Ooit afgevraagd hoe het is om mij te zijn? Een fokker? En het opvoeden van een nest pups? Ik doe het nu al 35 jaar. Ik krijg nooit genoeg van het wonder van het hele proces!!! Laat me je een kijkje geven in MIJN leven met een nestje pups, zodat je het weet! Omdat ik een fictieschrijver ben, schrijf ik het vanuit het perspectief van de pup! (Ik zou je een lange technische beschrijving kunnen geven, maar wat zou dat voor lol zijn???)
Week voor ik geboren word:
“Het is een beetje vol hier… we zijn met z’n zevenen! Maar wat is het warm. Af en toe voel ik een beweging tegen me, maar daar ben ik aan gewend. Mijn tweede mama, we zullen haar “Mama 2” noemen – Donna, is een speciaal dieet aan het afwerken voor mijn mama dat haar zal helpen haar melk deze week binnen te krijgen, en om zeker te zijn dat ze goed voorbereid is om ons allemaal te voeden vanaf het moment dat we geboren worden. Ik heb honger… Mamma2 heeft ons verwarmingskussen aangezet ter voorbereiding van onze box om ons de eerste twee weken op de perfecte temperatuur te houden terwijl we onze eigen lichaamstemperatuur nog niet kunnen regelen. Momma2 brengt veel speciale tijd door, waarvan ze zweert dat het “instinctief” is, met elke moederhond waar ze mee werkt, zodat ze zich speciaal verbonden voelt met haar behoeften tijdens de geboorte en het “ouderschap”.
Geboorte-dag:
“Er gebeurt iets. Ik ben een beetje duizelig. Mam is aan het graven en nestelen en gooit ons hier een beetje rond-goed dat we knus zitten. Uh-oh, mijn ‘luchtbel’ beweegt…ik ben….whoa…….wat was dat? Hé! Het is koud, wat is dit? Mijn neus is koud, mijn borst doet iets raars, is dit lucht? Ik huil omdat ik geschrokken ben van mijn nieuwe omgeving. Ze zijn niet warm zoals bij mama, maar ik kruip en gebruik mijn nieuwe ‘snuffel’ om mijn weg naar haar te vinden zodat zij me warm kan houden! Ze nestelt zich tegen me aan en plotseling zit er iets in mijn mond-ooooo-melk-en het is WARM. Ik drink diep – mijn rommelende buik komt tot rust.
Mama 2 is nog steeds druk bezig met het klaarzetten van onze “Nutri-drops” en probiotica en vitamine B12 die we allemaal krijgen als we buiten komen, zodat we veel energie hebben om te voeden en al die colostrum binnen te krijgen die we nodig hebben en die alleen de eerste 24-48 uur wordt aangemaakt. Ze maakt de kamer klaar, controleert de benodigdheden voor de geboorte (schaar om navelstrengen door te knippen, flosdraad om ze af te binden, jodium om te ontsmetten, oxytocine (alleen als het nodig is), babyflesjes, en supplement (geitenmelk). Er wordt zachte muziek gespeeld. Er wordt zachtjes gepraat en gezongen. De lichten staan laag waardoor mama zich veiliger voelt en klaar om ons eindelijk naar buiten te laten. Momma2 sleept haar bedje de kamer in en gaat bij Momma liggen. Mamma ontspant zich. Momma2 is zich aan het installeren voor de nacht (dat is wanneer wij meestal geboren willen worden).
Een twintigtal minuten later word ik van de tepel afgetrokken waar ik van genoot, als Mamma opspringt om wat Mamma2 ‘weeën’ noemt, te krijgen – ze helpen ons door het geboortekanaal te bewegen – elk in onze eigen kleine warmwaterzak. Ik ruik om Mamma te vinden en blijf in de buurt als ik een andere pup in de buurt ruik. Ik heb een zusje! Zij en ik ruiken en vinden elkaar en blijven dicht bij elkaar en bij Mamma. Momma2 zingt en praat zachtjes tegen mijn Momma om haar te laten weten dat ze er is. Mamma ontspant zich weer. Mijn zusje en ik voeden nog wat meer. Mijn buikje raakt vol. Ik heb het warm. Ik ben blij.
