Toen een gezin een hond met de naam Baby adopteerde, was iedereen enthousiast om hem een officieel familielid te maken. De puppy werd constant verzorgd en kreeg op verzoek knuffels en kusjes. Er werd met hem gespeeld en hij maakte dagelijks vrolijk wandelingen. Baby raakte gewend aan een mooi leven met zijn menselijke ouders en zijn menselijke broer of zus genaamd Mark. Mark was een intelligente jongen en verdiende al snel een studiebeurs voor een eersteklas universiteit. Toen het tijd was om naar school te gaan, nam Mark afscheid van zijn ouders en van Baby, die hij vreselijk zou missen.
Mark raakte betrokken bij school en kwam zelden thuis om op bezoek te komen. Maar toen hij dat deed, zorgde hij ervoor dat hij tijd met Baby doorbracht. Na zijn afstuderen nam Mark een baan aan die ver weg was en had hij geen tijd om naar huis te komen om hem te bezoeken, behalve af en toe een vakantiebijeenkomst. Toen sloeg het noodlot toe: beide ouders van Mark kwamen om bij een ongeluk, waardoor Baby er helemaal alleen voor stond.
De nu tienjarige hond trok al snel bij Mark in en ze probeerden allebei hun relatie nieuw leven in te blazen. Het kostte tijd en moeite, maar uiteindelijk kwamen ze in het ritme van de dingen. Mark nam Baby elke ochtend voor het werk mee op dagelijkse wandelingen, wat Baby’s favoriete moment van de dag was. Maar op een ochtend ging het niet zoals verwacht.
Mark had een belangrijke vroege vergadering op het werk en verslapen zich. Hij gaf Baby te eten, maar toen de hond Mark in de weg stond en met kwispelende staart wilde gaan wandelen, schreeuwde Mark tegen hem. Hij zei tegen Baby dat hij moest gaan liggen en Baby, verslagen en overstuur, kroop in zijn bed met zijn staart tussen zijn benen. De uitwisseling doorzeefde Mark met schuldgevoelens. Hoewel Mark’s ochtendvergadering succesvol was, sleepte zijn dag zich voort en voelde hij zich vreselijk. Toen de werkdag erop zat, kwam hij met gebogen hoofd thuis. Hij wist dat hij wreed was geweest tegen Baby, die het niet verdiende.
Maar verbazingwekkend genoeg, toen Mark aan het eind van de dag de deur opende om naar binnen te gaan en zich te verontschuldigen bij Baby, begroette de hond hem zodra hij de sleutel in het slot hoorde gaan. Hoewel Baby waarschijnlijk vergat wat er die ochtend was gebeurd, zal Mark dat nooit doen. Zie je, de liefde en loyaliteit van een hond zijn de grootste geschenken die nooit als vanzelfsprekend mogen worden beschouwd. De man leerde zijn lesje en was nooit meer onaardig tegen Baby.