Op een desolaat stuk snelweg kropen twee jonge puppy’s bij elkaar, verlaten en bang. De dichtstbijzijnde stad was meer dan zes mijl verderop. De enige tekenen van leven waren de voorbijrazende auto’s, die stofwolken achterlieten. Deze drie maanden oude puppy’s waren achtergelaten bij een verlaten bushalte, onzeker over waar ze heen moesten of hoe ze moesten overleven.
Gelukkig werd hun benarde situatie opgemerkt door twee medelevende meisjes, Katya en Irina, die op een ontspannen rit waren toen ze het kwetsbare paar zagen. Zonder aarzelen liepen ze naar de pups toe. Irina pakte voorzichtig een van de puppy’s op, een fragiel mannetje dat ze later Sashka noemden, terwijl Katya naar het andere reikte, een tenger vrouwtje genaamd Minechka. Beide pups waren doodsbang maar vonden troost in elkaars aanwezigheid.
De autorit naar het asiel was een beproeving voor de pups. Ze kropen samen en hun ogen schoten in het rond. De arme baby’s werden overweldigd door de beelden en geluiden. Bij aankomst werden de puppy’s onderzocht en bleken ze ondervoed en besmet met vlooien. Hun emotionele littekens liepen echter veel dieper. Minechka, die bijzonder timide was, verschuilde zich achter haar broer, die vastbesloten was haar beschermer te zijn.
Het bleek dat het onder de boot gerukte asiel, dat uit zijn voegen barstte, de puppy’s niet kon huisvesten. Toen Katya en Irina de opties met het personeel van de kliniek bespraken, namen de meisjes de beslissing om ze op te nemen. Katya kon de gedachte aan het alternatief niet verdragen. De pups hadden liefde en zorg nodig en de meisjes waren bereid om dat te bieden.
De twee puppy’s die ooit verlaten en bang waren, hadden nu een kans op een nieuw leven, dankzij de vriendelijkheid en compassie van Katya en Irina. We zijn zo dankbaar voor de redding van de puppy’s en de tedere harten van hun redders.