- Natuur: Vriendelijk, gevoelig, volhardend
- Maat: Medium
- Hoogte: 40-53 cm
- Gewicht: 15-23 kg
- Levensverwachting: 9-15 jaar
- Type vacht: Korthaar
- Kleuren: Geel, rood, zwart en wit
- FCI Groep: Rennende Honden – Zweethonden – aanverwante rassen
De Duitse Brak is een van de oudste jachthondenrassen. De Fédération Cynologique Internationale (FCI) heeft hem ingedeeld in Groep 6, Sectie 1.3 (kleine jachthonden). Het is even ongeschikt voor beginners als voor mensen met weinig drang om te bewegen. Dit komt omdat het veel beweging en mentale activiteit vergt. Lange wandelingen met geconcentreerd spoorzoeken en speurwerk zijn optimaal.
Karakter en eigenschappen
De Duitse Brak is een zeer robuust hondenras. Erfelijke ziekten zijn niet bekend en de levensverwachting is negen tot 15 jaar. Hij bereikt een schouderhoogte van 40 tot 53 centimeter en weegt 15 tot 23 kilogram.
De Duitse Brak is middelgroot en sterk gebouwd. Met zijn trotse kop en hoge poten ziet hij er elegant uit. De smalle kop is langwerpig en heeft een licht gewelfde top van de kop. Het voorhoofd is laag en de neusrug bijna recht. De oren zijn goed aangezet en afgerond aan de basis. De beet is sterk en de ogen zijn helder, helder en vriendelijk. De staart wordt hangend gedragen, bossig lang en zwaar behaard.
De korte en gladde vacht van de Duitse Brak is zeer dicht en bijna gedrongen. Zelfs de buik is dicht en goed bedekt. De kleur van de vacht is meestal driekleurig en varieert van geel tot rood, met een zwarte vacht of zadel. Typische Bracken aftekeningen zijn een witte bles over het gehele lichaam, een witte borst en een witte keelring. De poten en de staartpunt vertonen ook witte aftekeningen.
De Duitse Brak heeft een zeer grote behoefte aan beweging en geestelijke activiteit. Lange wandelingen en geconcentreerd speur- en zoekwerk zijn voor hen dan ook een absolute must. Korte rondjes om het blok zijn niet genoeg voor haar, want ze heeft een wild temperament dat ze wil uitleven. Als zij zich te weinig uitgedaagd voelt, bestaat de kans dat de Duitse Brak onaangename eigenaardigheden ontwikkelt.
Als jachthond is de Duitse Brak volhardend en kan urenlang doorwerken. Hun goede richtingsgevoel, hun uitstekende reukzin en hun ijzeren wil om te sporen en te ruiken helpen daarbij. Genetisch gefixeerd is ook een opsporings- en geurgeluid.
Hoewel de Duitse Brak een jachthond is, is hij zeer aanhankelijk voor zijn eigenaar. Zij is vriendelijk, gevoelig en standvastig van karakter. Ze is rustig in huis en is ook uiterst geduldig met kinderen.
Het juiste dieet
Voor de Duitse Brak, net als voor andere hondenrassen, is de juiste voeding van groot belang. Dit hangt af van negen voedingsfactoren. Deze omvatten leeftijd, gewicht en grootte. Beweging, gezondheidstoestand en eventuele allergieën spelen ook een rol bij de juiste voeding.
De Duitse Brak krijgt vaak vers voedsel. Wel moet erop worden toegezien dat het verse voedsel alle noodzakelijke voedingsstoffen, vitaminen en mineralen bevat. Om deficiëntieverschijnselen te voorkomen, moet de samenstelling evenwichtig en gevarieerd zijn.
Kant-en-klare levensmiddelen bevatten over het geheel genomen de nodige voedingsstoffen voor een gezonde voeding. Dit geldt zowel voor droogvoer als voor natvoer. Aangezien de ingrediënten van kant-en-klare levensmiddelen evenwichtig zijn, zijn geen verdere toevoegingen nodig.
Een vegetarisch dieet kan leiden tot deficiëntieverschijnselen bij de Duitse Brak. Bovendien komt het niet overeen met een aan de soort aangepast dieet.
De Duitse Brak moet te allen tijde vers water kunnen drinken. Het maakt niet uit of de hond vers of vochtig voedsel krijgt. Het drinkwater moet dagelijks worden ververst en in een schone bak worden gedaan.
In het begin worden pups of kittens vier tot vijf keer per dag gevoed. Later wordt er twee tot drie keer per dag gevoed. De hoeveelheid voedsel hangt af van de grootte van de Duitse Brak. Het neemt toe met de toenemende leeftijd van de hond. Er moet voor worden gezorgd dat puppy’s niet worden “overvoed”. Anders kunnen snelle groei en problemen met de botontwikkeling optreden.
