- Karakter: Intelligent, Onafhankelijk, Koppig
- Maat: Medium
- Hoogte: 55-65 cm
- Gewicht: 23-32 kg
- Levensverwachting: 13 jaar
- Type vacht: Langhaar
- Kleuren: Bruin-grijs
- FCI Groep: Herdershonden – Veedrijvershonden
Het hondenras van de Picardische herdershond komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Sinds 2005 verovert de koppige herdershond echter ook de bioscoopschermen in de film Winn-Dixie: My Shaggy Friend. Hij is bij filmfans hier in Duitsland ook bekend van de Duitse misdaadthrillers Winterkartoffelknödel (2014), Schweinskopf al dente (2016) en Grießnockerlaffäre (2017).
Karakter en eigenschappen
In de rassennomenclatuur van de FCI -Federation Cynologique Internationale – wordt de Berger gerekend tot de groep van de herders- en drijfhonden. Tot deze groep behoren ook de Duitse Herder, de Border Collie, de Welsh Corgie en de Australische Herder. Herdershonden worden in principe gekenmerkt door hun grote trouw aan hun baas en hun intelligentie.
Sinds het begin van de 19e eeuw hebben fokkers getracht dit ras sterk in te tomen. De laatste jaren heeft dit ertoe geleid dat de Picardische herdershond tot in de jaren negentig een hoog inteeltpotentieel had. Fokkers hebben sindsdien geprobeerd dit onder controle te krijgen.
De Berger wordt vaak aangeduid als de Franse Herdershond. Veel hondenliefhebbers schaffen dit ras aan als gezinshond, juist vanwege zijn betrouwbaarheid.
Door zijn oorsprong als herdershond, blijkt de Berger tegelijkertijd koppig en zeer onafhankelijk te zijn. Zijn loyaliteit aan zijn eigenaar wordt ook gekenmerkt door zijn wantrouwen tegenover vreemden. Vaak is dit ras wat moeilijk te trainen, wat kan worden toegeschreven aan zijn karakter. Maar met geduld, consequentheid en een hoge mate van empathie, is dit heel goed te doen.
Zijn positieve, hyper karakter maakt van de Berger een echte sportman. Hij heeft veel regelmatige beweging nodig. Niet alleen zijn conditie, maar ook zijn intelligentie moet worden uitgedaagd en bevorderd met behendigheidsspelletjes. Dit is de enige manier om hem in balans te houden, wat het trainen veel makkelijker maakt.
Het uiterlijk van de Picardische herdershond is altijd vriendelijk. De grote, spitse en opstaande oren benadrukken zijn alerte karakter. De lange, ruige vacht is recht en bruingrijs en nodigt uit tot knuffelen en kroelen. De vacht is ook zeer dicht en wind- en weerbestendig. Dit ras heeft dit te danken aan zijn verleden als herders- en herdershond. De Berger weegt gewoonlijk tussen 23 en 32 kilogram, waarbij de vrouwtjes meestal lichter zijn dan de mannetjes.
De Berger wordt ongeveer dertien jaar oud. Gemiddeld bereikt dit herdershondenras een schofthoogte van ongeveer 55 tot 65 cm. Dit is ongeveer hetzelfde als de Duitse herder.
Het karakter van de Berger is alert en vol energie. Een groot uithoudingsvermogen en een laag energieverbruik zijn er in de loop der jaren in gefokt, net als bij andere herdershonden. De Berger staat vooral bekend om zijn hoge intelligentie en onafhankelijkheid. Tegelijkertijd is hij een beetje koppig en erg onafhankelijk. Als gezinshond wordt hij zeer gewaardeerd, omdat hij heel voorzichtig en zachtaardig is met kinderen en altijd geduldig is. Families die een Berger bezitten, waarderen ook zijn sterk beschermend instinct en gevoeligheid.
Vanwege zijn koppigheid vrezen veel hondenliefhebbers dat de Picardische Berger moeilijk te trainen is. Dit komt omdat zijn onafhankelijkheid ook gepaard gaat met een hoge mate van waakzaamheid en wantrouwen. Maar dit is juist wat belangrijk is voor herdershonden.
Tegenwoordig wordt de Berger niet meer zo vaak gebruikt voor het hoeden van kudden dieren, maar meer als gezinshond. Hier kan zijn koppigheid echt in de weg staan en de training bemoeilijken. Als eigenaar moet je veel geduld en toewijding hebben. De Berger is zeer intelligent en in staat om te leren. Hij kan zich echter afvragen wat de bedoeling is van een oefening of bevel.
Het is het beste om ervaring met honden te hebben bij het trainen van een Berger. Met doorzettingsvermogen, empathie en consequentheid, kunt u de shaggy koppige hond goed trainen. Op die manier integreert u hem ook perfect in zijn omgeving.
Het juiste dieet
Het actieve en hyperachtige karakter van de Picardische herdershond vereist een evenwichtige en gezonde voeding. Tegelijkertijd stelt hij geen hoge eisen aan zijn voedsel. In principe is het ras zeer gezond en kent het nauwelijks intoleranties. Daarom is zowel het voeren van conventioneel voer, zoals nat- en droogvoer, als BARF-voeding mogelijk.
