- Temperament: Kalm, Loyaal, Alert
- Maat: Groot
- Hoogte: 71-79 cm
- Gewicht: 40-55 kg
- Levensverwachting: 6-10 jaar
- Type vacht: Langhaar
- Kleuren: Zwart, Wit, Gestroomd, Fawn, Grijs, Rood
- Groep FCI: Windhonden
De Ierse wolfshond, ook wel Ierse wolfshond genoemd, is een van de grootste hondenrassen ter wereld. Qua grootte worden de zachtaardige reuzen alleen overtroffen door de Duitse Dog. Hoewel de naam het doet vermoeden, is de wolfshond niet nauwer verwant aan de wolf dan andere hondenrassen.
Karakter en kenmerken
De Ierse wolfshond is een door de FCI erkend hondenras op zich. Zij behoren tot FCI Groep 10 Sectie 2, de ruwharige windhonden.
De vacht van de Wolfshond is iets langer, ruw en hard. De vachtkleur kan zwart, wit, grijs, rood, reekleurig of gestroomd zijn. Volgens de rasstandaard zijn voor de Ierse Wolfshond dezelfde kleuren toegestaan als voor de Deerhound.
Zoals het een windhond betaamt, hebben Ierse wolfshonden een slank maar zeer stevig, goed ontwikkeld spierstelsel. Zij lijken niettemin zeer tenger voor hun lichaamsgrootte. Vrouwtjes bereiken een schouderhoogte van ten minste 71 cm, bij mannetjes is dat meer dan 79 cm. Ze bereiken een gewicht van ongeveer 40 tot 55 kg.
Ondanks hun imposante grootte heeft de Ierse wolfshond een zeer zachtaardig en kalm karakter. Hij is een zeer ontspannen en kalme hond en kan nauwelijks uit zijn kalmte worden gebracht. Daarom is hij ook zeer geschikt voor gezinnen met kinderen.
Maar de Ierse Wolfshond kan ongemakkelijk worden als het moet. Ze staan bekend om hun loyaliteit en moed. Deze rashonden zijn zeer waakzaam en wijken niet van de zijde van hun eigenaar. In geval van nood, zouden zij hun mensen verdedigen. Ze zijn in principe helemaal niet agressief, maar ze kunnen een gevaarlijke situatie goed inschatten.
De Ierse wolfshond werd in Ierland gebruikt voor de jacht op wolven. Later werd het ook gebruikt voor de berenjacht. Daarom hebben ze veel kracht, energie en een goed ontwikkeld jachtinstinct. Ze hebben elke dag veel beweging nodig. Het is het beste om hem ook de gelegenheid te geven voor een paar korte sprints.
Voor een windhond is rennen een echte basisbehoefte om hem voldoende in beweging te houden. Voor behendigheid en hondensporten, waar veel sprongen nodig zijn, is hij niet geschikt. Door de grootte en het gewicht, zouden zijn gewrichten te zwaar belast worden en snel verslijten. De Ierse wolfshond is zeer spaarzaam en past zich goed aan.
In principe kon hij dus ook in de stad worden gehouden. Op voorwaarde dat hij de kans krijgt om stoom af te blazen op een geschikte plaats. Voor het appartement is hij slechts voorwaardelijk geschikt, aangezien de grote dieren veel plaats nodig hebben. Als hij in een appartement zou moeten wonen, dan zou dit voldoende groot moeten zijn. Een tuin is een pluspunt voor het houden van Ierse Wolfshonden, maar het vervangt niet extensief wandelen en rennen.
De Ierse wolfshond schiet meestal goed op met andere honden. Door zijn kalme en goedmoedige aard, komt het zelden tot conflicten met andere honden. Niettemin moet hij, gezien zijn grootte en zijn sterke jachtinstinct, al vroeg worden gesocialiseerd en gewend worden gemaakt aan andere honden en andere dieren. Op die manier kunt u negatieve ervaringen in het dagelijks leven vermijden.