In het algemeen moet er bij het voederen op worden gelet dat de Duitse Brak niet wordt overvoederd. Hij moet ook gewend zijn aan vaste voedertijden. Na het voeren heeft de hond voldoende rust nodig voor de spijsvertering.
Duitse Brak Zorg
De Duitse Brak is niet geschikt voor kennels, noch voor het zuivere stadsleven. Hij voelt zich het best thuis in een huis met een tuin, waar hij zich kan uitleven tussen lange wandelingen door.
Voor jagers, is de Deutsche Brak uitstekend als speurhond of metgezel voor de jacht. Speur- en speurwerk zal haar zowel mentaal als fysiek uitdagen. De Duitse Brak moet niet gehouden worden als een zuivere familiehond. Ze kon zich snel te weinig uitgedaagd voelen en niet haar volledige potentieel benutten.
De Duitse Brak is gemakkelijk te trainen met geduld en liefdevolle consequentie. Trainingsmethoden met hardheid en drillen hebben de neiging het tegenovergestelde te bereiken van wat men wil bereiken. In de regel heeft de Duitse Brak niet de neiging te domineren, maar past hij zich aan de bevelen van zijn eigenaar aan.
De regelmatige verzorging van de Duitse Brak is niet alleen voor de hygiëne. Tegelijkertijd versterkt het ook de sociale band met zijn eigenaar.
De vacht van de Duitse Brak is relatief gemakkelijk te verzorgen en kost niet veel tijd. Regelmatig borstelen of kammen van de vacht is meestal voldoende.
Om ontstekingen te voorkomen, moeten de ogen regelmatig worden gereinigd. Als de Duitse Brak het niet zelf doet, wordt de oogafscheiding met een zachte doek uit de ooghoeken verwijderd.
De oren van de Duitse Brak moeten ten minste eenmaal per week worden gecontroleerd. Als ze erg vuil zijn, is het raadzaam de dierenarts te bezoeken. U moet niet proberen de oren zelf schoon te maken met een wattenstaafje. Er bestaat een risico op beschadiging van de uitwendige gehoorgang van de Duitse Herdershond. Bovendien kunnen vreemde voorwerpen of vuil dieper in de gehoorgang terechtkomen.
Het is van essentieel belang aandacht te besteden aan de lengte van de klauwen. Als de Duitse Herdershond veel op zachte ondergrond loopt, moeten de klauwen regelmatig worden bijgeknipt. Dat komt omdat zij op een zachte bosbodem niet voldoende kunnen afslijten.
Geschikte accessoires
De vacht van de Duitse Brak moet regelmatig worden verzorgd met een hondenborstel of een hondenkam. Als de vacht erg vuil is, is een bad met een vochtinbrengende zeep ook mogelijk.
De tanden van de Duitse Brak worden het best gereinigd met buffelhuidbotten of stevige hondenkoekjes.
Als de klauwen van de Duitse Herder te lang worden, kunnen ze worden ingekort met een speciale klauwtang.
Oorsprong & Geschiedenis
In het algemeen worden Bracken beschouwd als de voorouders van de jachthonden en zijn ze een van de oudste hondenrassen.
Hun geschiedenis gaat terug tot de tijden voor de geboorte van Christus. Reeds de Romeinen maakten melding van honden die bij de jacht dezelfde gedragspatronen vertoonden als de Bracken. De Germaanse stammen hielden ook Bracken honden, die zij gebruikten voor de jacht. In die tijd verspreidde de Bracken zich van de Alpengebieden tot in Scandinavië. Individuele Bracken bereikte zelfs overzee.
In 1848 leidde de revolutie tot een verkleining van de jachtgebieden. Als gevolg daarvan zijn de verschillende Brackenrassen bijna uitgestorven. In de loop van de tijd werden zij steeds meer uit hun jachtgebied verdreven door de aanwijphonden.
De eerste Duitse varensclub werd in 1896 opgericht in Olpe, Sauerland. De Duitse Bracken Club verenigde de Noordwest-Duitse Brackenrassen die op dat moment nog bestonden. De driekleurige Sauerlandse Holzbracke werd vermengd met de plaatselijke Steinbracke. Tenslotte werd in 1900 het uniforme type van de Deutsche Brak in het leven geroepen.
De Duitse Brak wordt vaak ook Olper Brak, Westfälische Brak of Sauerländer Brak genoemd. De namen komen overeen met hun vroegere hoofdverspreidingsgebied.
In 1934 verbood het Reichsjagdgesetz de jacht op Brak (vooral op hazen) in jachtgebieden van minder dan 1000 hectare. Sindsdien is de Duitse Brak een populaire jachtkameraad. Hij wordt hoofdzakelijk gebruikt voor het opsporen van klein wild (haas, konijn, vos). De oorspronkelijke Bracken jacht kan nu nog maar zelden worden uitgevoerd.