Gegrepen door een diep trauma verborg ze zich in de omhelzing van de muren

Kita, een hond die op een uitgestrekt stuk land werd ontdekt, werd bij de redding gehuld in een staat van verbijstering en angst. Gewend om alleen te overleven, was het concept van het ontvangen van oprechte zorg en mededogen van mensen haar vreemd. Ze was niet in staat om het idee te begrijpen dat deze vreemdelingen haar niet alleen voedsel en een veilige haven boden, maar ook een kans om opnieuw te beginnen. Overweldigd door de abrupte verandering in haar omstandigheden,

Kita nam haar toevlucht tot een coping-mechanisme dat diep geworteld is in dieren onder stress – ze trok zich terug in zichzelf en sloot zich emotioneel effectief af. Deze reactie markeerde het begin van haar herstelreis, een pad vol ontberingen en emotionele onrust. Toen ze getuige waren van Kita’s strijd, werden haar redders geconfronteerd met de hartverscheurende realiteit van haar pijn, een grimmige herinnering aan de diepe littekens die verwaarlozing en verlating kunnen achterlaten op een kwetsbare ziel.

Screenshot via YouTube

Toen Kita eenmaal naar haar pleeggezin was gebracht, krulde ze zich op tot een kleine bal. Ze maakte zich zo klein dat ze zich tussen de muren kon wurmen. Als Kita van die plek kwam, ging ze zitten en staarde in de hoek van de kamer. De muren waren haar schild, haar barrière, haar bescherming. Het was hartverscheurend.

Haar pleegmoeder legt in de onderstaande video uit dat zelfs toen ze uiteindelijk de moed verzamelde om de hoeken van haar huis te verlaten, ze uit het raam staarde alsof ze daar niet thuishoorde. Kita was in een warm huis, met alles wat ze nodig had, maar ze had niet het gevoel dat ze het verdiende. En toen haar pleegmoeder haar mee naar buiten nam om haar behoefte te doen, verstijfde ze. Ze was zo doodsbang voor het buitenleven – het was alsof ze flashbacks had naar haar worstelingen op dat grote stuk land, ervan overtuigd dat ze daar weer zou eindigen.

Screenshot via YouTube

Maar niemand gaf Kita op, nooit meer! Kita komt niet zomaar langs, ze ontwikkelt zo’n sterke liefde voor haar pleegouders dat wanneer ze het huis verlaten, ze alle dingen verzamelt die naar hen ruiken, zodat ze nog steeds ‘bij hen kan zijn’. Wow Kita, kijk eens hoe ver je bent gekomen. Haar verhaal en vooruitgang is een verhaal van kracht, aanbidding en succes. Ontdek het zelf in de onderstaande video!

Gelieve te ‘DELEN’ om dit verhaal door te geven aan een vriend of familielid

Klik hieronder op ‘DELEN’ om het door te geven aan een vriend of familielid!