Wanneer een hond vermist raakt, is dat een emotionele ervaring voor alle betrokkenen. Rebecca Jones en haar familie, die in Nebraska wonen, weten dat als geen ander. Hun hond genaamd Bella werd ongeveer drie weken vermist, vermoedelijk zonder tags of een microchip. De kans dat Bella thuis zou komen leek dus klein, maar de familie bleef zoeken.
Toen gebeurde er een wonder (althans dat dachten ze). De familie zag Bella bij de Nebraska Humane Society om erachter te komen dat iemand anders kort daarvoor adoptiepapieren voor haar had ingevuld. Jones smeekte om haar hond terug te krijgen, maar juridisch gezien was de situatie niet zo eenvoudig meer.
Verloren hond al geadopteerd
Jones had de Nebraska Humane Society gebeld om hen te vertellen over haar verloren hond, en de humane samenleving zei dat ze zouden proberen te bellen als ze een hond hadden die op Bella leek. Maar helaas, zoals veel asielen, is deze humane samenleving erg druk en heeft het tonnen honden om voor te zorgen. Dus zonder een microchip is het moeilijk om te bepalen of een hond verloren is of niet.
De staat Nebraska heeft een 72-uursregel die een gevonden huisdier eigendom van de humane samenleving verklaart nadat die periode voorbij is. Dus toen Bella aankwam bij de Nebraska Humane Society en daar meer dan drie dagen wachtte, moesten ze haar ter adoptie aanbieden. Ze beseften niet dat Bella de verloren hond van Jones was.
GERELATEERD: 8 dingen die u moet weten over het chippen van uw hond
Toen Jones van niemand over Bella hoorde, besloot ze zelf de humane samenleving te bezoeken. Ja hoor, ze zag Bella in een van de kennels, maar een andere familie had al adoptiepapieren voor haar ingevuld. Jones was er kapot van, maar juridisch gezien was er niets dat de humane samenleving op dat moment kon doen zonder toestemming van de nieuwe adoptanten.
“We konden ze alles laten zien wat ze nodig hadden, en ze wilden helemaal niet naar ons luisteren,” zei Jones. “Ze zeiden niet: ‘Loop hier elke dag naartoe; het is mogelijk dat we geen contact met u kunnen opnemen.’ Dat zou ik gedaan hebben.”
De beslissing van het nieuwe gezin
Helaas was er veel miscommunicatie aan beide kanten in deze situatie. Maar de humane samenleving wilde er nog steeds alles aan doen om de hond met haar familie te herenigen. Dus namen ze contact op met Bella’s nieuwe adoptanten om de situatie uit te leggen.
Gelukkig was het nieuwe gezin erg begripvol. Hoewel ze al snel verliefd werden op Bella, deden ze het juiste en gaven haar terug aan Jones. De adoptanten toonden interesse in het adopteren van een andere hond, omdat het niet lukte met Bella.
“De nieuwe adoptanten waren vriendelijk en vriendelijk en hoewel het moeilijk was, stemden ze ermee in om de hond terug te geven aan het asiel, zodat de oorspronkelijke eigenaren de hond mee naar huis konden nemen. De hond is vanmiddag teruggebracht. We zijn zo dankbaar voor het medeleven en de empathie van de adoptiefamilie”, schreef de Nebraska Humane Society op Facebook. “Het spijt ons voor de manier waarop de situatie zich heeft afgespeeld, maar we waarderen het echt dat de hond weer thuis is en dat het adoptiegezin bereid is om hun deuren te openen voor een nieuwe hond.”
Het is gemakkelijk om gefrustreerd te zijn als je over deze situatie hoort, maar het belangrijkste is dat Bella terug is bij haar familie. Het verliezen van een hond is een stressvolle gebeurtenis voor een gezin en de zorg voor tientallen honden per dag is stressvol voor asielen, dus wees alsjeblieft niet veroordelend over een van beide partijen. Over het algemeen was dit uiteindelijk de beste uitkomst, vooral voor Bella.
Uitgelichte afbeelding: YouTube