Momma2 schrijft elke bevalling op en de tijd tussen de bevallingen en weeën om er zeker van te zijn dat het goed gaat met Momma, en dat geen van ons vast komt te zitten of moeilijk klaarkomt. Mamma2 weet dat ze Mamma’s dieet een week van te voren moet veranderen zodat we niet TE groot zijn, en niet vast komen te zitten-terwijl ze Mamma’s en onze voedingsbehoeften bijhoudt. Momma2 en Momma weten dingen. Ik ben blij dat ze weten wat ze doen. Ik hou gewoon van deze melk! Dit hele borstvoeden en slapen ding lijkt een paar uur door te gaan als onze groep groeit. Nu kan ik zo ver kruipen als ik wil in de ‘pluisjes’ van de anderen en warm en comfortabel blijven. Onze temperatuur, vochtigheid en ‘werpkist’ worden per minuut in de gaten gehouden zodat ze perfect zijn voor ons om te gedijen.”
Week 1:
Ik slaap en voed me de hele dag. Mamma maakt me schoon en houdt onze doos netjes en schoon samen met Mamma2. Ik hou van het gevoel als ze me zachtjes likt. Ze duwt me terug naar een tepel als ze klaar is met mijn bad. Het is warm, ik heb honger, en ik slaap. Mamma heeft haar voedselinname nu verhoogd en eet nu tweemaal zoveel als voor onze geboorte – ze moet eten voor acht!!! Mamma 2 zorgt ervoor dat Mamma ’s morgens en ’s avonds te eten krijgt zodat ze altijd gehydrateerd en sterk is om ons te voeden. Dat is haar enige taak op dit moment. Momma2’s taak is om ons als een waakhond in de gaten te houden en ervoor te zorgen dat we zoveel mogelijk te eten krijgen zonder dat er iemand aan de kant wordt geschopt (ik heb een broer die HUGE is en me soms van mijn tepel stoot. Ik zoek gewoon een andere!) Zachte muziek speelt. Het is stil. De kamer is vredig. Mama 2 controleert constant.
Week 2:
Niet veel om jullie over te informeren. Ik geef borstvoeding en word behoorlijk groot. Ik kan het zien want ik moet harder werken om te kruipen waar ik heen moet! Ik gebruik mijn neus om te weten in welke richting mijn mama en nestgenootjes zijn. Het is de bedoeling dat ik deze week mijn oogjes open, wat ergens tussen dag # 11 en dag # 16 kan zijn. In het begin gaan de ooghoeken open en kan ik niet veel zien. Dan elke dag gaan ze meer en meer open en zie ik licht! Dit is nieuw! Voorlopig is het nog bewolkt, maar ik kijk in de richting van geluiden omdat mijn oren ook open gaan, en ik kan zien uit welke richting geluiden komen. Ik weet nog steeds niet veel van Mamma2, want ze pakt ons alleen op om te kijken hoe het met ons gaat, om tegen ons te kirren, om ons zachtjes te laten kennismaken met verschillende manieren om ons vast te houden. Ik kan haar nog steeds niet zien. Als onze oogjes opengaan, kijkt ze ons glimlachend aan en roept uit: “Welkom op de wereld!!!” Dat vind ik leuk. De komende week begin ik vormen en gezichten te zien. Ik kan niet wachten!” Aan het eind van week 2 kunnen we ook onze eigen lichaamstemperatuur vasthouden!
