressvol kan zijn voor honden die gewend zijn aan een stillere, stabielere thuisomgeving. De kale, minimaal ingerichte kennels verergeren het gevoel van ontheemding dat deze dieren ervaren nog meer, waardoor de overgang nog moeilijker wordt.
Dit was zeker het geval voor Carson, een zachtaardige pitbull die met tegenzin werd achtergelaten in een plaatselijk asiel toen zijn familie niet langer voor hem kon zorgen. Ondanks zijn zachtaardige karakter en zijn vermogen om de mensen om hem heen te charmeren, worstelde Carson aanzienlijk met de aanpassing aan het leven in een schuilplaats. Hij had een aantal allergieën die huidproblemen veroorzaakten, die waarschijnlijk meer uitgesproken werden door stress. In het asiel leek Carson vaak van streek; Hij kroop ineengedoken in de hoek van zijn kennel, trillend en zichtbaar op zoek naar troost – een aanblik die aan het hart trok van iedereen die getuige was van zijn benarde situatie.
Het verhaal van Carson onderstreept de cruciale behoefte aan het begrijpen en aanpakken van de unieke behoeften en gevoeligheden van elke hond, vooral die in opvangomgevingen. Het dient als een aangrijpende herinnering aan het belang van het streven naar een wereld waarin elke hond in een liefdevol huis kan leven dat aan zijn emotionele en fysieke behoeften voldoet. Zijn zaak benadrukt niet alleen de veerkracht die nodig is om dergelijke ontberingen te doorstaan, maar ook het diepgaande verschil dat medelevende zorg en een geschikte leefomgeving kunnen maken in het leven van een asieldier.
Afbeelding/verhaal Bron Credit: TheDodo via YouTube-video
Lauren, een toegewijde vrijwilliger bij Philly Bully Team, werd op de hoogte gebracht van de situatie van Carson en maakte de medelevende keuze om hem uit het asiel te redden en hem een liefdevolle thuisomgeving te bieden. In het besef dat een hond als Carson een gevoel van veiligheid nodig had om echt te gedijen, was Laurens toewijding aan zijn welzijn vanaf het begin duidelijk. Carsons dankbaarheid was voelbaar en hij vormde al snel een diepe band met zijn redder. Waar Lauren ook ging, Carson stond aan haar zijde en demonstreerde de sterke band die ze deelden. Lauren begreep hoe belangrijk het was om Carson constant aandacht te geven, en ze zorgde ervoor dat hij de zorg en het gezelschap kreeg die hij zo hard nodig had. Samen waren ze de perfecte match en boden ze Carson de stabiliteit en liefde die hij verdiende.
Afbeelding/verhaal Bron Credit: TheDodo via YouTube-video
Lauren wist ook dat ze een match made in heaven waren, en ze liet de reddingsgroep weten dat ze de adoptie definitief wilde maken. Ze stemden toe. Carson is dolblij om herenigd te worden met Lauren dat hij haar niet uit het oog verliest. Het is echt vertederend als je erover nadenkt, behalve als ze dingen gedaan moet krijgen, zoals thuiswerken. Een hond van 60 pond op schoot kan belemmerend zijn. Lauren, aan de andere kant, is zo’n goede sport!
Afbeelding/verhaal Bron Credit: TheDodo via YouTube-video
Knuffelen daarentegen is Carsons favoriete tijdverdrijf. Hij gaat graag wandelen en op zoek naar de beste stokken. Hij loopt graag met een stok in zijn mond. Volgens Lauren, “Zijn hele lichaam kwispelt.“Het is heerlijk om te zien hoe een hond van trillen en doodsbang naar een gelukkige jongen gaat. Als Carson thuiskomt na zijn wandelingen, springt hij op de bank en kwispelt met de grootste staart die je ooit hebt gezien. Het enige wat je kunt horen is het zwiepen van zijn verrukte staart als hij de grond raakt.
Zijn moeder, Lauren, zegt in de onderstaande video dat:
“Zijn missie in het leven is om bij mij op de bank te kruipen.” Het klinkt alsof Carson een aantal duidelijke prioriteiten heeft!
Afbeelding/verhaal Bron Credit: TheDodo via YouTube-video