Bij de adoptie van Baby, de nieuwste aanwinst in hun gezin, vulde opwinding de lucht toen iedereen hem gretig verwelkomde in hun huis. De puppy, overladen met genegenheid, paste zich snel aan zijn nieuwe leven aan en genoot van de constante knuffels, kusjes en speeltijd die hij deelde met zijn menselijke familieleden. Onder hen was Mark, de intelligente en geliefde zoon van het gezin, die een speciale band met Baby vormde. Toen Mark aan zijn academische reis begon en met een beurs naar een prestigieuze universiteit vertrok, werd bitterzoet afscheid genomen van zijn ouders en Baby, die hij erg zou missen tijdens zijn afwezigheid.
Ondanks de fysieke afstand die hen scheidde, bleef de blijvende band tussen Mark en Baby onbreekbaar, een bewijs van de diepe band die werd gesmeed tussen een jongen en zijn trouwe hond.
Mark raakte betrokken bij school en kwam zelden thuis om op bezoek te komen. Maar toen hij dat deed, zorgde hij ervoor dat hij tijd met Baby doorbracht. Na zijn afstuderen nam Mark een baan aan die ver weg was en had hij geen tijd om naar huis te komen om hem te bezoeken, behalve af en toe een vakantiebijeenkomst. Toen sloeg het noodlot toe: beide ouders van Mark kwamen om bij een ongeluk, waardoor Baby er helemaal alleen voor stond.
De nu tienjarige hond trok al snel bij Mark in en ze probeerden allebei hun relatie nieuw leven in te blazen. Het kostte tijd en moeite, maar uiteindelijk kwamen ze in het ritme van de dingen. Mark nam Baby elke ochtend voor het werk mee op dagelijkse wandelingen, wat Baby’s favoriete moment van de dag was. Maar op een ochtend ging het niet zoals verwacht.
Mark had een belangrijke vroege vergadering op het werk en verslapen zich. Hij gaf Baby te eten, maar toen de hond Mark in de weg stond en met kwispelende staart wilde gaan wandelen, schreeuwde Mark tegen hem. Hij zei tegen Baby dat hij moest gaan liggen en Baby, verslagen en overstuur, kroop in zijn bed met zijn staart tussen zijn benen. De uitwisseling doorzeefde Mark met schuldgevoelens. Hoewel Mark’s ochtendvergadering succesvol was, sleepte zijn dag zich voort en voelde hij zich vreselijk. Toen de werkdag erop zat, kwam hij met gebogen hoofd thuis. Hij wist dat hij wreed was geweest tegen Baby, die het niet verdiende.
Maar verbazingwekkend genoeg, toen Mark aan het eind van de dag de deur opende om naar binnen te gaan en zich te verontschuldigen bij Baby, begroette de hond hem zodra hij de sleutel in het slot hoorde gaan. Hoewel Baby waarschijnlijk vergat wat er die ochtend was gebeurd, zal Mark dat nooit doen. Zie je, de liefde en loyaliteit van een hond zijn de grootste geschenken die nooit als vanzelfsprekend mogen worden beschouwd. De man leerde zijn lesje en was nooit meer onaardig tegen Baby.