Een hond, genaamd Kita, werd gevonden op een groot stuk grond. Toen ze werd gered, was ze verward en bang. Ze kon niet begrijpen dat deze mensen haar goed voedsel en onderdak wilden geven, en vooral een tweede kans op het leven.
Kita was te overweldigd om het aan te kunnen, dus deed ze wat ze moest doen om het hoofd te bieden… ze sloot zich helemaal af. Haar reddingstocht begon met haar lijden en het was helemaal hartverscheurend.
Toen Kita eenmaal naar haar pleeggezin was gebracht, krulde ze zich in een klein balletje. Ze maakte zichzelf zo klein dat ze zich tussen de muren kon vastklampen. Toen Kita van die plek verhuisde, ging ze zitten en staarde in de hoek van de kamer. De muren waren haar schild, haar barrière, haar bescherming. Het was hartverscheurend.
Haar pleegmoeder legt in de onderstaande video uit dat zelfs toen ze uiteindelijk de moed verzamelde om de hoeken van haar huis te verlaten, ze uit het raam staarde alsof ze daar niet thuishoorde. Kita was in een warm huis, met alles wat ze nodig had, maar ze vond niet dat ze het verdiende. En toen haar pleegmoeder haar mee naar buiten nam om haar behoefte te doen, bevroor ze. Ze was zo versteend van het buitenleven, het was alsof ze flashbacks had naar haar worstelingen op dat grote stuk land, ervan overtuigd dat ze daar terug zou komen.
Maar niemand gaf Kita op, ooit nog! Kita komt niet zomaar rond, ze ontwikkelt zo’n sterke liefde voor haar pleegouders dat wanneer ze het huis verlaten, ze alle dingen verzamelt die naar hen ruiken, zodat ze nog steeds ‘bij hen kan zijn’. Wow Kita, kijk eens hoe ver je bent gekomen. Haar verhaal en vooruitgang is een verhaal van kracht, aanbidding en succes. Overtuig uzelf in onderstaande video!