Kangal – Anatolische Herdershond (Karakter, Voeding, Verzorging)

  • Maat: Groot
  • Hoogte: 65-78 cm
  • Gewicht: 40-60 kg
  • Levensverwachting: 13-15 jaar
  • Type vacht: Gemiddelde vacht
  • Kleuren: Licht bruin, licht grijs
  • FCI-groep: Pinscher – Schnauzer – Molossian – Zwitserse Berghond en Veedrijvershond

Kangal - Anatolische Herdershond
De Kangal is een waakhond van imposante afmetingen. Het land van oorsprong is Turkije. De Kangal is een zeer oud hondenras dat al vele generaties lang de schaapskudden in de bergachtige gebieden van Turkije bewaakt. Het waak- en beschermingsinstinct van de dieren is diep in hun genen verankerd. Een Kangal heeft een zelfverzekerde eigenaar nodig die weet hoe hij met de eigenschappen van het ras moet omgaan.

Karakter en eigenschappen

De Anatolische Herdershond is door de FCI, de overkoepelende kynologische organisatie, als ras erkend en ingedeeld in Groep 2 (Pinscher en Schnauzer, Molossische en Zwitserse Berghonden en Veedrijvers).

De Kangal is een hond van indrukwekkende grootte. Wanneer ze volgroeid zijn, bereiken teven een schofthoogte van ongeveer 65-73 cm. Mannetjes zijn een respectabele 72-78 cm. Qua gewicht zijn teven tussen de 40 en 50 kilogram en reuen tussen de 48 en 60 kilogram.

Ondanks zijn grote en imposante gestalte is de Kangal gespierd, beweeglijk en verrassend volhardend. Hij heeft een dichte vacht met ondervacht. Afhankelijk van het seizoen en de huisvestingsomstandigheden, bedraagt de vachtlengte drie tot zeven centimeter. Volgens de officiële rasstandaard zijn de honden effen gekleurd, waarbij de meeste exemplaren lichtbruin tot lichtgrijs zijn.

Kenmerkend voor de Kangal is de maskertekening op het hoofd. Vanwege deze zwarte aftekeningen op de snuit en de oren is de oorspronkelijke Turkse naam Karabaş. Dit betekent niets anders dan een zwart hoofd.

Een ander typisch kenmerk van dit ras is de gekrulde staart over de rug. De ogen zijn donker en amandelvormig.

In karakter is de Anatolische Herdershond onafhankelijk, zelfverzekerd, moedig en spaarzaam. Tot zijn opvallende kenmerken behoren een sterk beschermend instinct en een uitgesproken territoriaal gedrag. Hij is gereserveerd tot wantrouwend tegenover vreemden.

Vertegenwoordigers van dit hondenras stralen kalmte en kalmte uit. Dit kan echter abrupt veranderen als de hond, die tot dan toe leek te dommelen, een bedreiging voor zijn roedel herkent. Hij valt nooit onmiddellijk aan, hij dreigt uitgebreid en pas wanneer de vermeende bedreiging niet reageert door zich terug te trekken, gaat hij tot de aanval over.

Wie voor een Kangal kiest, moet veel belang hechten aan een goede socialisatie. Wat de training betreft, is het raadzaam de hulp in te roepen van professionele hondentrainers die ervaring hebben met het trainen van waakhonden.

Het juiste dieet

Als het op voeding aankomt, is de Kangal zeer veeleisend. Als waakhonden in de bergen van Anatolië beschikten de dieren gewoonlijk over een karige voedselvoorraad. Gezien hun grootte, hebben ze verrassend weinig voedsel nodig. In de loop der tijden hebben zij zich ontwikkeld tot een type hond dat zich aan deze schrale voeding heeft aangepast en in staat is om met een minimale toevoer van voedingsstoffen in zijn energiebehoeften te voorzien.

Een teveel aan dierlijke eiwitten kan, onder bepaalde omstandigheden, tot allergische reacties leiden.

Anatolische Herdershond Verzorging

Optimaal aangepast aan zijn oorspronkelijke levensomstandigheden, is de Kangal uiterst ongevoelig voor het weer. Dit originele ras houdt ervan om in weer en wind buiten te zijn en heeft een gemakkelijk te onderhouden vacht. Alleen tijdens de vachtwisseling kunt u ervoor zorgen dat er minder hondenhaar door het huis wordt verspreid door grondig te borstelen.

Geschikte accessoires

De Anatolische Herdershond heeft in de eerste plaats ruimte nodig en, indien mogelijk, een eigendom dat hij kan bewaken. Een Kangal is niet de juiste keuze voor krappe leefomstandigheden.

Wat de accessoires betreft, is het, gezien de grootte en de kracht van de hond, belangrijk ervoor te zorgen dat de halsband en de riem of het tuig aangepast zijn aan de krachtsomstandigheden. Hanteren van de lijn is zeer belangrijk voor honden van deze grootte.

Oorsprong & Geschiedenis

De wortels van de Anatolische Herdershond gaan waarschijnlijk terug tot de herdershonden van de eerste nomaden die duizenden jaren geleden door Centraal-Azië en Anatolië trokken. Zelfs toen werden de honden gebruikt voor taken die ook nu nog hun raseigen kenmerken bepalen. Zij leefden samen met de dieren van de nomaden in de kudde om hen te beschermen tegen binnendringende roofdieren.

De hond, die oorspronkelijk Karabash (Zwartkop) heette, dankt zijn naam Kangal aan een invloedrijke adellijke familie. Deze edelen begonnen het ras al heel vroeg professioneel te fokken.

De hem toevertrouwde taak, het bewaken van de schaapskudden, werd door deze hond volkomen zelfstandig uitgevoerd. Hij was vaak voor lange perioden van de mens gescheiden. Dit is de reden voor haar onafhankelijke karakter.

De Kangal is een trouwe en gevoelige hond voor vertrouwde mensen. Het is belangrijk de hond voorzichtig maar consequent te trainen, zodat zijn zelfstandig gedrag geen probleem wordt.