Week #3:
Ik zie nu ALLES-ik kan mama zien- dus probeer ik haar nu achterna te lopen! Ik “spring” soms een beetje bij een gezicht heel dicht bij mij omdat dit “zien” ding nieuw voor mij is. Ik begin op mijn broertjes en zusjes te knabbelen nu mijn tandjes in mijn tandvlees beginnen te prikken. We beginnen met elkaars oren, staart en benen te spelen. We voeden nog steeds… maar iemand (ik vermoed Momma2) heeft een kom in onze doos gezet met wat melk! Het was moeilijk om te navigeren met likken in plaats van zuigen, maar ik probeerde het en het was goed! Mamma2 zegt: “Het is tijd voor ‘grote honden’ eten binnenkort. Dit is nog maar een begin.” Als ik de komende week tandjes krijg en mijn nagels ook groeien, begint Mamma dat op te merken en Moeder Natuur vertelt haar dat het tijd is om te beginnen met spenen (ze kan rood en geïnfecteerd worden als we haar te veel krabben op deze leeftijd – dat willen we niet). Momma2 let ook op de tekenen en helpt Momma het GRADELIJK te doen zodat het makkelijk is voor ons en haar, en zodat ze geen mastitis krijgt. Ik heb mijn eerste “ontlastingstest” gehad om zeker te zijn dat ik geen parasieten heb. Mamma wordt ook gecontroleerd. Zo blijven we allemaal gezond en krijgen we goed en vet, en alle voedingsstoffen uit ons eten.
Week 4:
Hallo vanuit de werpkist! We tuimelen, spelen, blaffen, grommen (speelgrom) de hele dag door en slapen. Wat een lol! We zitten nu in een grotere doos, zodat we kunnen SPELEN!!! Soms zijn de puppytandjes scherp en als de onderkant van mijn oor tijdens het spelen wordt afgebeten, doet dat pijn! Ik gil en mijn zus geeft me een blik die bijna zegt “Het spijt me.” We leren dat als je anderen bijt, ze “OUCH!” zeggen. Dat willen we niet doen! Mamma 2 rent naar binnen en controleert ons allemaal. We staren haar aan. Ze glimlacht, zegt iets met een zangerig stemmetje, en gaat de honden afwassen bij de gootsteen. We zijn deze week begonnen met het eten van wat zachter voedsel, Mamma2 stopt het elke dag in onze doos om er aan te wennen terwijl we beginnen te spenen van Mamma. We eten uit een bakje en geven nu nog borstvoeding. Maar we vinden de voerbak fijn, want zo kunnen we veel sneller eten!” Eten, eten, eten. Dat is wat ik wil. Oh en knuffels. Ik praat nu de hele tijd tegen Momma2 en blaf als ze voorbij loopt – misschien heeft ze wel eten.
Week 5:
We zijn klaar om echt te spenen in deze komende week of zo! Mamma komt ons af en toe een ‘slokje’ geven. Ze weet dat we nu van ons eten houden. Maar ze krijgt pijn van onze scherpe tanden en nagels dus ze kijkt er naar uit dat we gespeend worden. Dit is natuurlijk en normaal. We zijn niet gewond. We zullen het leuk vinden om Mamma te zien, maar nu vinden we het leuker om met elkaar te spelen-en met een paar mensen die op bezoek komen nu we wat groter zijn (familie, vrienden en personeel)-ons immuunsysteem is nog in ontwikkeling en we hebben onze inentingen nog niet gehad, maar Mamma2 is ons immuunsysteem al aan het opbouwen met wat er in die kom zit. Ik weet niet wat het is, maar ik word GROOT!!! Mijn oren en voeten groeien nu. Ik lijk op een Teddybeer. Ik hou ervan om vastgehouden te worden. Ik hou van eten. (Ik heb net ontdekt dat ik een Lab ben… nu snap ik het… LOL)
Week 6:
