- Natuur: Moedig, Volhardend, Loyaal
- Maat: Medium
- Hoogte: 52-57 cm
- Gewicht: 20-23 kg
- Levensverwachting: 11-13 jaar
- Type vacht: Korthaar
- Kleuren: Zwart, zwart en wit
- FCI-groep: Spitz – honden van het primitieve type
Hij houdt ervan om met zijn mens in de bossen van Scandinavië te gaan jagen en elanden of beren op te sporen. Hij zwerft zelfstandig door het struikgewas, altijd op zoek naar een geur. De Karelische berenhond, ook wel Karjalankarhukoira of Björnhund genoemd, weet wat hij wil. Hij is geen beginnershond. Deze actieve hond hoort thuis in de handen van een ervaren jager.
Karakter en kenmerken
De lichaamsgrootte varieert, afhankelijk van het geslacht, tussen 52 cm voor vrouwtjes en 57 cm voor mannetjes. De Karelian Bearhound is een typische Spitz met een robuuste, sterke bouw. Van voren lijkt het hoofd wigvormig. Als u het hoofd van opzij bekijkt, zult u zien dat de neusrug recht is en de stop slechts lichtjes geprononceerd.
Met zijn zwarte neus kan de jachthond de fijnste geuren opsnuiven en volgen. De spitse, hoog aangezette oren staan rechtop, klaar om zelfs het geringste geluid van wild op te pikken. Met betrekkelijk kleine maar expressieve ogen kijkt hij je aandachtig aan. Je kunt duidelijk de sterke spieren op de borst, nek en schouders zien. De Karelische Berenhond draagt zijn staart gekruld over zijn rug, zoals alle keeshonden.
Je kunt het ras, afgezien van de lichaamsbouw, herkennen aan de vachttekening. De dieren zijn zwart met witte aftekeningen op de hals en borst. De poten en het puntje van de staart zijn ook wit. Een fijne witte bles van het voorhoofd tot de neusleder en een witte ring rond de hals zijn toegestaan. De kleuren moeten duidelijk van elkaar te onderscheiden zijn. Zwarte vlekken in de witte gebieden zijn ongewenst.
Oorspronkelijk bestond de Karelische Berenhond in verschillende kleurvariëteiten. Met het begin van de fokkerij werden alleen zwarte en witte dieren gebruikt voor de voortplanting.
De bovenvacht is kort, dicht, ruw en gladliggend. Op de hals, rug en achterpoten is hij iets langer. Als aanpassing aan het noordelijke klimaat, hebben de honden een zachte, dichte ondervacht ontwikkeld.
Karelian Bear Dogs zijn sterk van karakter en goed in balans. Als ze jagen, bewegen ze zich geruisloos door dicht kreupelhout en sporen ze elk wild op. Deze krachtpatsers zijn dapper genoeg om het op te nemen tegen beren en elanden. Ze zijn nooit agressief tegen mensen. De Karelische Berenhond is altijd vriendelijk en trouw, vooral aan “zijn” mensen. Ze zijn wantrouwig tegenover vreemden.
In de Scandinavische landen is er een werktest voor dit ras.
Het juiste dieet
U moet deze hond, die voortdurend in beweging is, dienovereenkomstig voeren. Hij heeft een hogere energiebehoefte dan een normale gezinshond. Zorg ervoor dat het voer veel vlees en weinig graan bevat.
Nu kunt u uw hond meer normaal voer geven om aan zijn grotere energiebehoefte te voldoen. Dan zou hij meer calorieën eten. Dat is waar, maar hij zou ook meer van alle andere ingrediënten krijgen. Dit kan snel leiden tot overdosering. Bovendien zou hij een grote hoeveelheid voedsel moeten eten en vooral verteren. Dit vormt een onnodige belasting voor het lichaam.
Idealiter zou u een speciaal voer voor prestatiehonden moeten geven. Dit zal uw viervoeter de calorieën geven die hij nodig heeft. Alle andere ingrediënten, zoals vitaminen en mineralen, worden naar behoefte toegevoegd.
Een andere mogelijkheid is om speciale aanvullende voeding aan de normale voeding toe te voegen. De vetzuren met middellange keten die zij bevatten, zijn licht verteerbaar. Op die manier verbruikt uw hond meer energie ondanks hetzelfde rantsoen.
U moet een volwassen Karelische berenhond eenmaal per dag voeren. Vers water moet te allen tijde beschikbaar zijn.
U kunt zien of uw hond op het juiste gewicht is door naar zijn flank te kijken. Als je de achterste ribben kan zien, is hij op zijn ideale gewicht.