Natuurlijk hangt het van u af welke voedingsmethode u kiest en hoe u die het beste in uw dagelijkse routine kunt inpassen. Het belangrijkste is dat je het bij één voedsel houdt. In het algemeen verdragen honden frequente veranderingen van voedsel niet zo goed, omdat hun spijsvertering zich steeds moet aanpassen.
Let ook op de ingrediënten van het voer, vooral als u nat- of droogvoer kiest. Het hondenvoer mag geen suiker, geen smaakversterkers en geen granen bevatten. Bovendien moet het voldoende mineralen en vitaminen bevatten. In ieder geval moet de berghond voldoende worden gevoed. Vraag uw dierenarts of een dierenwinkel welke voedingsstoffen uw Berger nodig heeft. Dit hangt af van geslacht, leeftijd en grootte.
Het is belangrijk dat de voeding uitsluitend natuurlijke koolhydraten en OMEGA-3-vetzuren bevat. Het maakt niet uit of het zelfgekookt BARF of blik/droogvoer is. De koolhydraten zijn belangrijk voor het actieve leven van het beslag. De vetzuren ondersteunen de hersenfunctie, verzorgen spieren en gewrichten en bevorderen de nierfunctie.
Picardische herdershond Verzorging
De Picardische herdershond heeft een lange, ruige vacht. Maar het is vrij gemakkelijk te verzorgen. Het kan snel en met nauwelijks weerstand worden geborsteld. Gebruik een eenvoudige vachtborstel uit de dierenwinkel. Zorg ervoor dat de haren van de borstel de huid van de hond niet beschadigen.
Met de juiste voeding en een beetje verzorging, zoals vachtolie, zullen de manen van uw paard altijd gezond, glanzend en goed verzorgd zijn. Pas op dat u de hond niet te vaak in bad doet. Net als andere rassen heeft de Berger een zeer traag regenererende huidflora. Te vaak baden kan de huid uitdrogen, wat op zijn beurt een negatief effect kan hebben op de vacht.
Sommige vuilresten kunnen er na het drogen met een borstel of kam worden uitgeborsteld. Over het algemeen wordt aanbevolen om honden slechts om de acht tot tien weken in bad te doen. Gebruik een speciale, zachte en vochtinbrengende hondenshampoo en geen producten voor mensen.
Zoals reeds gezegd, is de Picardische herdershond een zeer robuust hondenras. Dit betekent echter niet dat regelmatige bezoeken aan de dierenarts niet nodig zijn. Twee tot drie controles per jaar bij de dierenarts zijn noodzakelijk, ook als de hond geen ziekteverschijnselen vertoont.
Geschikte accessoires
De Picardische herdershond heeft geen ongewone accessoires nodig. In ieder geval is een stevige leiband een goed idee. Een lange sleepriem is ook nuttig, zodat hij zich ook in grote weiden en velden vrij kan bewegen.
Wat de verzorging betreft, volstaan een hondenborstel van hoge kwaliteit, een voedende hondenshampoo en een vachtverzorgende olie.
Als u de vacht van uw rijdier wilt trimmen, vooral in de zomer, moet u ook een tondeuse en een tondeuse aanschaffen.
Als je een voer- en waterbak hebt die groot genoeg is, kun je hem goed voeren. U kunt ook behendigheids- en trainingsspeeltjes krijgen. Op deze manier kan uw harige vriend leuke en plezierige uitdagingen hebben.
Oorsprong & Geschiedenis
De Picardische herdershond komt uit Frankrijk. Om precies te zijn, hij komt uit de historische regio Picardië in Noord-Frankrijk. Het wordt beschouwd als een van de oudste Franse rassen. Het is echter niet zeker of de Berger werkelijk uit precies deze streek afkomstig is. De raszuivere afstamming zou teruggaan tot de 9e eeuw vóór Christus en leiden tot de Keltische honden. Dit is echter een stelling die niet exact kan worden bewezen.
Sinds het begin van de 20e eeuw is dit hondenras wijd verbreid in heel Noordwest-Europa. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog werden de eerste fokpogingen ondernomen, maar die liepen in eerste instantie verkeerd af. De hoop om het ras in heel Europa meer bekendheid te geven vervloog.
De Franse fokker Cotte redde het hondenras, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog bijna in de vergetelheid was geraakt. Zoals bekend, trok hij er in de Picardische streek op uit en zocht in alle boerderijen naar honden die sterk leken op de Berger. De kruisingen van deze honden worden tegenwoordig de oorspronkelijke vorm van de Picardische herdershond genoemd.
Zelfs vandaag de dag wordt het Berger-ras uit Frankrijk als tamelijk zeldzaam beschouwd. Er zijn nu echter enkele fokkers in heel Europa die zich inzetten voor de instandhouding van het ras. In Duitsland is er de Club für französische Hirtenhunde e.V.. Drie Duitse fokkers in de club zijn gevestigd in Kassel, Lüdenscheid en Hammah.