Gastro-intestinale Dysmotiliteit Bij Honden

Gastro-intestinale Dysmotiliteit is een multifactoriële ziekte die een spectrum van stoornissen omvat die de enterische neuromusculaire coördinatie verstoren, gekenmerkt door abnormale zwakte, of coördinatie of snelheid van de spieren van de maag, slokdarm, en de dikke darm, en/of dunne darm.

Bij intestinale dysmotiliteit lijken twee factoren een rol te spelen. Het zijn problemen met de zenuwsignalen die de spieren bereiken (neuropathie) en spierzwakte in de darmen (myopathie) of vaak kunnen beide factoren aanwezig zijn. Een vertraagde transitietijd van de darmen is het gevolg van ernstige intestinale dysmotiliteit.

Deze aandoening, ook wel motiliteitsdysfunctie en colonpseudobstructie genoemd, kan ook gepaard gaan met chronische ontsteking van het maagdarmkanaal van de hond, gekenmerkt door de aanwezigheid van ontstekingscellen (chronische enteropathieën) die niet in verband kunnen worden gebracht met andere mogelijke gezondheidsaandoeningen.

De voortdurende ontsteking beschadigt het darmkanaal en binnen het darmkanaal, en er ontstaat een allergisch-achtige reactie. Deze ontsteking belemmert het verteringsproces en de opname van voedingsstoffen, die op hun beurt leiden tot andere gezondheidsproblemen.

Maagdarmmotiliteitsaandoeningen kunnen zowel primair (myopathisch of neuropathisch, die sporadisch of erfelijk kunnen zijn) als secundair aan geneesmiddelen en een aantal systemische ziekten zijn. Gastro-intestinale motiliteitsstoornissen kunnen zich presenteren met een schijnbaar intestinaal pseudo-obstructiesyndroom of onbeduidende symptomen die andere “functionele” gastro-intestinale aandoeningen nabootsen, of gewoon asymptomatisch blijven.

Dieet Management:

1. Overschakelen op een dieet dat leidt tot antigene modificatie (bijv. eiwithydrolysaat, nieuwe eiwitbron.
2. Uitsluitingsdieet: Verwijdering van ingrediënten waarmee een hond eerder in aanraking is gekomen.
3. Een zelfgemaakt uitgebalanceerd dieet is een alternatief voor commerciële diëten.

Antibiotica: Metronidazol, tylosine, of oxytetracycline

Anti-inflammatoire en Immunosuppressieve Therapie: Prednisolon of prednisone, Cyclosporine, Chlorambucil, Budesonide, of Sulfasalazine.

Vitamine B12 Suppletie: Deze belangrijke vitamine is essentieel voor de groei, de hematopoëse en de celreproductie.

Injectie: 50 mcg/kg/2 weken, oraal: 100 tot 200 mcg/kg eenmaal daags.

Wanneer verandering van dieet een goede respons geeft, kan dat bepaalde dieet enige tijd worden volgehouden, zolang het evenwichtig is.

Gastro-intestinale Dysmotiliteit als gevolg van de erfelijke afwijking kan worden voorkomen door te stoppen met het fokken van aangetaste honden, zodat het risico van het doorgeven van de aandoening aan de volgende generatie wordt afgewend.

Er is geen ras dispositie.

Basenji, Boxer, Franse Bulldog, Border Collie, Duitse Herder, Ierse Setter, Noorse Lundehund, Rottweiler, Soft Coated Wheaten Terrier, Yorkshire Terrier, Weimaraner

1. Causes:

De oorzaak van gastro-intestinale dysmotiliteit is nog niet goed begrepen. Het lijkt inderdaad verschillende oorzaken te hebben. Wat ook de oorzaak moge zijn, het resultaat is een ontsteking van het darmslijmvlies.

• Genetica
• Abnormale immuunrespons als gevolg van een bacteriële of parasitaire infectie (Coli, Giardia, of Salmonella).
• Overgevoeligheid voor een specifiek voedingsmiddel.
• Omgevingsfactoren
• Het mucosale immuunsysteem en immuunreacties.

2. Morbidity:

Hoewel de symptomen van gastro-intestinale dysmotiliteit vergelijkbaar zijn met inflammatoire darmziekten (IBD) en prikkelbare darm syndroom (IBS). Gastro-intestinale dysmotiliteit is anders dan IDB en IBS.

3. Sterfte:

Overlijden door gastro-intestinale dysmotiliteit is ongewoon.

4. Diagnose:

• Abdominale röntgenfoto
• Gecomputeriseerde tomografie
• Gastro-intestinale transit studies
• Barium dunne darm serie
• Darmbiopsies: Inclusief slijmvliesbiopten van de maag, de twaalfvingerige darm en/of de ileum (ileostomie).
• Antroduodenale manometrie

5. Prognose:

In de meeste gevallen is gastro-intestinale dysmotiliteit een tijdelijke aandoening en is het beheersbaar met de juiste behandeling. Volledig herstel is mogelijk en men is meestal in staat om door te gaan met de dagelijkse activiteiten.

Neem onmiddellijk contact op met uw dierenarts, als u een van de volgende dingen opmerkt:

1. Chronisch braken
2. Chronische diarree
3. Honden met een verminderde voedingswaarde die intraveneuze voeding nodig hebben.

De 5 regels van dieetbeheer:

• Stel een plan op voor dieetverandering.
• Plan uw menu’s rekening houdend met de voedingsbehoeften.
• Zoek altijd naar een evenwichtige voeding rekening houdend met de energiebehoeften.
• Overleg met uw dierenarts en bied het juiste voer aan.
• Ken uw kansen; denk na over welk voedsel u moet vermijden.

Wat te voeden?

• Probeer een eliminatiedieet na een voedselgevoeligheidstest. Veel voorgeschreven medicijnen voor een auto-immuunziekte kunnen GI en niet-GI ellende veroorzaken.
• Een allergeenvrij (hypoallergeen) uitgebalanceerd dieet (controleer op verdikkingsmiddelen, coatings, smaakstoffen).
• Kies een gezonde voeding, minimaal bewerkt, die vrij is van conserveringsmiddelen, chemicaliën, hormonen en andere giftige toevoegingen.
• Overweeg een dieet dat alle essentiële voedingsstoffen bevat en ook veel antioxidanten (bestrijden vrije radicalen).
• Overweeg een probiotica supplement met extra ondersteuning voor de lever.

Met een bevestigde diagnose van Gastro-intestinale Dysmotiliteit, is de prognose over het algemeen goed en kan de ziekte comfortabel worden beheerd.

Voor veel oudere honden is de prognose ook goed met de juiste medische of dieetinterventie. Het sterftecijfer is verhoogd bij oudere honden met de aanwezigheid van coëxistente ziekten.