Zes maanden na zijn uitzending naar Afghanistan, pakte Spc. Alec Alcoser de leiband van zijn hond en verliet de kazerne. Het was een missiedag, en Alcoser en zijn partner, een Duitse herder genaamd Alex, zouden zich melden voor dienst. Ze werkten al maanden samen en hadden al een hechte band. Ze sliepen in hetzelfde bed, genoten van hun vrije tijd samen, en stonden altijd voor elkaar klaar. Op die dag werd hun vriendschap op de proef gesteld.
Op de hoek van een straat zagen Alcoser en Alex een Afghaan naar hen toe lopen. Voor ze het wisten, was er niets dan pijn en verwarring. Alcoser en Alex werden van dichtbij geraakt door de ontploffing van de zelfmoordenaar. De explosie leidde tot een vuurgevecht, en de soldaat en zijn hond kwamen er middenin terecht. Ernstig gewond, kon Alcoser niets anders doen dan wachten tot het einde. Zijn hond week nooit van zijn zijde.
De aanval doodde Afghaanse en Tsjechische soldaten en liet zowel Alcoser als Alex achter met traumatische verwondingen. Alcoser had meerdere gebroken botten, waaronder zijn armen en benen, en was op 30 procent van zijn lichaam door granaatscherven getroffen. Artsen meldden ook dat hij een licht hersenletsel had. Herstellen was zijn nieuwe prioriteit, maar er was iemand anders aan wie hij niet kon stoppen met denken.
Tijdens de explosie raakte Alex gewond naast zijn partner en medesoldaat. De hond moest zijn linker achterpoot laten amputeren en werd uit dienst genomen. Terwijl Alcoser aan het herstellen was in een veteranen revalidatiecentrum, was Alex op Joint Base San Antonio-Lackland aan het leren hoe te lopen met drie poten. Halverwege hun herstel, werd Alex eindelijk herenigd met Alcoser in de hoofdstad van het land. Zowel Alcoser als Alex ontvingen Purple Hearts voor hun heldenmoed tijdens hun dienst. Ze genoten van de tijd die ze samen hadden, maar die tijd kwam snel tot een einde.
Hun scheiding was echter slechts tijdelijk. De soldaat en zijn hond hadden onlangs nog een hartelijke reünie in een revalidatiecentrum in Texas. Alcoser veegde tranen uit zijn ogen toen Alex dichtbij kwam om zijn beste vriend te begroeten. Ondanks alles wat er overzee gebeurde, bleven de twee Purple Heart ontvangers standvastige vrienden.
Alcoser moet nog maanden revalideren, maar de dokters vertrouwen erop dat hij volledig zal herstellen. Hij loopt al, en hij kijkt er naar uit om zijn land weer te gaan dienen. In de tussentijd concentreert Alcoser zich op het beter worden voor zijn vrouw en zoontje. Er is nog iets anders dat hem motiveert: hij wil Alex officieel deel laten uitmaken van zijn gezin. Het duo heeft Afghanistan overleefd door als een team te werken, en nu zijn ze klaar om permanent samen te zijn.
Update:
iHeartDogs heeft onlangs contact opgenomen met Alec om te zien of hij in staat was om Alex een permanent lid van zijn familie te maken. We zijn blij te kunnen melden dat hij in staat was om Alex een thuis bij hem te geven! Beiden zijn wonderbaarlijk hersteld en leven gelukkig samen!
h/t: Fox News
Aanbevolen afbeelding via Facebook/Mike Roda