Op een verlaten stuk snelweg kropen twee jonge puppy’s bij elkaar, verlaten en bang. De dichtstbijzijnde stad was meer dan zes mijl verderop. De enige tekenen van leven waren de voorbijrazende auto’s die stofwolken in hun kielzog achterlieten. Deze drie maanden oude puppy’s waren achtergelaten bij een verlaten bushalte, onzeker over waar ze heen moesten of hoe ze moesten overleven.
Gelukkig werd hun benarde situatie opgemerkt door twee meelevende meisjes, Katya en Irina, die op een ontspannen rit waren toen ze het kwetsbare paar zagen. Zonder aarzelen liepen ze naar de pups toe. Irina pakte voorzichtig een van de puppy’s op, een fragiel mannetje dat ze later Sashka noemden, terwijl Katya naar de andere reikte, een tenger vrouwtje genaamd Minechka. Beide puppy’s waren doodsbang, maar vonden troost in elkaars aanwezigheid.
De autorit naar het asiel was een beproeving voor de puppy’s. Ze nestelden zich tegen elkaar aan en hun ogen schoten in het rond. De arme baby’s werden overweldigd door de beelden en geluiden. Bij aankomst werden de puppy’s onderzocht en bleken ze ondervoed en besmet met vlooien te zijn. Hun emotionele littekens gingen echter veel dieper. Minechka, die bijzonder timide was, verstopte zich achter haar broer, die vastbesloten was haar beschermer te zijn.
Het bleek dat het overspoelde asiel, dat uit zijn voegen barstte, de puppy’s niet kon huisvesten. Terwijl Katya en Irina de opties bespraken met het personeel van de kliniek, namen de meisjes de beslissing om hen in huis te nemen. Katya kon de gedachte aan het alternatief niet verdragen. De pups hadden liefde en zorg nodig en de meiden waren bereid om dat te geven.
De twee puppy’s, ooit in de steek gelaten en bang, hadden nu een kans op een nieuw leven, dankzij de vriendelijkheid en het medeleven van Katya en Irina. We zijn zo dankbaar voor de redding van de puppy’s en de tedere harten van hun redders.