Toen Stuart, de kleine chihuahua, werd geboren, was zijn hoofd zo groot als een duim. Hij was geen typische pup. Hij werd te vroeg geboren en had het moeilijk om zich aan zijn moeder vast te klampen. Hij had iemand nodig die de klok rond voor hem kon zorgen. De keuze viel op Anita, die veel ervaring heeft met te vroeg geboren baby’s. Ze wist dat ze moest proberen Stuart te helpen overleven.
Om Stuarts overleving te verzekeren, creëerde Anita een couveuse-achtige omgeving met behulp van een wasmand. Ze zette alarmen om de hele nacht om de twee uur wakker te worden om hem te controleren en de nodige zorg te verlenen. Gelukkig schenen Stuarts vastberadenheid en pit door en begon hij tekenen van verbetering te vertonen.
Binnen een week begon Stuart zich druk te maken en te wiebelen en klom hij zelfs op de handdoek in zijn geïmproviseerde couveuse. Zijn pleegmoeder was verbaasd over zijn vooruitgang, gezien het feit dat hij een paar dagen eerder niet de kracht had om naar zijn moeder te kruipen. Stuarts nieuwsgierigheid en avontuurlijke geest waren duidelijk, en Anita wist dat zijn persoonlijkheid hem zou helpen sterker te worden.
Ondanks zijn verbeteringen liep Stuart nog steeds vertraging op in zijn ontwikkeling. Hij had moeite met het volgen van speelgoed en had sensorisch speelgoed nodig om hem vooruit te helpen. Een van die speeltjes was zijn muzikale muis, waar hij aanvankelijk gewoon naast zou liggen. Geleidelijk aan begon Stuart meer met het speelgoed om te gaan, het in de mond te nemen en rond te gooien. Dit speeltje stimuleerde Stuart niet alleen, maar diende ook als een manier voor Anita om zijn voortgang te meten.
Naarmate Stuart in omvang en coördinatie bleef groeien, kwam ook zijn pittige kant naar voren. Hij begon de leiding te nemen en te laten zien dat hij niet zomaar een kleine, fragiele puppy was. Toen Stuart eindelijk het vermogen ontwikkelde om zelfstandig te manoeuvreren, wist zijn pleegmoeder dat hij klaar was om zich bij een nieuw thuis te voegen.
Met een welgemeend afscheid en een herinnering dat zijn nieuwe moeder ook van zijn kussen zou houden, werd Stuart voorgesteld aan zijn nieuwe familie. Zijn nieuwe moeder was verrast door hoe klein hij was, maar ze had een diepe band met hem. Anita wist dat ze Stuart zou helpen zich verder te ontwikkelen tot een veelzijdig ventje.
In een bitterzoet afscheid ging Stuarts muzikale muis met hem mee naar huis als herinnering aan zijn ongelooflijke reis. Zijn pleegmoeder is enorm dankbaar voor de kans om hem te hebben geholpen en is enthousiast over het volle leven dat hem te wachten staat in zijn nieuwe huis.