Toen reddingswerkers van Sidewalk Specials Noah vonden, verwachtten ze een wrede, agressieve hond. In plaats daarvan ontdekten ze een bange, zachtaardige ziel die wanhopig behoefte had aan liefde en zorg. Het gerucht ging dat Noach gemeen was, en dat hij daarom ongewenst was en buiten werd gehouden. Maar niets is minder waar! De pup had een nieuwe start in het leven nodig en mensen die vertrouwen in hem hadden. Zijn eigenaar had hem jammerlijk in de steek gelaten en hem achtergelaten om te rotten in de tuin terwijl hij doorging met zijn bedrijf. Noach was geen bijzaak; Er werd helemaal niet aan hem gedacht!
Noah werd gevonden in een vieze, krappe kennel met nauwelijks bewegingsruimte. Het was duidelijk dat niemand de kennel al lang meer had schoongemaakt en Noah was doodsbang. Reddingswerkers moesten hem aanlijnen en hem voorzichtig uit zijn gevangenis trekken, omdat hij te bang was om alleen te bewegen. Ze vroegen zich af of hij wel kon lopen, gezien zijn bevroren toestand.
Ze brachten hem meteen naar de dierenkliniek. Het eerste wat de dierenarts deed, was Noah artritismedicatie geven. De arme hond leed aan ouderdom, een slecht dieet en ijskoude winters die zijn tol hadden geëist van zijn botten. Zijn vergevorderde en onbehandelde artritis bezorgde hem hevige pijn. Noah kreeg toen een bad, waarschijnlijk de eerste van zijn leven, waardoor hij veel beter rook en zich meer op zijn gemak voelde.
Gedurende de hele redding en tijd bij de dierenarts veroorzaakte Noah geen enkel probleem. Zijn lieve, zachtaardige houding maakte duidelijk dat iemand daarbuiten deze oude ziel een liefdevol thuis zou willen geven. Die persoon bleek een vrouw genaamd Jacqui te zijn, die al verschillende oudere honden had geadopteerd en een “bejaardentehuis” voor hen had gebouwd. In die tijd had ze vijf honden en toen ze Noah zag, wist ze dat ze hem aan haar gezin wilde toevoegen. Aanvankelijk maakte ze zich echter zorgen of ze wel voor hem zou kunnen zorgen, gezien zijn toestand.
Noach was nauwelijks mobiel en zat vol pijn. Hij was ook gevoelig op bepaalde gebieden, waardoor het een uitdaging was om zijn medicatie toe te dienen. Maar na een paar weken begon de vrouw te wennen aan wat Noah nodig had, en het werd gemakkelijker. Noah begon de andere honden in huis te imiteren en voelde zich meer op zijn gemak in zijn nieuwe omgeving.
Na verloop van tijd veranderde Noah in een vrolijke, speelse hond. Hij volgde zijn nieuwe moeder overal en vond het heerlijk om achter haar bureau te zitten terwijl ze werkte. Noah’s mobiliteit verbeterde aanzienlijk en hij bloeide op in zijn nieuwe huis. Jacqui ‘houdt zielsveel van hem’ en ze kan zich geen leven zonder hem voorstellen nu hij deel uitmaakt van het gezin.
Dankzij redders en geweldige mensen zoals Jacqui kunnen ongewenste honden zoals Noah hun gouden jaren beleven, omringd door liefde en genegenheid. We zijn je eeuwig dankbaar!