Overgewicht is net zo schadelijk voor uw viervoeter als voor een mens. Pezen en gewrichten worden zwaar belast en er zijn aanzienlijke tekenen van slijtage.
Karelian Bear Hondenverzorging
De korte vacht heeft weinig verzorging nodig. Alleen tijdens de vachtwissel moet u hem vaker borstelen om losse haren uit de ondervacht te verwijderen.
Uw Karelian Bear Dog is een actieve, zelfstandige hond. Het is moeilijk om hem te overtuigen om op zijn eigen erf te blijven. Hij zal gemakkelijk over een 2 meter hoog hek springen om een verleidelijke geur te volgen. In zijn thuisland kan het gebeuren dat de koppige hond in het bos verdwijnt en pas dagen later weer opduikt. Dit is natuurlijk niet mogelijk in Duitsland.
Dit ras werd gefokt om zelfstandig wild over lange afstanden op te sporen en er dan naar te blaffen. Het blaffen irriteert het wild en het blijft op de plek. Tegelijkertijd wordt de jager geïnformeerd waar het wild zich bevindt.
Je moet van je hond verwachten dat hij ver, echt ver, van je weg gaat tijdens wandelingen. Dit kan gevaarlijk zijn als hij zonder toezicht de weg oversteekt. Je moet hem consequent aan de lijn houden.
Zijn blafgedrag maakt hem een goede bewaker. Elke vreemdeling of ander dier wordt meteen luid toegefloten.
De Karelische Berenhond is voortdurend actief en heeft een grote drang om te bewegen. Je moet koste wat kost vermijden dat ze binnenshuis blijven. Natuurlijk kan hij binnenshuis, maar hij heeft veel ruimte nodig in een tuin of op een terrein. Om hem echt te oefenen, geef hem een taak. Het is ideaal voor deze moedige vechter als hij wordt gebruikt voor de jacht.
De Karelische Berenhond is niet geschikt als gezelschaps- of gezinshond. Ook een leven in de stad past niet bij zijn aard. Hij heeft wijde open ruimtes nodig om zich lichamelijk uit te kunnen oefenen.
Hij is vaak agressief tegen andere honden en heeft de neiging om te vechten. Als je een Karelische Berenhond wilt trainen, heb je veel geduld, nog meer ervaring en een sterke hand nodig.
Geschikte accessoires
De eerste basisuitrusting is een voer- en waterbak.
Uw hond heeft een rustplaats nodig waar hij zich kan terugtrekken. Ongeacht of uw hond binnen of buiten leeft, moet de rustplaats voorzien zijn van een deken of een mand. Als uw viervoeter het grootste deel van zijn tijd in de tuin doorbrengt, moet hij een plaats hebben die beschut is tegen de weersomstandigheden. Een goed geïsoleerde hut houdt de warmte in de zomer en de kou in de winter buiten.
Een stevige halsband en een leiband zijn essentieel voor het wandelen. Gebruik een sterke leiband. Doe uw Karelische berenhond niet aan een flexi leiband. Je zal uiteindelijk meegesleurd worden door een opjagende hond.
Voor dierenartsbezoeken e.d. is een transportkooi voor in de auto aan te bevelen.
Voor speelgoed, laat uw hond beslissen. Sommigen rennen liever achter werpspeeltjes aan, anderen geven de voorkeur aan speelgoed om op te kauwen of aan te trekken.
Oorsprong & Geschiedenis
Het ras is afkomstig uit Finland, meer bepaald uit de provincie Karelië. Het oorspronkelijke landschap met zijn ruwe klimaat heeft de sterke, gedrongen bouw van de dieren gevormd. Dorpshonden van dit type leefden lange tijd in het Fins-Russische grensgebied.
Zij vergezelden de mensen op jacht en bewaakten hun huizen en boerderijen. Naast kleinere dieren spoorden de honden moedig elanden en zelfs beren op. Ze hielden de dieren bezig met hun geblaf totdat de jager naderde en vuurde. Bovendien werden de sterke honden indien nodig voor de sleeën gespannen of moesten zij brandhout dragen.
De wortels van de Karelische beerhond liggen waarschijnlijk aan de westkant van de Oeral. Hij stamt af van honden die in de taiga leefden. Van daaruit werd hij eeuwen geleden door Russische jagers naar zijn huidige verspreidingsgebied gebracht. Hij is nauw verwant aan de Europese Laika honden.
Finse hondenfokkers werden zich voor het eerst bewust van deze jachthond rond 1920. De eigenlijke fokkerij begon in 1936. In 1946 werd de eerste hond in het stamboek ingeschreven.
In 1949 werd de Karelische Berenhond door de FCI als ras erkend. Hij is populair en gewaardeerd als jachthond in Scandinavië.