David en zijn gezin, vol opwinding, verhuisden naar hun nieuwe huis. Ze pakten alles uit en regelden alles om het comfortabel te maken. Ze keken ernaar uit om het huis te vullen met herinneringen en goede tijden die zouden komen. Maar die middag, toen David naar beneden ging in de kelder, brak zijn hart.
Hij kwam oog in oog te staan met een Pitbull die hij nog nooit eerder had gezien. De hond was angstig en verward. Ze zag eruit alsof er al lang niet meer voor haar gezorgd werd. Ze was mager en trilde; Haar lichaam was een bewijs van de verwaarlozing die ze had doorgemaakt.
“Ik heb net dit huis gekocht, vond een Pitbull in de kelder. Ik weet niet hoe lang ze daar al was”, zegt David in de video. Hij kreeg de telefoon en belde om hulp van dierenwelzijn. Tijd was van essentieel belang om de verlaten hond te redden.
Natalie Thomson, de directeur van de organisatie, en haar team waren snel ter plaatse. Ze benaderden de bange Pitbull voorzichtig. Ze zagen dat ze trilde, maar toen ze dichterbij kwamen, kregen ze een schok – haar staart kwispelde.
“Ze was zo blij om ons te zien; Ze hijgde bijna van geluk.” De vrijwilligers benaderden de hond voorzichtig, die leek te begrijpen dat de vrijwilligers er waren om haar te helpen. Toen ze haar naar boven brachten, toonde ze hen haar dankbaarheid.
De Pitbull sprong op en neer en ‘overlaadde’ haar nieuwe vriendinnen met knuffels en kusjes. Ze waren verwonderd! Ze hield zich opmerkelijk goed staande voor een hond die zoveel trauma’s had meegemaakt. Haar vorige eigenaren hadden haar in de steek gelaten en haar achtergelaten om te sterven, maar ze koesterde geen wrok tegen het menselijk ras.
“Ze is absoluut schattig,” merkte Natalie op terwijl haar ogen opwelden. “Ze houdt van iedereen die haar pad komt en vraagt aandacht. Ze is ervan overtuigd dat ze niet genegeerd wordt.”
In de volgende dagen vond de verdienstelijke pup, die ze Daisy noemden, zichzelf voor altijd thuis bij David en zijn familie, die geloofden dat dit allemaal de bedoeling was. In de video staat: “Het was alsof ze wist dat ze een tweede kans in het leven had gekregen, en ze koesterde elk moment ervan.”