Ook de opvoeding moet in overeenstemming zijn met een hond van deze grootte. Als eigenaar moet je echter nooit overdreven streng of hard zijn. Wolfshonden zijn gevoelig en tegelijkertijd erg koppig. De uitvoering van commando’s kan wat langer duren, omdat hij eerst zorgvuldig de betekenis en het gewicht ervan moet nagaan. Hier is veel geduld van de eigenaar vereist. Maar als de Wolfshond eenmaal vertrouwen heeft gewonnen en een stevige band heeft opgebouwd, is zijn loyaliteit moeilijk te verslaan.
De juiste voeding
Met de voeding zijn er een paar dingen om te overwegen. Omdat de Ierse wolfshond erg groot is, heeft hij aanzienlijk meer voedsel nodig dan kleinere rassen. Maar niet alleen de hoeveelheid is belangrijk. Vooral in de puppyleeftijd moet niet op het dieet worden gespaard. De kleine wolfshonden groeien zeer snel en hebben daarvoor de nodige voedingsstoffen nodig.
Het voer mag niet met te veel lege energie worden gevuld, aangezien dit het gewicht en de groei van de honden negatief kan beïnvloeden. Als ze te zwaar worden voordat hun botten en gewrichten sterk genoeg zijn, kan dat later tot ernstige ziekten en misvormingen leiden. Voor jonge honden moet u, als u kant-en-klare voeding wilt gebruiken, een puppyvoeding kiezen die speciaal bestemd is voor zeer grote rassen. Het duurt tot 2 jaar voor een Ierse Wolfshond volgroeid is.
Een andere belangrijke overweging in de voeding van Ierse Wolfshonden is de verhouding tussen calcium en fosfor. Te veel fosfor in de voeding remt de absorptie van calcium. Dit leidt tot botverlies. Bij rassen die zo zwaar en groot zijn als de Ierse wolfshond, kan dit gevaarlijk zijn. Idealiter moet de verhouding tussen calcium en fosfor in evenwicht zijn. Dit komt omdat fosfor ook belangrijk is voor het lichaam.
Ierse wolfshond verzorging
De Ierse wolfshond is een vrij onderhoudsvriendelijke en zuinige hond. De lange vacht moet ongeveer een- tot tweemaal per week grondig worden geborsteld. Zoals bij andere honden moet u regelmatig de ogen, de oren en het gebit controleren. U kunt de ogen en oren voorzichtig afvegen met een zachte doek als ze vuil zijn geworden.
Warmte hoopt zich op in de hangende oren van Wolfshonden, die gewoonlijk een beetje naar achteren zijn gekanteld. Hierdoor ontstaat meer talg en wordt vuil afgezet in de oorschelpen en in het ingangsgebied van de gehoorgang. Om oorontstekingen te voorkomen, moet u dus regelmatig aandacht besteden aan de reinheid van de oren. U mag echter niet te diep in het oor gaan, anders riskeert u het oor en het trommelvlies te verwonden.
Na het wandelen, vooral als u door hoog gras of over velden hebt gelopen, moet u de vacht grondig op teken controleren. De lange vacht van de Wolfshond biedt veel schuilplaatsen voor de onwelkome parasieten.
Grote hondenrassen, zoals de Ierse wolfshond, moeten indien mogelijk geen trappen beklimmen. Idealiter zou hij gelijkvloers moeten wonen of een lift moeten hebben. Anders moet je hem de trap op dragen, maar dat kan problematisch zijn met een volgroeide wolfshond. Traplopen is problematisch omdat het de gewrichten overbelast en aandoeningen als heupdysplasie en artrose in de hand kan werken.
Rusttijden moeten sterk worden overwogen met een Ierse Wolfshond. Vooral jonge honden zijn soms erg overmoedig en overschatten hun kracht. Aangezien de beenderen en gewrichten nog niet zo stabiel zijn, moet de jonge hond tegen overbelasting worden beschermd.