We spenen deze week en de rest van onze tijd samen wordt besteed aan het leren van nieuwe geluiden, voorwerpen, rennen op nieuwe oppervlakken, blootgesteld worden aan nieuwe dingen om mee te spelen en rond te navigeren. Mijn wereld wordt groter en hoewel ik klaar ben voor de ‘grote wereld’, moet ik mijn eerste inentingen krijgen voordat ik naar mijn nieuwe huis kan. De dierenarts komt binnenkort langs om ons te controleren! Ik ben weer gecontroleerd of mijn buikje gezond is en mijn afspraak met de dierenarts staat gepland. Ik blaf, maar heb geleerd dat Momma2 niet reageert als ik dat doe. Ze heeft me al laten zien dat stil zijn haar aandacht krijgt en ze geeft me klopjes op mijn hoofd en roept me “braaf meisje!” Sommigen van ons hebben bijnamen – ze verzint zelfs liedjes met onze namen erin en zingt die terwijl ze ons eten maakt en onze kamer schoonmaakt – we vinden dat geweldig en dansen terwijl ze zingt! Als het warm is, gaan we op dagen boven de 65 graden voor korte periodes naar buiten. Als het echt lekker buiten is krijgen we onze schaduwrijke “hut” en grasveld voor een paar uur op het mooiste moment van de dag. Oh wat stinkt het! Oh wat leuk om te rennen en rennen en rennen! Ik zie ook vogels en andere dieren en ben zo nieuwsgierig. Ik mag niet bijten. Ik word gecorrigeerd door mama2 en dat leer je ook! Speelbijten mag ik gewoon doen met mijn nestgenootjes-maar niet met jouw tenen of vingers-ik leer het nog wel.
Week 7:
Lijkt veel op week 6, alleen wordt mijn wereld groter en interessanter nu mama 2 ons beetje bij beetje aan meer nieuwe dingen blootstelt. Ik hou van deze nieuwe wereld. We verhuizen deze week allemaal naar ons ‘grote speelhok’ zodat we het grootste deel van de dag een grote speelruimte binnen hebben (of bij slecht weer) maar onze tijd buiten is beperkt en in een veilige ex-pen zodat we niet de verkeerde dingen in onze monden stoppen, zegt Momma2. Ik heb deze week geleerd om ‘stil te zijn’ en dat ik van blaffen niet opgepakt wordt. Mamma2 traint ons en doet dat al bijna 3 weken. We wisten het alleen nog niet! (pssst…ze probeert het jullie makkelijker te maken!)
Week #8:
Ik ben klaar voor mijn nieuwe thuis en kan niet WACHTEN om mijn nieuwe familie te ontmoeten! Hoewel Momma2 een beetje verdrietig zal zijn, weet ze dat ik meer aandacht zal krijgen als de ‘enige’ in een gezin dan proberen aandacht te geven aan alle zeven van ons. Dus ze stelt zichzelf gerust dat we een nieuw avontuur tegemoet gaan en dat mijn nieuwe familie al een hele tijd op ons zit te wachten. Soms wel zes maanden of langer. Nu begint het volgende hoofdstuk in mijn leven. Misschien zal het met JOU zijn!
Ik hou zeker van chocolade en zwart, maar ik HOU van mijn gele! -Donna Stanley, Endless Mt. Labradors
*Note: Zoals je waarschijnlijk al gelezen hebt op onze site, is ons EML programma in de loop der jaren gegroeid- en Donna heeft anderen geleerd hoe ze op de juiste manier puppy’s moeten grootbrengen, zodat we meer van jullie die op zoek zijn om je familie te laten groeien, kunnen huisvesten, terwijl de fokker niet opbrandt! 🙂 Dit proces dat je hierboven leest, is de manier waarop elk van onze puppy-opvoeders nesten grootbrengt! Of het nu onze Felicia, Lindy, of andere lieve vrienden door de jaren heen zijn. 🙂 Dus maak je geen zorgen, elke Endless Mt pup wordt goed en liefdevol opgevoed en gesocialiseerd, om ze zo goed mogelijk voor te bereiden op hun forever homes!