- Natuur: Loyaal, Vriendelijk, Voorzichtig
- Maat: Medium
- Hoogte: 43-46 cm
- Gewicht: 16-25 kg
- Levensverwachting: 10-12 jaar
- Type vacht: Langhaar
- Kleuren: zwart, leverbruin, beschimmeld, taankleurige aftekeningen, witte aftekeningen
- FCI Groep: Retrievers – Retrievers – Waterhonden
Bent u op zoek naar een loyaal, vriendelijk en zachtaardig familielid? Dan zou de zeldzame Fieldspaniël de juiste hondenvriend voor u kunnen zijn. De voormalige jachthond scoort niet alleen met zijn elegante voorkomen, maar ook met zijn alerte aard.
Karakter en eigenschappen
De Fieldspaniël heeft een lange, zijdeachtige vacht. Zijn kleur is zwart, leverbruin of schimmelig. Tan aftekeningen zijn typisch voor het ras. Witte aftekeningen op de borst zijn ook toegestaan. De Fieldspaniël heeft uitgesproken bevedering op de oren, voorbenen, buik en staart. De Fieldspaniël heeft een schofthoogte van ongeveer 46 cm en een gewicht van ongeveer 25 kg.
Met zijn vriendelijke, zachtaardige en goedmoedige aard is dit middelgrote hondenras de perfecte keuze voor het actieve gezin. Misschien bent u op zoek naar een metgezel voor diverse (honden)sporten. Dan moet u deze viervoeter eens van naderbij bekijken, want hij kan zijn bewegingsdrang uitleven in behendigheid en dergelijke. Natuurlijk is deze trouwe viervoeter ook de ideale metgezel bij het wandelen, joggen of fietsen.
Ondanks zijn rustige karakter, is de Fieldspaniël geen saaie jongen. Hij wil uitgedaagd en aangemoedigd worden – lichamelijk en geestelijk. Als oorspronkelijke werk- en jachthond heeft hij ook een zekere onafhankelijkheid behouden. Tegenover vreemden is de viervoeter in het begin meestal een beetje sceptisch en gereserveerd.
Er zijn weinig problemen bij de training van de gevoelige Fieldspaniël, aangezien hij zeer volgzaam is en graag behaagt. Er moet echter voor worden gewaakt het karakteristieke jachtinstinct aan te moedigen. Anders kan een vrije wandeling in het bos snel uitlopen op een zoektocht als de waakzame viervoeter een haas heeft opgeschrikt.
Het juiste dieet
Wanneer de Fieldspaniël om eten smeekt met zijn hartverwarmende “teckelblik”, kan bijna niemand weerstaan. Maar je moet oppassen dat je niet alles zomaar in je hond propt.
Voedsel van hoge kwaliteit is belangrijk. Het is niet zo belangrijk of het om vers voedsel of kant-en-klaar voedsel gaat. Voor een volwassen Fieldspaniël is 250 gram vlees per dag voldoende. Natuurlijk kan het rantsoen worden aangevuld met groenten of pasta/rijst/aardappelen.
Het spreekt vanzelf dat u, zoals bij alle honden, geen restjes van de tafel moet voeren.
Fieldspaniël Verzorging
De lange en zijdeachtige vacht van de Fieldspaniël moet dagelijks worden gekamd of geborsteld. De lange bevedering op de poten, oren en buik is bijzonder vatbaar voor vervilting. Baden met een milde shampoo kan ook helpen om de vacht soepel te houden. Het product moet echter spaarzaam worden gebruikt om de beschermende laag van de huid niet te beschadigen.
Speciale aandacht moet worden besteed aan de lange hangende oren. Regelmatig schoonmaken voorkomt ontstekingen die gepaard gaan met onaangename geurtjes.
Geschikte accessoires
Zoals alle honden heeft de Fieldspaniël natuurlijk een waterbak en een voerbak nodig.
Bovendien moet een klein assortiment kammen en borstels beschikbaar zijn voor de verzorging.
Een speciaal middel voor het reinigen van de oren en een milde hondenshampoo zijn te koop in gespecialiseerde winkels. Een kleine scherpe schaar wordt ook aanbevolen om klitten uit de vacht te knippen.
De speelse Fieldspaniël is blij met hondenspeeltjes die hem lichamelijk en geestelijk bezig houden.
Oorsprong & Geschiedenis
De Fieldspaniël, die zijn oorsprong vindt in Engeland, kan zijn verwantschap met de beter bekende Cocker Spaniel niet verloochenen. In de 19e eeuw werden Spaniels in Groot-Brittannië alleen onderverdeeld in Land (Field) en Water Spaniels. Alle spaniels werden ook onderling gekruist, wat hun gelijkenis verklaart. In 1892 werd de Fieldspaniël erkend als showhond. Daarvoor werd hij uitsluitend als jachthond gebruikt.
Daarmee is het een van de eerste Spaniels met een eigen rastype.
In de loop der jaren probeerden fokkers steeds weer het uiterlijk van het ras te veranderen. Door het kruisen van verschillende soorten honden verloor de Fieldspaniël echter veel van de eigenschappen die hem tot een goede jachtkameraad maakten. Zo werd bijvoorbeeld getracht het ras beenkrachtiger te maken door het te mengen met een Ierse Setter. De Basset Hound moest zorgen voor een meer gevarieerde kleurslag.
Alle pogingen om het ras aantrekkelijker te fokken mislukten en zo raakte de Fieldspaniël in de 20e eeuw verschillende malen bijna in de vergetelheid. De toenemende populariteit van de Cocker Spaniel deed de aandacht voor de deels overgefokte Fieldspaniël slinken.
In 1923 werd in Engeland de “Fieldspaniël Society” opgericht en enkele fokkers slaagden erin enkele oorspronkelijke vertegenwoordigers en dus het ras in stand te houden.
Pas in 1954 werd de Fieldspaniël door de FCI als een onafhankelijk ras erkend en geregistreerd. De populatie van dit beminnelijke ras herstelt zich maar heel langzaam.
Als je een rasechte, originele vertegenwoordiger wilt bezitten, moet je meestal lang zoeken en lange afstanden afleggen – maar het is de moeite waard!