De Wolfshond heeft een zeer kalm en bijna stoïcijns karakter. Daarom merken eigenaars vaak pas laat dat er iets mis is. Dit komt omdat de honden gewoonlijk alle pijn verdragen zonder het te laten merken. Ze houden dit vol tot het bijna te laat is. Daarom is het zo belangrijk voor eigenaars van Ierse Wolfshonden om hun honden goed in de gaten te houden. Elke verandering in gewicht, gedrag of beweging kan een aanwijzing zijn dat er iets mis is.
Geschikte accessoires
Voor de verzorging van de lange en vezelige vacht van de Wolfshond wordt aanbevolen een geschikte borstel voor langharige honden te gebruiken. Ontviltingskammen zijn ook goed, omdat ze de kleine knopen uit de vacht lang losmaken. Een matte vacht verhindert de huid te ademen en is een broedplaats voor ziektekiemen en parasieten.
Vanwege zijn grootte kan een verhoogde voerbak een verstandige aankoop zijn. Als de etensbak op de grond staat, moeten grote honden veel bukken om bij hun eten te kunnen. Als u uw wolfshond als puppy in huis neemt, is een in hoogte verstelbare voerbak een goed idee. U kunt dit aanpassen aan de grootte van uw opgroeiende wolfshond.
Wolfshonden zijn niet overdreven speels en, zoals greyhounds, zijn ze niet erg op voedsel gericht. Ze genieten echter wel van een bal om achteraan te jagen of een snack als beloning. Een ballenwerper voor honden zou een geweldig idee zijn voor u met een tuin.
Oorsprong & Geschiedenis
De Ierse wolfshond is een zeer oud hondenras. Er is weinig bekend over de precieze oorsprong. Volgens de overlevering zou het ras al meer dan 7000 jaar bestaan. Al in het oude Egypte zouden mensen zeer grote windhondachtige honden hebben gehouden.
Men denkt dat deze 3000 jaar voor Christus door de Kelten naar Ierland zijn gebracht. Archeologen hebben bij opgravingen in de streek rond Engeland, Wales en Ierland de resten van zeer grote windhonden gevonden. Dit kunnen Ierse Wolfshonden zijn geweest, of tenminste één van zijn voorouders. De botvondsten wijzen erop dat de dieren een schouderhoogte hadden van 71 cm of hoger.
In de oudheid en in de Middeleeuwen mochten alleen edelen de Ierse wolfshond houden. Hij was dus een echt statussymbool. Maar door hun grootte, kracht en uitgesproken moed, waren de honden meer dan dat voor hun eigenaars. Vaak werd de Ierse wolfshond beschreven als een loyale soldaat of dappere krijger. In vele sagen en legenden wordt het speciale karakter van de Ierse wolfshonden bijzonder benadrukt.
De Ierse wolfshond was een uitstekende jachthond en zeer populair in die dagen. Hij werd gebruikt voor de jacht op groot wild, zoals beren, wolven of zelfs elanden. Toen echter de vuurwapens werden uitgevonden, werd de Ierse wolfshond steeds minder belangrijk als jachthond.
Het ras werd steeds minder vaak gehouden, omdat het geen doel meer diende. De Ierse wolfshond was in gevaar om uit te sterven. Rond het midden van de 17e eeuw werd het bij wet verboden de Ierse wolfshond uit Ierland te exporteren, omdat er nauwelijks nog honden van dit ras over waren.
Uiteindelijk begon men in het midden van de 19e eeuw het ras in Ierland nieuw leven in te blazen. Voor dit doel werden de laatste wolfshonden gekruist met andere rassen zoals Deerhound, Duitse Dog en Borzoi. Het resultaat van deze fokpogingen is de Ierse wolfshond, zoals die vandaag de dag officieel wordt erkend. Vergeleken met de originele Wolfhound, is de huidige iets sterker en groter.