Terwijl John Johnson zijn tuin verzorgde, zag hij een vreemd object aan de rand van de tuin. Een verweerde emmer rustte onopvallend te midden van de groene omgeving. Wat John’s aandacht trok, was de discrete, dubieuze beweging in de blauwe emmer.
Behoedzaam naderbij keek hij naar binnen en ontdekte vier haarloze pups die zich tegen elkaar aan nestelden. Hun gejammer kwam uit de emmer en trok aan Johns hart. Hoe kwamen deze onschuldige wezens in zijn achtertuin terecht?
Zonder aarzelen riep John zijn familie bij zich. Gezamenlijk dachten ze na over de volgende acties. De beslissing was unaniem – ze hadden professionele hulp nodig. Een telefoontje naar Animal Services riep een inspecteur naar hun drempel. Rebecca, een doorgewinterde examinator met een hart dat net zo medelevend is als haar vastberadenheid, arriveerde snel. Ze kon haar ogen niet doorgronden toen ze in de emmer tuurde. Een kwartet van bijna haarloze puppy’s die onophoudelijk krabden, begroetten haar met een tragische harmonie van gejank. Het was duidelijk dat ze in de steek waren gelaten, aan hun lot overgelaten in de achtertuin van de Johnsons.
Rebecca schepte ze voorzichtig op en bracht ze met spoed naar de dichtstbijzijnde dierenarts. De toestand van de puppy’s sprak van nalatigheid en tegenspoed. De aanbevolen behandeling was zwaar maar essentieel. Dagelijkse medicinale baden en antivirale medicatie waren nodig om de pups te laten genezen. De Johnsons, die een onvoorziene band vormden met deze hondenkrijgers, wachtten nerveus tot de pups beter werden.
Naarmate de tijd verstreek, veranderden de vasthoudende puppy’s! Ze herstelden van hun infecties en de voorheen haarloze pups veranderden in gezonde en gelukkige kleine bolletjes vacht. Hun ogen glinsterden, opgewonden om met elkaar en het personeel van de kliniek te spelen. De Johnsons lieten zich inspireren door de moedige puppy’s. Nu het ergste achter de rug was, was de volgende stap het vinden van een zorgzaam thuis voor de puppy’s. De Johnsons boden zich vrijwillig aan om de kleine roedel op te vangen totdat ze hun eeuwige familie vonden. We zijn zo trots op deze puppy’s, en de Johnsons, omdat ze nooit opgeven!